Pasaklı gönüllerin içinde yosun tutmuş sevgiler,
Para çoğaldıkça yok oldu hepten ilişkiler.
Fakirhanemizin ekmeğine zehir sürdüler.
Mahalledeki çocuk seslerini birer birer susturup yok ettiler.
Sevgilerin son kullanma tarihi de bir gün geçer,
Kalbinizin varlığını unutursanız sevmek zorunuza gider.
Karanlığın içinden sıyrılın güneşin ışığında güzel günler,
Neşeli çocukluğumun özlemi sararken içimi,
Anılar defterinde mühürlendi dostâne sözler.
Herkesin hor gördüğü bir şey oldu içten samimiyetler,
Çehrelerde silinen gülümsemeler,
Çocukluğun masumiyeti de silindi teker teker.
Oyun oynadığım arkadaşlarım mahalleden gittiler,
Ayak izlerinden silinen umut renkleri sevgiyi silgi zannettiler.
En çok beni en çok beni sildiler!
Emine Barkın.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
ΠοίησηArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
