Amour - under revision

Chapter 09

 
    
    

"Fuck," naisambit ko. Ewan ko. Parang kinakabahan ako na hindi ko mapaliwanag kung bakit.
    
    
     
He was about to pull the trigger when suddenly, he collapsed. I pulled the trigger first. He was shot on the side of his neck. I sighed. He's now safe.
    
    
     
Relief was written all over my face. I did it. I protected Lutris. Pinatong ko sa balikat ko ang sniper at bumuga ng hangin. Naglakad ako palapit sa higaan ko at nilagay doon ang sniper ko.

    
     
      
H

inawi ko ang buhok ko at lumabas sa terrace ng may ngiting sumusupil sa aking labi. I hold onto the railings and looked at Lutris. Ang kanina'y ngiti ko, biglang napalitan ng malamig na tingin.
    
     
     
Hindi ko alam pero biglang nag-init ang ulo ko sa nakikita ko. Ano ba 'tong nararamdaman ko? Si Lutris, may kasamang lang namang babae at nagtatawanan sila na parang kilalang-kilala nila ang isa't-isa. Hindi naman ako galit dahil nag-uusap sila na malapit sa isa't-isa at hinahampas pa ng babae ang braso ni Lutris.
      
     
       
Hindi ako galit.
    
     
      
I took a deep breath and didn't mind the annoying scene. Nothing serious. Right? Ano naman kung may kausap siyang babae at ang lapit nila sa isa't-isa? Lumabas ako sa kwarto ko at tumungo sa kusina.
     
     
       
Nang makalapit ako sa ref ay padabog ko itong binuksan para kumuha ng pagkain. Finger foods. Susulitin ko na ang pagkain ng mga ganito. Nakalahati ko na ang malaking junk foods. Tumigil din ako nang hindi na ako nasasarapan sa kinakain.
    
    
      
I slammed the refrigerator's door before I went to the main door and quickly went out. I leave no trace so Lutris won't find out where am I. Hindi pwedeng siya lang ang makakalabas. Ang ayaw ko sa lahat ay 'yung kinukulong ako.
    
      
    
I didn't bring Kaira's phone instead my phone. Diretso ang tingin ko sa paglalakad palabas ng hotel nang makita ko si Lutris papasok. I quickly hide at the nearest wall, buti hindi niya ako nakita. Ilang segundo lang ay dumaan na siya.
     
      
    
Lumabas ako sa pagtatago at napabuga ng hininga. Di ko nga namalayang nakahawak ang kamay ko sa pader. Pinigilan ko pala ang paghinga ko. Bakit nga ba?
    
    
  
Tuluyan na akong nakalabas ng hotel. Hindi masakit sa balat ang sinag ng araw, ewan ko kung bakit gano'n. Nang nasa kalagitnaan na ako ng beach ay may na realized ako.
   
      
      
Bakit nga ba ako nagdabog kanina?
   
       
       
I never wish this anger of mine to came out but because of that scene.. I guess it's now awaken by them. I took a deep breath and crossed my arms.
  
     
      
Napadpad ako sa isang bahagi ng isla na wala masyadong tao. It looks peaceful in here. Hindi masyadong malakas ang alon sa bandang ito at maganda ang view.
    
    
  
I look around and I found a coconut trees, I went there and sat under the three. The ocean is placid, so as the tree. Parang nawala ang mga negatibong naiisip ko dahil sa tanawin na ito.
    
    
      
I closed my eyes and let out a deep sigh. Hindi ko inaasahang sa ginawa kong 'yon ay babalik sa isipan ko ang nangyari sa lolo ko. I swear, kapag nahanap ko na sila.. gaganti ako.
         
      
       
Iminulat ko ang mga mata ko at kinalma ang sarili ko. Sariwa parin sa akin ang nangyari sa kaniya. Hindi ko matanggap na wala ako do'n para protektahan siya. They killed my grandpa because they knew I wasn't there. They played me big time.
    
     
      
I took my phone out of my pocket and look at the time. It's 10:30 in the morning. Malapit na palang mag tanghalian.
   
    
      
Ayaw ko pang umuwi do'n kahit magtatanghalian na. I'm still pissed off. I don't wanna see his face nor talk to him like, if I saw him I'm gonna punch him hard on the face.
    
    
      
I WENT to our hotel room. I was ready to talk to her about Mr. Demosa when I saw no trace of her. Napamaang ako. I tried searching her inside her room but there's no Kaira.
          
      
      
Pinaglandas ko ang daliri ko sa buhok da dahil sa inis. I blew a loud breath and tried to calm myself. She didn't follow what I've said. What an adorable hard headed.
    
    
       
Pumasok sa isipan kong tawagan siya kaya dali-dali ko namang inilabas ang phone ko mula sa bulsa ng short ko. Nanlumo ako nang marinig ko  ang cellphone niyang nagri-ring sa kwarto niya. Pumasok ako sa kwarto niya at tama ako. Iniwan niya.
     
      
    
"Fuck!" Naihilamos ko ang palad ko sa mukha ko kasabay ng mariin kong pagpikit.
    
     
        
I hurriedly went out of her room and went out of the hotel room. I searched everywhere but no Kaira. 
    
    
      
"Excuse me Miss, did you saw a girl this tall, curly hair this long, has a beautiful face and wearing black sports bra with a green polo shirt layered on it?" I examine the staff's expression she was smiling. Nagpapa-cute.
    
     
      
Nainis ako sa tingin niya sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin. Napakurap-kurap pa ito. "I think I saw her... Sir."
    
       
     
"Really where did she go?" Mayroong pagkasabik sa boses ko. Muntik na akong ngumiti sa babae.
    
    
   
"She went out of the hotel Sir and it looks like may pinagtataguan siya." Nakangiti niya paring sabi.
    
    
     
I cuss silently and my frustration rose up because of what she said. How could she do this to me? So hard headed. Di naman siya ganito dati. I thanked the girl before I walk away and start looking for Kaira, again.
    
    
    
Nasa dalampasigan na ako at maggagabi na. Fuck. I'm looking for her until now. I'm so fucking angry and fucking tired. I haven't eaten yet, I am damn hungry. I'm so frustrated. I'm gonna tell dad how stubborn she is.
   
    
       
Ano na kaya ang ginagawa niya. Dud she ate already? Ano na ang nangyari sa kaniya? Napahilamos ako sa mukha ko at sinipa ang batong humarang sa dinadaanan ko. How could I be so frustrated awhile ago and now worried? 
     
       
       
I was in the middle of cussing silently when I saw a girl sitting in the cottage all alone and spacing out. Pumunta ako malapit doon at tama nga ang hinala ko. Siya 'yon.
    
     
     
"How could you... andito kalang pala. Fuck! I've been looking for you and I..." I felt my body collapsed and my vision getting dark. Nasalo niya agad ako. Ang kamay niya ay nasa likuran ko nakaalalay.
    
     
       
"Hey, what's wrong?" That was the last words I heard then everything went black.
   
      
   
"SHIT wake up! You're so heavy asshole," nilagay ko ang kaliwang kamay niya sa balikat ko at dahan-dahan kaming naglakad. I mean ako lang pala kasi wala siyang malay. Fuck. Mukhang uulan kasi kaya kahit wala siyang malay ay sinikap ko parin.
    
     
     
Mabuti at nasalo ko siya kung hindi, sana may bukol na ang mukha niya. He's an ass. A handsome ass.
    
     
     
"What did you do this time?" I know I'm going crazy, damn I am talking to a unconscious guy.
    
    
       
Narating namin ang hotel room at agad ko siyang Inilapag sa kama niya. Nangangalay na ang balikat ko at hindi ko na kaya ang bigat niya. Biglang bumuhos ang ulan. Buti nalang at dinala ko siya dito. Dahil kung hindi, baka umagahin kama doon sa cottage.
   
     
      
Tumalikod na ako sa kaniya. Ngunit nahinto ako nang may marinig akong nakapagpanindig balahibo sa akin.
    
             
     
"Hmn..."
    
  
      
Nilingon ko kaagad siya. Did he just moan? Nag-init ang pisngi ko sa 'di malamang dahilan. A strange feeling inside me wants to go out and I can't explain what is that feeling. I inhale and exhale slowly to calm my self and to escape to that feeling.
    
      
    
I was about to go out when Lutris's stomach groan. My eyes widen in realization. Pumasok sa isipan ko ang mukha ni Lutris nang mawalan siya ng malay.
  
          
       
So this guy didn't eat lunch ? What the.. he passed out because he was hungry. What a great idea of him. What was he thinking? Oh God! Ano bang nasa isip mo at nagpagutom ka Lutris?
    
    
     
Hindi ko alam pero I am worried sick over him. Galit ako dahil nagutom siya. Ito na naman ako sa pagiging galit.
       
         
        
I was cooking Chicken with Mushrooms in a Light Balsamic Cream Sauce. I  cooked it for 5 minutes only, I want it fast because Lutris is damn hungry. Worrying is normal right?
      
      
       
The thought of me walking out and leaving the hotel room with the reason of anger is not normal. I never been angry to a guy talking to a girl. Is it normal? Cause I don't know anything. Kailangan ko yata ng impormasyon patungkol dito.
        
     
       
After I finish cooking the food, I placed it on the plate cause I'm serving this first to Lutris. I placed the left over on a plastic container and leave it there on the counter to lessen the heat.
    
    
       
I was standing near to Lutris' bed an I was holding the plate with the food in it. Lutris was sleeping peacefully. He really is that that tired.
  
     
     
I placed the plate on the bedside table and sat to the side of the bed near him. I examine his expression and face - he looks pale. I check his temperature and I feel so relieve when it's not hot.
    
          
     
Malaya kong napagmasdan ang gwapo nitong mukha. I lift my right hand and brought it closer to his face. I wasn't sure of touching his face. I took it back and stared at him.
    
        
        
Lutris has this pointy nose, long curly lashes, thick brows and a kissable lips. He has this clear skin also, dinaig pa ang babae sa ganda ng balat.
        
     
      
Napapikit ako at ngumiti ng kaunti. Nang tingnan ko si Lutris ulit ay nakatitig na siya sa'kin ng masama. Kung nakamamatay lang ang tingin kanina pa ako nakabulagta sa sahig at nilalangaw.
      
     
           
"Where the fuck have you been?" Nakakunot ang kaniyang noo at umiigting ang kaniyang panga. Umiwas ako ng tingin. He spend his time looking for me.
    
       
      
"Hey look at me and answer my goddamn question!" I followed him. I looked at him and there I saw his dark eyes. It was raging and the way he stares at me makes me feel like an Ice cream, melting.
    
        
       
"Sa tabi-tabi lang," maikli kong sagot. Bigla akong nainis. Bumalik sa isipan ko 'yung hitsura ng babae.
    
 
    
"What the... I was looking for you for fucking 5 hours and I can't eat lunch because of the fucking thought that you're not here-" I stopped him, I was annoyed of what he said but also worried and guilty because of his reason.
       
      
        
He was looking for me for 5 hours, and he skipped lunch. Kumain naman na ako kanina sa isang resto. Pero kasalanan niya din, bakit naman hindi siya kumain? Sa pagkakaalam ko wala saakin ang resto.
    
    
       
"Wala naman akong sinabing hanapin mo ko." Sagot ko.
    
    
       
Umigting ang kaniyang panga kasabay ng pagdilim ng kaniyang mukha. Nakipagtitigan ako sa kaniya. Ilang segundo lang ang tinagal ng kaniyang madilim na mukha dahil pumungay agad ang mata niya.
    
      
       
"Fuck it Kaira. What if something bad happened to you?!" His eyes were sincere. It's looking my eyes deep. Bigla ay hinila niya ako sa aking bewang upang yakapin ng mahigpit.
     
    
      
I stiffened. Parang nablanko ang isipan ko dahil sa ginawa niya. Hindi ko na alam kung itutulak  ko ba siya o yayakapin din pabalik.
        
      
    
"Next time magpaalam ka. Papayagan naman kita. I just don't want to see you get hurt... again." He whispered. Mas lalo akong natuod nang maramdaman ko ang hininga niya sa aking leeg. Nakikiliti ako.
    
          
       
Ganito ba talaga si Lutris kay Kaira? If yes, then they don't look like a siblings to me but a lovers. I felt my spine shivering. Doon ako nabalik sa aking katinuan. I pushed him away from me.
    
    
       
I heard his deep breath. "I'm sorry." He said, avoiding his gaze.
    
     
      
The room became silent. Hindi ako nakapag sorry sa kaniya sa paghahanap niya sa akin at sa hindi ko pagpaalam. Hindi ko alam pero nahihiya ako. Napalunok ako tumingin sa ibang bahagi. I find Lutris cute and a softy. Parang batang hindi nabigyan ng lollipop.
    
      
      
He was about to talk when I interrupted him. "Kumain kana, nagluto ako." Hindi ko siya tinignan sa mga mata.
     
       
        

He looked at his bedside table and looked at me. His forehead creased. "Kumain kana ba?" He said with a soft voice.
    
       
     
Parang hinahaplos ang puso ko dahil lang sa boses niya. How can it be possible? Paano niya nakokontrol ang kaniyang emosyon ng mabilis?
   
    
    
"Y-Yeah.. s-sige iwan na kita." Nabigla pa ako nang ma-utal ako sa pagsabi no'n.
    
 
     
Lumabas ako ng walang lingon likod, baka kapag nag-stay ako doon ay may magawa akong mali. I feel humiliated all of a sudden and I don't know why.
     
   
     
     

LE.DEM.