Kağıt misali buruştu içimiz,
Acılardan tomarca bastırdık,
Binbir farklı tonda yandı ciğerimiz.
Âlemde zerre değilken,
Neden bunca efkâr neyimize bu çilemiz?
Kağıt misali buruştu içimiz,
Önüm arkam hep ziyan dolu,
İnsanın en çok da içi kendi karakolu.
Mahkum değilse gecelerin esaretine,
Düşünecek ne çok şeyi var enikonu.
Kağıt misali buruştu içimiz,
Biraz daha acıya tamah edecek gibiyiz.
Son basamağa varırcasına sabredeceğiz.
Her şeyden kaçtıkça kendimize döneceğiz.
Kağıt misali buruştu içimiz,
Bir adım öteye de gidemedi cesaretimiz,
Oysa kül olup yandı ümidimiz.
Tükendi gençliğimiz.
Kağıt misali buruştu içimiz.
Emine Barkın
YOU ARE READING
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoetryArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
