Korku içini esir alır,
Sesin kısıldıkça cephanen gözyaşıdır.
Ve avuç içlerin çaresiz kelimeleri yuvarlayıp dağıtır.
Daldığın boşluk bir mezar gibi seni içine alır.
Geceler birer zindan misali ölüme seni anlatır.
Anlarsın korku işte o vakit içini esir alır.
Bakışlar anlamını yitirirken nefesin birden daralır.
Son çığlığını da başarısızlıkla hayat önüne bırakır.
Oysa baştan kazanan sen olacaktın.
Defalarca baştan canın acır.
Bu yangından sağ çıkacak mısın?
Korku treni hayatın her basamağına ayağın takılır.
Tam kalkacakken umutların da sakat kalır.
Böyle sessiz ağlama duvarların vardır.
Ne yumruk geçirip söz dinletebilirsin,
Ne de seni anlayacak bir duvar vardır.
Bölük pörçük olmanın her anlamı birbirinden farklıdır.
Korku insanın içini mezar yapmaya dünden razıdır.
Ki insan birazda mezar kokmalıdır.
Yoksa bu yaşamak kimin umrundadır?
Emine Barkın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoetryArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
