HAYATIM ROMAN OLSA (TAMAMLANDI)

11.KISIM

"Ay şu kapıyı açmayı da hayatta başaramadım.Ne bakıyorsunuz öyle kalksanıza oturmaktan kalçalarınız davul gibi olmuş bu nasıl leydilik" 

Linda ağzını açarak hocanın taklidini çıkarmaya başlamıştı "bor loydonon vocodondo bor grom yoğ olmoz"

Hoca "Bir leydinin vücudunda bir gram yağ olmaz." 

Linda gülerek bize fısıldamıştı arkadaşlarına doğru "Ben size demedim mi her ders aynı kelimeler" Linda'nın lafıyla diğer kızlarda gülmeye başlamıştı.

Lisa "Bayan Susan gene formunda anlaşılan " 

Bayan Susan "Siz ne konuşuyorsunuz bakalım aranızda ? Ben dersimde ciddiyet isterim siz bir leydi olacaksınız mahalle karısı değil."

Elizabeth "Hocam siz onlara bakmayın.Daha zariflik mertebesine ulaşamadıkları için bir leydinin nasıl davranacağını bilemiyorlar tabi"

"Ah Elizabeth'cim keşke bütün öğrencilerim senin gibi olsa"

Ada "Kızlar bu ders ne böyle ya ne işliyoruz biz burada " 

Lisa " Leydi davranışları ve uygulaması dersi gerçekten de hatırlamıyor musun Victoria" 

"Aaa doğru doğru unutmuşum" 

Hoca Elizabeth'i çıkarıp kafasına kalın bir kitap koymuş ve yürümesine istemişti.

Bayan Susan "Evet çok güzel çok güzel aynı bu şekilde yürüyeceksiniz şimdi Victoria sende sıra " 

 Ada'nın  kafasınada  kitabı koymuştu hoca ama kitap o kadar ağırdı ki yürümekte zorlanıyordu kız ve içinden sövmeye başlamıştı. 'Ah gerizekalı Ada mal Ada ne diye durupta edebiyata merak sararsın ki.Yok kitap yazacak mış mışta ,keşke annemin sözünü dinleyip memur olsaydım o zaman tüm bunlar başımıza gelmezdi.Hay nöronlarını gizli özneler gondiklesin Ada'

"Olmuyor olmuyor hamile kadınlar gibi yürüyorsun Victoria.Tekrardan dene"

5 dakika sonra

Bayan Susan "Gene olmuyor bu seferde kambur dedeler gibi yürüyorsun"

10 dakika sonra

Bayan Susan " Hay sen beni meslek hayatımdan soğutmaya mı adadın Victoria daha yürümeyi bile beceremiyorsun.Pes ediyorum bugünlük bu kadar ders yeter"

Ada "Asıl ben pes ediyorum hocam canım çıktı ya" 

Hoca sınıftan çıktan kızlarda çıkmış sokakta yürümeye başlamışlardı.

Jennifer "Kızlar ne dicem düşünsenize bir makine olsa böyle o makineden hocayı izleyilsek böylece hiç okula gitmemize gerek kalmazdı çok güzel olmaz mı ?"

Ada "Saçmalama Jennifer öyle şey olur mu hiç ?" Diyerek gülmeye başlamıştı 

Jennifer "Gerçekten çok geri kafalısın Victoria.Bak görüceksin bir gün olucak bunlar "

Kızlarla ayrıldıktan sonra odasında yatmıştı.Iyi güzeldi de gerçektende artık kendi hayatına dönmesi gerekiyordu.Ve son zamanlarda bu düşünce daha çok aklıni kurcalıyordu kızın,dönmesi içinde o yaşlı adamı bulması gerekiyordu.

Ama nasıl bulacaktı ,seslense miydi acaba

"Heyy bayım ,tamam artık beni çıkarın buradan, bitmedi mi artık.Beni görebiliyor musunuz ? Lan görmüyor musun yolladın bari takip et demi " 

Bir süre seslendikten sonra umudunu kesip kendini yatağa attı.Sonra aklına iletişim yolu tabi ya buralarda bir yerlerdeyse güvercin yollayabilirdi ona hemen küçük bir kağıt alıp şu filmlerde gördüğü yaprak türü şeyle not yazmaya başlamıştı.