I look at the moon the way I look at him. I look at the moon with teary eyes the way I look at him one last time.
Why does it need to be like this? Why?
Tears were falling non-stop. I step back again and again until my back hits the wall, I slowly fell down and straighten my knees, staring at the moon crying heavily. I heard the door beside me opened and closed.
"Ok ka lang? Do you need help? Or do you want me to go?"
"No, stay Lawrence I might need someone"
He sat beside me also staring at the moon.
"Bakit ano problema mo? Do you want to share it?"
"Yes"
"Sasabihin mo o sa app mo ishashare?"
"Huh?"
"Share it yung app kung saan pede mo ishare lahat"
"Alam mo ang corny mo"
"Gusto lang naman kita patawanin"
"Wala na kami"
"Huh? Pu- talaga? Bakit? Pano? Saan? Kailan? Fuck"
"Just hours ago, after graduation sa garden at bakit? *smirk* he needs to marry the girl his parents want"
"Oh, edi lilipat ka parin ba?"
"Lilipat ng?"
"School"
"Oo, memories with him are just going to kill me"
"Alam mo yung feeling na kung sino pa yung taong bumuo sayo...sya pa yung sisira sayo"
"Gusto mo na ba umuwi?"
"Ayoko pa...gusto ko pa tignan yung buwan"
Lawrence's pov
"Alam mo yung feeling na kung sino pa yung taong bumuo sayo...sya pa yung sisira sayo"
Hindi, pero gusto kita buuin ulet pero ayaw kita sirain sa huli.
"Gusto mo na ba umuwi?"
"Ayoko pa...gusto ko pa tignan yung buwan"
Kung yun ang gusto mo sasamahan kita.
Ang sabi nya tignan ang buwan at isipin na sya yun, sabi din nya pareho sila ng tinitignan na buwan pero ang buwan tuwing gabi lamang yan lumilitaw, oo, maganda ito pero ang buwan kapag umaga na nawawala yan at pinpalitan. Sana malaman mo yung totoong mensahe ng "Tignan mo lang ang buwan at isipin na ako iyan".
Kung ako ang tatanungin bago kita iwan ang sasabihin ko "Tignan mo lang ang sarili mo at tuwing tinitignan mo yan, tinitignan mo yung taong sobrang mahal ko at ginawa ang lahat para lang 'jan" dahil ang sarili mo lamang ang hindi mawawala kahit anong mangyari.
Naka tingin parin sya sa buwan at habang ako pinagmamasdan sya.
Ang tanga mo rin noh kung ako yung minahal mo edi hindi ka nasasaktan ngayon.
Sa mundong ito lahat ng tao may tinatagong problema at galit.
Naramdaman ko na bumigat ang kaliwang balikat ko at pagtingin ko tulog na si Vanessa. Bumukas ang pinto na katabi ko at pumasok si Colten.
"Shhhh"
Tumingin lang si Colten at binulong na "Wala nang tao tayo tayo nalang pede na tayong umuwi"
Tumango lang ako at tinitigan si Vanessa. Unti-unti kong inangat ang kanyang ulo at binuhat ko sya, hiniga ko sya sa likod at nagsimula nang magmaneho.
Inuwi ko na sya at sunod naman akong umuwi.
YOU ARE READING
365 DAYS
Teen Fiction365 days (Where all the dream starts) Hanggang 365 days lang ba 'di ba pwede dagdagan natin ang mga araw na magkasama tayo kahit isa pang 365 days. Ang tatlong daan at animnapu't limang araw kumakatumbas ng isang taon, labing dalawang buwan yan ang...
