Koparılmış Kalpler (+18)

Koparılmış Kalpler 8

Selaaam, yeni bölüm geldi bile :) Multideki şarkıyı bırakıyorum, bölümün sonunda Pınar'ın kafasında çalmaya başlayacak bir şarkı gibi geldi :D spoi vermeyeceğim Okuyunca anlarsınız.
Hazırsak başlayalım

Hayat hiç beklemediğiniz anda, hiç beklemediğiniz acılarla dayanır kapınıza. "Hadi," der "Hadi atlat bunu da göreyim." Farkında olmasak da sürekli sınar bizi böyle. Sınavlardan başarılı çıkabilmişsek ne âlâ.

Ne kadar az hasarla yola devam edebilirsek o kadar iyi. Çünkü bu sınavlar hiçbir zaman son bulmayacak. Hiçbir zaman sorunsuz bir hayatımız olmayacak ve hiçbir zaman tamamen mutlu olmayacağız.

🍁🍁🍁

Pınar;
Kapı ısrarla çalmaya devam ederken korktuğumun yeni farkına vardım. Beton misali yere çakılı ayaklarımı sürüyerek kapıya vardığımda derin bir nefes aldım. Zil yerine kapı tokmağına vurulmuştu bu sefer de. Artık kapıyı açıp yeni sınavımla yüzleşmek zorunda olduğumu düşündüm ve kapının deliğine yöneldim.

Sadece kara saçlı bir kafa görüş açıma girdi. Siyah, hafif jöleli saçların kime ait olduğunu görmeden kapıyı açmayacaktım. Neyse ki uzun sürmedi bekleyişim ve kapıyı çalmak için bu tarafa dönünce o tanıdık mavi gözleri görüp rahatladım. Bir adım geri çekilip kapıyı açtığımda Burak beyimiz çok beklediği için öfkeli görünüyordu.

"Nerelerdesin Pınar sen? Başına bir şey geldi diye çok korktum."

"Buradayım ve hâlâ tek parçayım gördüğün gibi, geçsene." diyerek kapıyı ardına kadar açtım. Sanki hep bu anı bekliyormuş gibi hızla içeri daldı Burak. Evi hızlıca bir kolaçan edip Buse ile aynı bakışlara sahip gözlerini gözlerime dikti. Endişe yüklüydü bakışları...

"Buse olanları anlatmasa bana haber vereceğin yok, aşk olsun."

"Burak'cığım senin yapabileceğin bir şey yoktu ki sana haber verip seni de boşu boşuna niye endişelendireyim? Gerekli kişilere haber verdim zaten."

Gerekli kişilerden kastım ailem değildi tabii...

Oflayarak ellerini hafif uzun saçlarının arasından geçirdi ve kendisini üçlü kanepede hemen yanıma bıraktı.

"Her neyse bu konuyu daha fazla uzatıp birbirimizi germeyelim. Şu annenin davetinde bana eşlik eder misin diye sormaya geldim ben aslında."

Soruyu geçiştirmek için konuyu başka yöne çektim.

"Senin de davetli olduğunu bilmiyordum."

Bu durum gerçekten tuhafıma gitmişti. Annem komşularına iyi davranan bir insan olamamıştı hiçbir zaman. Hatta Buse'nin moda tasarımı okuduğunu bilmesine rağmen yanında part time olarak çalışmasına müsaade bile etmemişti. Annem birilerine iyilik yapacak bir insan değil yani, tabii bir çıkarı yoksa.

"Evet Leman Teyze büyük bir ısrarla katılmamı istedi hatta. Onların cemiyetten bazı süslü kokoşlar dişlerini beyazlatmaya bu yakışıklı doktora gelince fikri değişti sanırım." derken omuzlarını dikleştirmiş, kasım kasım kasılmıştı karşımda. Çelimsiz vücudunu az daha zorlasa heybetiyle dağları devirebilirdi, o kadar gururluydu.

"Şimdi sebebi belli oldu, dişçi tanıdığım var diye hava atacak belli ki. Neyse senin için de paralı pek çok kişi olur. Müşteri pazarı gözüyle bak yani. İlk defa annemin saçma daveti bir işe yarayacak desene?" diyerek sırıttığımda Burak da gülümsedi.