TheDarkParadise[Ο Σκοτεινός Παράδεισος]

The Old Train[Το Παλιό Τραίνο]

Έτρεχα τόσο γρήγορα, που ένιωθα πως ουτε η βροχή δεν προλαβαίνει να αγγίξει το σώμα μου, είχε αρχίσει να βρέχει με μεγαλύτερη δύναμη και πάνω στα γυμνά μου χέρια, ένιωθα να σχηματίζονται μίκρα ποταμάκια από την βροχή, που τελείωναν όσο άδοξα όσο και άρχισαν.
Έφτασα σχετικά γρήγορα στόν σταθμό των τραίνων,από εκεί όπου ένιωθα την καρδιά μου να θέλει να πάει σαν τρελή. Φτάνοντας στον σταθμό ένιωθα κάτι να με κοιτάει, εκείνη την ώρα ένιωθα πως άκουγα μια δυνατή φωνή, να ζητάει βοήθεια από το τμήμα του σταθμού που εδώ και χρόνια είχε κλείσει, λόγο επισκευών που δεν έγιναν ποτέ, ξέρετε πως λειτουργεί κλείνουν πολλές φορές χώρους για να κρύψουν πράγματα, που δεν θα αντεχε να ακουσει ο κόσμος..
Στην οικογένεια μου είχαμε συχνά διαμάχες, για αυτόν τον σταθμό ο πατέρας μου πιστευει, οτι εκεί κρύβει ένας από τους τοπικούς βαρόνους, τα φορτία με τα ναρκωτικά που του φέρνουν από κάποια ξένη χώρα, ενώ η μαμά που όλοι την φωνάζουμε Φαντασμένη, μας λέει ότι της είχε πέσει κάποτε η μπάλα, μέσα σε εκείνη την πλευρά του σταθμού, όταν ήταν μικρή και πέρασε τον φράχτη, παρά ότι ο πατέρας της δηλαδή ο παππούς μου της το απαγόρευε ρητά και τότε λέει πως είδε μια ανθρώπινη φιγούρα, με κέρατα και τεράστια μαύρα φτερά πήρε την μπάλα της και άρχισε να τρέχει φοβισμένη.
Τώρα καταλαβαίνετε γιατί την φωνάζαμε Φαντασμένη, δαίμονες και μάλιστα στην πραγματικότητα?
Αυτοί υπάρχουν μόνο στις ταινίες,στον σταθμό εκείνη την μέρα ήταν μόνο δυο άτομα, μια γριά με μια ροζ τσάντα και κατά κίτρινα ρουχα και ένας ζητιάνος που αυτός φαινόταν ότι είχε χάσει από καιρό το τραίνο, φορουσε κουρέλιασμενα ρουχα και κρατούσε στα κουρασμένα απο γηρατειά του χέρια μια πινακίδα από σανίδια, πουπάνω με κόκκινα μεγάλα γράμματα έγραφε "Βοηθήστε με έχω ένα.. "
Δεν πρόλαβα να την διαβάσω ολόκληρη, και άκουσα πάλι την ίδια φωνή μέσα στο κεφάλι μου, μα αυτήν την φορά η φωνή είχε και μια κατεύθυνση ερχόταν, από τον τμήμα το απαγορευμένο τμήμα του σταθμού, κοίταξα προς το μέρος της γιαγιάς και του άστεγου, μα εκείνη την ώρα ερχόταν το τραίνο και δεν έδωσαν καμια σημασία στην φωνή ή μπορεί και να μην την άκουσαν.
Μπήκα χωρίς δισταγμό και έτρεξα προς τα εκεί που άκουσα την φωνή, καθώς έτρεχα έφτασα κοντά σε ένα από τα παλιά τραίνα που κρατούσαν εκεί,ήταν τόσο μεγάλο και παλιό πολυ όμορφο αν και σκουριασμένο, δεν πρόσεχα αρκετά τα βήματα που έκανα σκόνταψα, σε μια πέτρα απο την βιασύνη μου έπεσα και χτύπησα άσχημα τα δυο μου γόνατα, εκείνη την ώρα καθώς προσπαθουσα να σηκωθώ και να συνέλθω απο το σοκ του χτυπήματος,
Το είδα σε πολυ μικρή απόσταση, πέταγε μια ανθρώπινη φυγούρα, όμοια με αυτήν που μας είχε περιγράψει η μητέρα μου, εκείνη την στιγμήτό με πρόσεξε και εκείνη, με κοίταξε απελπισμένη και είπε "Βοήθησε με"με την ποιο απελπισμένη φωνή και με τον ποιο μελανχολίκο τόνο, που έχω ακούσει στην ζωή μου κάποιον να μιλάει.
Κοίταξα ποιο προσεκτικά προς τα εκεί,βλέποντας πως το ένα της φτερό ήταν κωλημένο κάτω από κάτι παλια σίδερα, λογικά από τις ράγες του τραίνου θα ήταν σκέφτηκα.