Seviyor muydu yoksa sevmiyor muydu?
Tüm mesele bu olmamalı.
Boş yere papatyaların canı yanmamalı.
Çiçekler hiç ağlamamalı.
Belki bir çiçek değildik,
Lâkin canımız yandı, cok ağladık.
Sevmiyordu azizim,
Belli oluyordu.
Her meyve veren ağaca aşık olunur mu?
Her gül aynı kokar mı?
Sevse bir yaprağın dallarını incitmeye kıyamazdı.
Sevmiyordu, benim papatyaların hiç yüzü gülmedi.
Aynı ben gibi.
Bir papatya gibi oradan oraya savruldu yüreğim,
Hayır yine sevmiyor gibiydi.
Bizim acılarımızın kimliği gülüşümüzdür.
Biz ağlarken de gül gibi görünmüşüzdür.
O kıyamadıklarımız diken oldu,
Bir seviyorum yaprağına hasret kaldı gözlerimiz,
Sevmiyordu, belli oluyordu.
Papatyalar benim acı ortaklarım, her sevgiden acıyla ayrılan,
Nasipsiz bir alın yazı bendeki seviyorumlardan habersizim.
Bir papatya seviyorum demedi.
Diyemedi.
Çiçekler dürüsttür, bilemedik.
Emine Barkın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoetryArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
