~MOON'S SON~

🌙

(Koymuş muydum bu fotoyu bilmiyom ama göğüsleri...koy kafanı uyu valla yastıl gibi oh! Iııı...yuğum geliiir!)

*3 ay sonra*
Sabah büyük bir sancı ile kalktım. Karnımı tuta tuta yatağımdan kalktım.

-Seohan! Uyan!

-Huh?

-Sancım var. Karnımda çok büyük bir sancı var. Dediğimde hala uyuduğunu sanıyordum ama yerinde fırlayıp hemen aynı saniye içinde oturdu.

-İyi misin? Hastaneye gidelim!

-Kalkamıyorum kii! Dediğimde hemen kalktı ve tişörtünü giyinip arabanın anahtarını ve telefonlarımızı aldı. Sonra odadan çıktı. Ve kısa bir süre sonra geri geldi. Beni kucağına aldı. Ama gidesim yoktu.

-Seohan! Minho? Minho'yu tek bırakamayız.

-Onu düşünme. Ben bir çaresine bakarım. Uyuyor zaten! Dedilten sonra hızla aşağıya indik ve arabaya koydu. Sancım hala vardı. Sanki biri tırmalıyor gibi bir histi. Bir çok doğum kitabı okumuştum. Bu doğum sancısı değildi. Genelde bazı bebeklerin ilk hareketlerinde böyle sancılar olabiliyormuş. Ama tırmalama değil, daha çok kasılma şeklinde sancılar oluyormuş. Tırmalama şeklindeki sancılara hiç rastlamamıştım. Bu da neydi?

Kısa bir süre sonra hastaneye vardık. Sancım daha da azalmıştı. Doktorumla görüşmeden önce ultrasona gitmiştik.

-Seohan Bey! Bir oğlunuz vardı değil mi?

-Evet...

-Müjdemi isterim. Bir de kızınız olacak! Dediğinde ben ve Seohan aniden birbirimize baktık. Gözlerimiz aşkla dolmuştu. Her şey istediğimiz gibiydi.

-HyeMi hanım. Bakın. Tam şuraya! Burada işte. Gördünüz mü?

-Omo...gördüm! Çok tatlııı...Seohan! Çok tatlı değil mi?

-O bizim kızımız mı? Çok tatlı görünüyor. Dedikten sonra elinde elimi hissettim...

-Kalp atışlarını dinleyelim. Dedi ve bir iki tuşa bastı. O duyduğum ses. O an...yaşlar gözlerime hücum etmişti.

Kalbinin küt küt atışı kulaklarımı dolduruyordu. Hemen kafamı çevirip Seohan'a baktım. O da bana bakıyordu. İkimiz de büyülenmiş gibiydik. Muhteşem bir andı. Göz yaşlarımı tutamamıştım. Pıtı pıtı göz yaşlarım damlıyordu.

-Seohan...çok güzel!

-Değil mi?

-Evet. Cidden çok güzel! Dedim ve gülümsedim. O da bana gülümsemişti. Ultrason fotoğraflarını çıkarıp bize veren doktora teşekkür edip kalktık. Sonrasında odasına geçtik.

-Bazı anneler normalden daha zayıf olunca bebek ilk hareketlerinde zorlanıyor. Bu çeşit tırmalanma hissiyatı oluşuyor. Bu sancılar aslında gayet normal. Neredeyse 3.ayını bitirecek çünkü. Bebeğinizin durumu gayet iyi fakat daha fazla beslenmelisin. 3 öğün yemeğini asla atlatmamalısın. Artı olarak ara öğünler yapman şart. Bu bir elma olabilir, bir tatlı olabilir, bir gevrek olabilir...bolca yemek yemelisin. Anlaştık mı?

-Anlaştık!

-Kiloların için şüphe etme. İstersen doğum sonrası kilolarından kurtulman için egzersiz kursuna başvurabilirsin.

-Hayır...öyle bir endişem yok. Bebeğim için en iyisi neyse onu yapacağım.

-Çok doğru bir karar. Kutlarım Seohan bey. Nasıl bir his?

-Cidden mükemmel bir his. Bir kızımız ve bir oğlumuz olacak. Çok iyi hissediyorum. Her şey için teşekkürler.

-Rica ederim. Bu benim işim.