Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş;
Korku insana her şeyi yaptırabilecek bir duygudur. Neyden ya da kimden korkulduğunun bir önemi yok. Herkesin ufak da olsa bir korkusu vardır ve biz bunu kullanarak sorgudaki adamı konuşturmaya bir adım daha yaklaşmıştık.
Ürkek bakışlarla bizi süzdü önce. Derin bir nefes alıp kendini topladı. Önemli bir itiraf geliyordu belli ki. Ben de tıpkı onun gibi omuzlarımı dikleştirip sandalyede doğruldum. Duyacaklarıma kendimi hazırlamıştım. Umut Karlı bir kez daha Burhan'a ve bana baktıktan sonra anlatmaya başladı.
"Zeynep ile ayrılmanın eşiğine gelmiştik. Ben kıskanç bir adamım ve etrafında çalışan da olsa erkek görmeye dayanamıyorum. Bu yüzden sık sık tartışırdık zaten. En şiddetlisi ise bir hafta, on gün önce falan oldu. İş çıkışında onu ziyarete gittiğimde restoranda bir masada bir adamla çok samimi bir şekilde yakaladım."
"Biraz daha açar mısınız? El ele mi tutuşuyorlardı? Nasıl bir samimiyetten bahsediyorsunuz?"
Burhan'ın sorusu üzerine öfke dolu bir bakış yollayıp anlatmaya devam etti.
"Karşılıklı gülüşüyorlardı. Zeynep adama bildiğiniz kur yapıyordu. Şuh bir kahkaha attığını duydum tam içeri girdiğimde ve öfkem kontrolü ele geçirdi. Bağırıp çağırmaya başladım. Tartışma eve kadar devam etti ve ona vurmak zorunda kaldım. Beni suçluyordu çünkü. Abarttığımı söyleyip beni ezmeye çalışıyordu."
Adamın bu tavrına uyuz olsam da konuşturmak istediğim için ses çıkartmadım.
"Bu kavga büyüdü mü? Zeynep Hanım'ı dövdünüz mü?" dedi Burhan tiksinti dolu bir sesle.
"Birkaç tokat attığımda apartmandaki o yaşlı karı kapıya çıktı ve polisi arayacağını söyledi. Öfkemi ona yönelttiğimde biraz sakinleşmiştim. Eve girdikten sonra olay büyümedi çünkü Zeynep bir astım krizine girdi. O an onu kaybedeceğim korkusuyla da öfke falan kalmadı."
"Bize her şeyi anlatacağım derken bunu mu ima ettiniz? Zeynep Hanım'a şiddet uyguladığınızı mı kabul ediyorsunuz yani sadece?"
"Bir hafta önce benden ayrılmak istediğini söyledi. Ona bunun mümkün olmayacağını söylediğimde tekrar bir tartışma yaşadık."
"Neden mümkün değilmiş? Kadın ayrılmak istiyorsa ayrılır. Zorla yanınızda tutamazsınız ya!" diyen Burhan öfkeden deliye dönmüş gibiydi. Onun öfkesine ortak olsam da bir şey diyemediğim için sinirden ayağımı sallıyor, ellerimi yumruk yapmış derin nefesler alıyordum. Karşımızda tam bir denyo oturuyordu ve biz onu aşağılayamıyorduk bile.
"Komiserim bizde yok öyle yarı yolda bırakıp gitmek. Eğer bir yola çıktıysak bu sonuna kadar gitmeli. Beni kimse terk edemez."
"He terk etmek isterse de öldürür müsün yani? Ya benimsin ya toprağın kafasında bir adamsın herhalde."
