TheDarkParadise[Ο Σκοτεινός Παράδεισος]

Unbelievable [Απίστευτο]

Εκείνη είχε παγώσει, δεν πίστευε στα μάτια της, δεν ξέρω γιατί τον φοβόταν τόσο, όχι ότι ποτέ θα καταλάβω, αλλά δεν χρειαζόταν και όλας,εκείνη την ώρα της ξέφυγαν μερικές λέξεις που ομολογώ για πολύ ώρα βασάνιζαν το μυαλό μου "Τον έκανες να βγάλει αίμα, μα δεν γίνεται να το κάνει αυτό άνθρωπος σε δαίμονα", λες να ήταν αυτός ο λόγος που μπορούσα να τους δω, λες να μην είμαι άνθρωπος, να είμαι δαίμονας χωρίς φτερά και κέρατα ή μήπως τίποτα άλλο, όπως και αν έχει σκέφτηκα εγωιστικά και μουρμούρισα στον ευατό μου "αμα την ξανά πλησιάσει,θα τον σκοτώσω, τον ορκίζομαι θα τον σκοτώσω" ξεπήδησαν οι λέξεις από τα χείλη μου δίχως να το θέλω, εκείνη την ώρα ήξερα πως κοροϊδεύω μονάχα τον εαυτό μου, πως δεν θα είχα το κουράγιο να το κάνω, αλλά θα μου πείτε πάντα αυτό λέω και πάντα τα βρίσκω.
Είχε άρχισε να κάνει κρύο, καθώς είχαν περάσει ώρες που καθόμασταν αγκαλιά στο παγκάκι, χωρίς να ανταλλάζουμε κουβέντα, σκεφτόμενοι όσα είχαν γίνει, είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, όταν αποφασίσαμε να πάμε σπίτι,μπήκαμε στο άδειο σπίτι, δεν ήταν κάνεις εκεί και άλλωστε πως να είναι, καθώς οι μοναδικοί δυό ανθρώποι, που μένανε εδώ μέσα, δεν είχαν και πολλες ώρες, που οι ψυχές τους, είχαν εγκαταλείψει τα σώματα τους και ταξίδευαν για εκεί που η κάθε μία, άξιζε τον κόπο να πάει.
Ξαπλώσαμε αγκαλιά στο κρεβάτι και τότε εκείνη με ρώτησε, φοβισμένη, με τα μάτια της έτοιμα να φουρκώσουν "Γιατί δεν με αφήνεις, θα είσαι ποιο ασφαλής μακριά μου"έβαλα ένα από τα δάχτυλα μου στο σαγόνι της και το σήκωσα λιγο προς τα πάνω με αποτέλεσμα τα μάτια της να κοιτάνε τα δικά μου, χωρίς δεύτερη σκέψη συμπλήρωσα "Δεν έχω κάπου καλύτερα να πάω" καθώς επισφραγίσα τα λόγια μου ένα φιλί, εκείνη χαλάρωσε και κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου, καθώς άρχισα να χαλαρώνω από την ζεστασιά και την ασφάλεια που μου προκαλούσε, "δεν θα μας ξανά ενοχλήσει για Πολύ καιρό" της είπα, χωρίς παραπάνω εξηγήσεις, μόνο με ένα φιλί στο μέτωπο, καθώς με έπερνε γλυκά γλυκά και εμένα ο ύπνος.
Ξύπνησαμε από ένα δυνατό, χτυπήμα στην πόρτα, ξαφνιαστήκαμε καθώς εγώ σηκώθηκα τρέχοντας να ανοίξω, ενώ εκείνη την ξανά πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του, κοίταξα από το ματάκι και ήταν