HAYATIM ROMAN OLSA (TAMAMLANDI)

3.KISIM

Adam asansörün içine girmişti.Az önce koridorda kimsenin olmadığına yemin edebilirdi o an kız.Sanki evren bu adamla yalnız kalmasını istiyor gibi asansörün kapısı kapanmıştı.Sinir bozucu süren bi 10 saniye sessizliği ilk bozan Ada olmuştu.

"Şey sizinle daha önce kafede karşılaşmıştık yanlış hatırlamıyorsam. " Adamın üstünde kafede gördüğü kıyafetler vardı.Uzun kahverengi paltosu ,siyah gözlüğü....

Paltosundan bir tane puro çıkarıp yaktı.Ada'nın ona baktığını fark edince bir tanede ona uzattı "olabilir , alır mısın ? "

"Teşekkür ederim kullanmıyorum ve kapalı alanda üstelik hastanede içmenin yasak olduğunu bilmiyor musunuz , yoksa kuralları çiğnemek hobileriniz arasına mı giriyor."

Adam sanki az önce Ada'nın dediklerini duymamış gibi 1 metre kare asansörde purosunu içmeye devam ediyordu.Adam Ada'nın ona baktığını fark etti.

"Ne bakıyorsun içmediğin için tebrik etmemi falan mı bekliyodun"

"Ha hayır neyse , kafede defterinizi unutmuşsunuz tesadüfen de ben buldum.İsterseniz sizi de bulmuşken defterinizi geri veriyim."

Adam Ada'ya doğru döndü " tesadüf diye bir şey yoktur.Defteri aldın çünkü ben öyle istedim ve de sen beni değil ben seni buldum "

Ada adamın dediklerine bir anlam verememişti "Ne diyorsunuz siz , ne bulması yoksa beni mi takip ediyorsunuz.Eğer kati süratte bir açıklama yapmassanız avazım çıktığı kadar burada bağırırım"

Adam Ada'nın dediklerini umursamadan purosundan bir nefes daha almıştı "Çok konuşuyorsun.Çok konuşan insanları sevmem hem istediğin kadar bağırmakta özgürsün 10.kattayız yani kimse seni duyamaz."

Ada adamın dedikleriyle afallamıştı "ne neden duymasınlar "

Asansörün kapısı açılmıştı o an "Çünkü hastane 8 katlı " purosunu asansörün içine atıp üstüne basarak söndürdü "Bu arada sadece 1 hakkın var onu dikkatli kullan." Diyerek asansörden indi.

Adamın dediklerine bir anlam veremeyen Ada adamın arkasından gitmek için adım atmıştı ama asansör normalden daha hızlı bir biçimde kapandı.

Kız hala olayların şokundaydı.Adam kesinlikle deli olmalı diye düşündü.Tabi deliydi ,dediği şeylerin hiçbir mantıklı yanı yoktu.Asansör kendi katına gelince bir hışımla kendini koridora attı.

"Hay nöronsuz adam ,gece gece korkuttu beni yeminle.Dediği kuğul kuğul laflara bak bir de yeminle ezber yapıp gelmiş ,doğaçlama oynamıyor bu" kız kendi kendine söylenirken penceren dışarıya baktı."1,2,3,4,5,6,7,8 ee ne var bunda 8 katlı olduğunu söylemek için müneccin olmaya gerek yok"

Sonra Ada kendi kendine düşündü.Hem hastane de , hem de gaipten kat uyduruyor.Tabi ya kesin bu adam hastanenin tımarhane bölümündeki bir hastaydı, yoksa bunların başka bir açıklaması olamazdı.

Kız biraz olsun sakinleşmiş ,korkusu geçmişti.Rahatlayınca kendi odasına doğru yürümeye başladı.

Kızın odasında ise annesi hastanenin güvenlik görevlisiyle konuşuyordu.

"Size dediğim gibi burada yatıyordu, sonra bir baktım yok.Hani beynine oksijen gitmedi ya bi ara o yüzden sokaklarda kaybolup, organ mafyaları tarafından kaçırılıp, böbreklerinin alınmasından korkuyorum "

Ada'nın abisi " ve de kardeşimin ciğeri beş para etmez.Bir şey değil zarara girecekler mafyalar ,kaçırdıklarına değmez "

Babası "Gökhan kardeşinin ciğeri hakkında öyle konuşma.Satsan kaç para eder biliyor musun ?"