Chapter 34

23.3K 596 13
                                    

I looked at him. There's no trace of jesting or any sign that would make me say that he's playing a prank on me or what. Napakaseryoso ng mukha niya ngayon. At hindi ko alam kung paano ko iiwasan ang tanong niyang 'yon.

I tried to averted my eyes away from his stares. It feels like he's burning me by his intense and ardent stares.

I coughed hard and fidgeted on my seat.

"You have a wild imagination, Architect." Saad ko na lamang sa kanya habang pilit na iniiwasan ang matalim niyang pagtitig na ipinupukol sa'kin.

I heard him hiss. Napaatras ako nang bigla-bigla niyang inilapit sa akin ang kanyang mukha. He placed his hand on the back of my seat. Tiningnan niya ako ng masama.

"What? You're going to deny it when all you did the past days is to give me fucking clues that she's mine." he said and looked at the rearview mirror to see Aesthrielle who's peacefully sleeping.

Iniwas ko ang tingin sa kanya nang ibinalik niya sa akin ang kanyang tingin at piping nanalangin na sana ay magising na ang anak ko.

He scoffed when he didn't get an answer from me. I chose to shut my mouth than to say anything that would make me regret later.

"What Raniyah? You really won't confirm it? Do we still need to run a DNA test for you to admit that she's mine?"

His questions were overwhelming that I couldn't even think an answer for that.

He clenched his jaw and hardly chewed his lower lip trying to suppress himself from erupting. Ako ang kinakabahan para sa kahahantungan ng labi niya. Anumang oras ay mukhang dudugo ito sa diin ng pagkakagat niya dito.

I also noticed his body was uncontrollably shaking out of rage, his hands clenched into fist and his heavy breathing were all signs that he's mad.

He's mad. Furiously mad.

Is he going to hurt me?

"Because I'm telling you right now, I don't need a fucking DNA so as to believe that she's my daughter." He made sure of it. I gulped because of fear. Seeing him like this made me want to run away and hide myself from him.

I wasn't ready for this confrontation. Hindi ako nakapaghanda kaya masyadong mabigat para sa akin ang mga ibinabato niya ngayon.

I shouldn't have provoked him. I'm really digging my own grave here.

Kinakabahan ako ngayon na ewan. Ilang oras na ang nakalipas simula nang makaalis si Architect Alvarez pero ang kaba na nararamdaman ko dahil sa kanya ay nandito pa rin.

I even tried working my ass off in the middle of the night. Uminom na rin ako ng isang bote ng alak pero wala pa ring epekto. He keeps on running on my head.

Hindi ba siya napapagod? Ako ang napapagod para sa kanya.

I shifted my position in bed so I could have a better view of my daughter who's been sleeping safe and sound. I sighed in envy. Sana ay ganyan din kahimbing ang tulog ko.

Ngumiti ako nang bahagya habang hinahawakan ko ang pisngi ni Aesthrielle. She really looks like me but she really reminds me of him. His father. Our architect.

Dati, pinangako ko sa sarili ko na ayaw ko na siyang makitang galit at nasasaktan ng kahit na sino man lalo pa't ako. Pero heto na naman at naulit na naman ang nangyari dati. I hurt him again and it pained me double seeing him hurt because of me.

I scooted closer to my daughter and hugged her tight.

"Too late yet too fast, baby." I murmured before I fell asleep.

I wasn't surprised when I had swollen eyes the next day. Kasalanan ito nang pagpupuyat at pag-iyak ko kagabi. I was cursing myself for getting these dark circles under my eyes while I was trying to conceal it to the best I could.

A usual day at work. That's what I'm expecting for today and that's what I want right now. Architect Alvarez was tiring to be with yesterday. Mukhang nakonsumo na niya ang isang buong linggo kong enerhiya kahapon.

Pero hindi pa man nag-i-init ang puwet ko sa upuan ko ay may dalawang bisita na akong siguradong ikakapagod lalo ng araw ko.

"What are you two doing here?" I asked, totally surprised with their presence here.

Tumayo ako sa aking swivel chair upang lapitan sila.

"I miss you too." Step sarcastically said. Nang makalapit ako sa kanila ay bigla na lang niyang hinila ang mahaba kong buhok.

"Gaga ka, ilang buwan tayong hindi nagkita at iyan talaga ang ibubungad mo sa akin? she asked and continued pulling my hair.

I was thankful that she brought Eve. May haharang sa amin kapag nag-away kami. Kaagad niya akong tinulungan at inilayo kay Step.

I combed my hair using my fingers as I look at Step with a smug look on her face. She pointed me using her forefinger.

"'Yan! Alam ko 'yang mga ganyang tingin eh!" she said then crossed her arms. "Yan 'yong mga klase ng tingin na masagana nang nadidiligan." pagtatapos niya sa kanyang sinasabi at nagpakawala ng isang halakhak.

My face grimaced and suddenly turned to red when I realized her remarks. This pervert.

Hinawi niya ang kamay ni Eve na nakaharang sa amin at inakbayan. She's taller than me so she really has this dominance over me if you're going to look at us.

"I heard, nandito na si orig." she arched her brow and smiled.

"So?" masungit kong tanong sa kanya pilit na itinatago ang tunay na reaksyon sa kanyang sinabi.

She slapped my butt cheek and pushed me away. This girl is really...

"Ay iba!" she exclaimed.

Hindi ko siya pinansin at tinuon ang pansin kay Eve na tahimik lang na nagmamatyag sa amin. Parang nandito lang siya na ang tanging layunin lang ay umawat sa amin ni Step kapag nagkakasakitan na kami.

"How's the business?" I asked Eve and pulled her to the receiving area. Sinadya kong huwag kausapin ang isa dahil kung tutuusin ay hindi ko na kailangan 'yang kausapin. Ang dami niyang sabi sa buhay. Bagay na bagay silang pagsamahin ng anak ko.

"Okay naman," she answered.

"Aesthrielle's still in class?" she asked.

When Rain Falls (Friend Series #1)Where stories live. Discover now