Bulutları dinmez oldu gözlerimin;
Keçeli kalemle çizilen kederin,
Alnımda kader yazısı var.
Sustu kelimeler âciz gönlümde,
Bir virâneye döndü umutlarım.
Yıkık dökük alfabemin hangi sesli harfi,
Hangi güçlü sözcüğü ile seslenebilirim?
Bulutları dinmez oldu gözlerimin;
Her an yağar da ıslanırsa gözbebeklerim,
İmtihan denizinde boğulup giderim.
Belki bir vakit sonra hiçliğin kıyısında;
İnsan müsveddesi hallerine bakarken,
Gözlerimden taşan yaşları bırakıp
Gönül iklimimle terk ederim bu deryayı.
Belki bir yağmur gibi geçerim gözlerden,
Ölümün eş anlamlısı iken yaşamak,
Giderim hiç kimseye belli etmeden.
Sustuğum gökyüzüne sitem etmeden,
Gözlerimden düşen yaşları bile silmeden,
Sabrımın son durağında bir bilinmeze giderim.
Emine Barkın
YOU ARE READING
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoetryArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
