Hug Me [boyxboy]

otuz dört

Anahtarı cebimden çıkarıp kapıyı açtığımda eş zamanlı olarak kulaklarıma bas gitarın sesi dolmuştu ağrıyan başımla bu sesi kaldıramayacaktım ve abim de pek saygılı bir insan değildi ki müziği kessin. İçimden homurdana homurdana üzerimdeki fazlalıkları koridora bırakıp odama girdim. Kendimi yorgun bir şekilde yatağa attığımda tek istediğim şeyin uyumak olduğunu düşünüyordum. Uyursam bir süre gerçek dünyadan uzaklaşırdım, evet tek isteğim buydu.

Kendimi berbat hissediyordum. Asıl sebebi belliydi, dün gece söylediğim şeyden sonra kendimden bile utanır olmuştum çünkü Demir her zamanki Demirliğini yapmıştı. Seni seviyorumlaştıktan sonra okula gelmemiş, mesaj dahi atmamıştı. Acaba bir şey mi olmuştu?

Ayrıca hava kapalıydı, dışarıda sağanak  yağmur vardı ve başım çatlıyordu. Ah, bir de abim ve bas gitarı...

Depresyona girmek için mükemmel sebeplerim vardı.

Birkaç dakika bekledim, belki sıkılır da durur diye ama olmadı. Resmen kafamın içinde çalınıyordu o teller. Sinirle yataktan kalkıp odadan çıktım. Hemen yan taraftaki odanın kapısını açıp içeri daldığımda arkası dönük, altında sadece siyah bir eşofman ve üstü çıplak olan abim bas gitarıyla aşk yaşıyordu.

"Şu an çalmasan olur mu? Başım çok ağrıyor da."

Aniden durup bana döndü ve siyah gözleri ateş saçarcasına yüzüme baktı.

"Odama girmemen gerektiğini daha kaç defa söyleyeceğim?"

"Bağırsam duyacak mısın sanki? Konserdeymiş gibi çalıyorsun. Beni düşünmüyorsan komşuları düşün, yine şikayete gelecekler."

Omuz silkip bas gitarına geri döndü.
"Sikimde bile değilsiniz. Şimdi kapıyı dışarıdan kapat."

"Bir kere insan gibi konuş benimle be! Başım ağrıyor çalma diyorum!"

Boşuna çabaladığımı biliyordum, çünkü laftan anlamazın tekiydi.
Bir şey demeyip elindeki aleti tekrar çaldığında. "Sikeyim senin tribin tamam mı!" diye patladım.

Dediğim şeyle elindeki aleti bıraktı ve baba bakarak alayla güldü.

"Siktin lan zaten hayatımı. Siktir git odamdan!"

Başımın ağrısının artacağını bilmeme rağmen "Niye bu kadar bencil olmak zorundasın ki!" diye bağırdım. Zaten berbat hissediyordum bir de sinirlerimi germesi patlamam için mükemmel bir sebep veriyordu bana.

Uzun boyuyla beni korkutmak ister gibi yanıma adımladı ve karşımda durdu.

"Hak ediyorsunuz çünkü! Özellikle de sen."

"Ya ne yaptım ben sana be?"

"Eğer babam o lanet günlük zımbırtısını okumasaydı şu an bu durumda olmazdık!"
Abim beni sertçe göğsümden iterek  "Hayatım cehenneme döndü be! Babam okul yollamadı beni gerizekalı herif, hayatımı çaldın benden!" diye devam etti. Bağırışı kulaklarımı ağrıtıyordu.

O sırada kalbim sızladı. Hiç istemediğim şeylere sebep olmuştum ve bir türlü düzeltemiyordum.

Bu sefer daha düşük bir ses tonuyla "Bilerek mi yaptım ben? Niye bu kadar nefret ediyorsun benden?"  dedim. Ama gözlerindeki bakış değişmiyordu, hala aynı nefretle bakmaya devam ediyordu. 

"Sonuç olarak hayatım bu odadan ibaret ve bir haltı düzeltebildiğin yok. Şimdi mükemmel hayatına geri dön ve bir daha bu odaya girme!" 

Kapı çat diye yüzüme kapandığında irkildim. Kahverengi dokuyla bakışırken aslında gördüğüm şey o değildi, vicdanımın sesiydi. Ve ben abime o kadar kötü bir şey yaşatıyordum ki bunu ondan daha rahat yaşayabilmenin azabını çekiyordum. 

Görüşüm bulanıklaştığında omuzlarım sarsıldı, artık başımın ağrısı bile umurumda değildi. Ağır adımlarla, gözlerimden akan yaşlarımı da alarak yatağıma uzandım ve cenin pozisyonu aldım. Vicdanımla hesaplaşmaya başlamışken, neler yapabileceğimi düşünüyordum. Böyle gidemezdi, böyle gitmemeliydi.

Yan odadan gelen yüksek melodi eşliğinde gözyaşlarımı yastığa akıttım ve ne kadar geçtiğini bilmediğim bir sürenin sonunda huzursuz bir uykuya daldım.

-

Caner'in Günlüğü

-1- 

Yaşım 16

Uzunca bir zamandır yazmıyordum çünkü hayatım tek düze gidiyordu, ama bugün beni derinden sarsan bir şeyi öğrendim.

Abim uyuşturucu kullanıyor ve sevgilisi var.

Sevgilisi erkek.

Homofobik değilim, ona destek olacağım her daim, ama uyuşturucu için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Anneme ve babama söylememem konusunda beni sıkıca tembihledi. Buna gerek yoktu çünkü zaten söylemezdim. Babam oldukça katı bir adam.

Ama söyle bana defter, ben bu gerçeği nasıl içimde tutarım? Nasıl göz göre göre zarar görmesine izin veririm?

Korkuyorum ve ne yapacağımı hiç bilmiyorum. 

**