HAYATIM ROMAN OLSA (TAMAMLANDI)

6.KISIM

Kral gene Ada'yı ceza olarak odasına kapattırmıştı.Bu adamın kesinlikle kızını odaya hapsetmek gibi bir fantezisi vardı ,bu yaptığının başka bir açıklaması olamaz diye düşündü kız

Kadını da merak ediyordu bir şey olmuşmuydu acaba bakmasına hiç izin vermemişlerdi ki kızın.Vurduktan sonra babası kıyameti kopartmış apar topar muhafızlarla kızı kilitlemişti.

Buralarıda kendisi mi yazmıştı acaba hikayeye dair konu hariç hiçbir şey hatırlamıyordu ki.Ada kapıya vurmaya başladı.

"Hadi çıkartın kaç kere daha özürdilicem.Örümceği öldürmeye çalıştım diye hayvan hakları koruma derneği bile sizin kadar tepki vermezdi emin olun buna bayım "

Tam o anda kapı açılmış ve Ada tam kapının yanında durduğu için boydan boya yere toslamıştı "Hay bin soluduğum oksijen aşkına insan bi kapıyı açarken uyarır.Açıyorum arkasındaysan çekil diye "

Gelen kraldı yani paralel evrendeki babası "Siz küçük bayan haddinizi çok aştınız.İsa'ya dua edin ki kraliçeye bir şey olmadı sadece yaralandı.Onu ve ailesini bir süre sarayda misafir edicez,rica edeceğim şu hareketlerinizi bırakın ve kraliyetimize uygun bir leydi gibi davranın."

Kral cümlesini bitirdikten sonra çıkmıştı ve arkasından kapıda duran muhafızlarda ona eşlik etti.Sanırım bu artık seni salıyorum Ada demekti yani kız öyle anlamıştı.'Soz koçok boyon hoddonozo fozlosoyla oştonoz'diyerek kralı taklit etti ,sanki isteyerek yaptım diye düşündü sadece yardım etmek istemişti.

Kralın uzaklaştığını görünce Ada da harekete geçip kapıdan çıktı.Sanki casusluk filmlerindeki gibi yavaş yavaş hareket ediyordu.Sonra arkasında duyduğu sesle bağırdı

"Bu kadar sessiz gizli gizli sen nereye gidiyor ?"

"Aaa ay dadı sen miydin ödümü koparttın.Babam gör..."

"Sus sus sen dersten kaçıyor ben biliyor"

"Peki dersten kaçtığımı ben niye bilmiyor"

Kız derse mi gidiyordu.Görüntüsü tıpatıp aynıydı ama sanırım bu evrende kendi yaşından bir iki yaş küçük olmalıydı 19-20 gibi

Dadıyla beraber bahçeye yürüdüler.Dışarıda bir adam ile kadın tartışıyolardı.Tartışanlar bahçıvan Peter ile Mutfakta çalışan yaşlı kadın Amanda'ydı.

"Amanda tanrım kaç kere diyeceğim sana hayvanlarını bahçeme salma diye.Yeni biçtiğim bahçem sayende İsa yağmur yağdırana kadar kupkuru kalacak."

"Senin boklu bahçen umrumda bile değil tavuklarımın gezinmeye ihtiyacı vardı."

Dadısının Peter'e uzun uzun baktığını fark etti kız.Tabi ya dadı kesin Peter'e karşı başka bir şey hissediyordu hem yaşları da hemen hemen aynıydı, olmaması için hiçbir sebep yoktu.

Ada dadının kolunu hafif dürttü "dadııı hadi hadi" dadı utanarak Ada'dan bir adım uzaklaştı.

"Aa Victoria o ne biçim lakırdı öyle,rica edeceğim lütfen şunu kesin"

"Sevdim bir genç kadını,ansam onun adını, her şey beni ona bağlar kalbim dur..." Ada dans ederek yürüdüğü sırada ayakları birbirine dolanıp yere düşmüştü.

O elbiselerle gerçekten yürümeye alışmak zaman alıcak diye düşündü kız.Dadı gelmek yerine uzaktan gülmeyi tercih etmişti.Yanına siması yabancı olmayan biri geldi ,bu buradaki paralel evrene geçince gördüğü ilk kişiyle aynıydı 'Petra'

"Petra seninle hiç normal karşılaşmamız olmayacak sanırım " Petra'nın uzattığı eli tutarak ayağa kalktı.

"En azın kaçmaya çalışmıyorsunuz leydim,ilerleme kaydediyoruz "