Amour - under revision

Chapter 06

I didn't know why did I ended up spacing out. I think it's because the lesson is boring. Nabigyan ako ng time na makapag-isip. And I was thinking about him.
      
       
        
Damn Lutris.
        
       
        
Naglalakad ako papunta sa parking lot habang hawak-hawak ang strap ng bag ko. Hindi siya mawala sa isipan ko. Wala naman siyang malaking bagay na ginawa.
        
       
        
"It's all your fault Lutris," napakagat ako sa labi ko at agad na umiling.
        
       
        
Kung makikita ako ngayon ng mga estudyante masasabi nilang bipolar ako. Paiba-iba ng mood.
        
       
        
"Pano ko naman naging kasalanan 'yun?" Napaharap ako sa nagsalita at muntikan ko nang masapak dahil sa gulat.
        
       
        
It's him again.
        
       
        
"Woah, easy there. Baka matamaan ako niyan."
        
       
        
He moved backward and raised his arms like he was surrendering. Ibinaba ko naman ang kamao ko bago ko pa siya tuluyang mapagbuntonan sa mukha.
        
       
        
Ibinaba niya ang mga kamay niyang nakataas at kasabay no'n ay ang pag aliwalas ng kaniyang mukha.
        
       
        
My forehead creased. "Are you following me?"
        
       
        
"Yes I am. No lies, no—" Tinalikuran ko siya at naglakad na palayo.
        
       
        
"Hey, wait!" tumigil ako sa paglalakad nang hawakan niya ang braso ko.
        
       
        
Magaan 'yon kaya naman hindi ko maiwasang mapatingin doon. It's like his veins were sculpted on his skin. Mahahaba ang kaniyang daliri na siya namang nagpaganda sa kaniyang kamay.
        
       
        
Nang mabalik ako sa sarili ay parang napapaso kong binawi ang braso ko.
        
       
        
"Ba't kita hihintayin?" Walang emosyon kong sabi.
        
       
        
Hindi ako makapaniwalang, may kakaibang epekto ang simpleng paghawak niya sa braso ko. Parang may kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko na hindi ko alam ang ibig sabihin. Pero sa tingin ko..
        
       
        
Hindi maganda 'to.
        
       
        
"Ihahatid kita—"
        
       
        
"No need, I have a machine that will bring me to my chosen destination, besides you're not my driver and many people doesn't want to be someone's driver. I wonder, what's your reason?" Kumunot ang noo niya kasabay at binigyan ako ng masamang tingin.
        
       
        
What now?
        
       
        
"Ang sabihin mo may naghahatid sa'yo. Pa-bring-bring kapa. You know what? Kanina kapa. Tinakasan mo 'ko alam mo ba 'yun? Ang sakit pa ng panga ko, tsk."
        
       
        
Napunta sa gilid ang tingin ng mga mata niya na kanina'y nakatingin sa akin. Nagulo niya rin ang buhok niya na mas lalong nagpagwapo sa kaniya. Napailing ako sa naisip.
        
       
        
Why am I complementing him in my mind?
        
       
        
Napangisi ako, "Edi, sorry... uulitin ko pa."
        
       
        
After that I turned back quickly and was about to run fast but he got my bag. Dahil sa impact nang paghila niya sa'kin ay napasandal ako sa dibdib niya.
        
       
        
I was imagining him chasing me. Not this.
        
       
        
"And what do you think? Patatakasin kita? You can't run away." Sinabi niya ang mga huling katagang iyon sa taenga ko, dahilan nang pagtayuan ng balahibo ko.
        
       
        
It gives something to me. I just can't explain what feeling is that!
        
       
        
Pero ang mga huling sinabi niya. Kakaiba ang dating niyon saakin. It's like it has a deep meaning.
        
       
        
Humalukip-kip ako at napasimangot. Nagpati-anod ako nang igiya niya ako sa sasakyan niya. Gusto ko pa namang mapag-isa.
        
       
        
Ang dali lang namang takasan si Lutris pero hindi ko alam kung bakit hindi ko ginawa at nagpadala lang ako sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari saakin pero, bahala na.
        
       
        
Sinakay niya ako sa kotse niya at sinara agad ang pinto. Nang makasakay na siya ay tinignan niya akong muli. Binigyan niya ako ng dismayadong tingin. "Hard headed, tsk."
        
       
        
Inirapan ko lang siya at tumingin sa labas ng bintana. Bahala na ang motor ko, kaya naman no'n umuwi mag-isa.
        
       
        
Limang araw narin ang lumipas at hindi pa ako gumagalaw para hanapin ang mga taong 'yun. Tinatamad pa ako.
        
       
        
Ang limang araw na 'yun ay hindi naging madali para saakin dahil kasama ko si Lutris at ginugulo niya palagi ang isipan ko, lalo na ang sistema ko. Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil ang gwapo niyang mukha ay sumusulpot bigla sa utak ko.
        
       
        
Hindi naman na ako ginugulo ni Calith, siguro ay masaya na sila ni Feida at wala akong pakealam.
        
       
        
Sabado ngayon at wala akong gagawin maliban sa maligo at kumain. Naligo ako at nagbihis, naka maong na short ako at printed na itim na t-shirt. Hinayaan ko lang din na nakalugay ang buhok ko.
        
       
        
Hindi ko rin kinakamusta ang mga magulang ni Kaira. Hirap kasing makipagplastikan. Mabait kasi ako.
        
       
        
Lumabas ako sa kwarto at nakita agad siyang naghahanda ng pagkain namin sa mesa. He looks like a boyfriend material.
        
       
        
Napailing ako sa naisip.
        
       
        
Umangat ang tingin niya saakin. Nakita ko ang paglunok niya at pagkatapos no'n ngumiti siya nang pilit, "Let's eat."
        
       
        
Hindi ako umimik at umupo nalang sa silya at kumain.
        
       
        
"So... What are your plans today?" Napaangat ako ng tingin sakaniya. Seryoso ang mukha niya at hindi ko man lang mabasa kung ano ang nasa isipan niya.
        
       
        
"I don't know," sinabayan ko pa 'yun nang kibit balikat. He frowned because of it.
        
       
        
"How about pumunta tayo sa bahay?" Napaisip ako. Pwedi rin. Makakapag isip-isip ako sa kwarto ko.
        
       
        
Nang walang sagabal.
        
       
        
"Sige." He plastered a smile after that.
        
       
        
Sa hitsura niya mukha siyang may ibang binabalak. Tiningnan ko siya nang masama bago tumayo at pumunta sa kusina. Tinawanan niya lang ako, mukhang alam niya, na alam kong may binabalak siyang masama.
        
       
        
Nilagay ko ang plato sa sink para hugasan nang sumulpot si Lutris, "Ako na diyan."
     
         
             
"Okay." Aksidente kong nahawakan ang kamay niya nang ilagay niya ang plato sa sink. Ayan nanaman 'yung parang kuryente kaya agad akong bumitaw sa kamay niya.
        
       
        
Hindi ako makatingin sa mga mata niya kaya naisipan kong tumingin sa malayo na parang walang nangyari.
        
       
        
Nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang panga ko at i-angat.
        
       
        
"Look at me Kaira," sabi niya ng hindi parin ako nakatingin sa mga mata niya.
        
       
        
I don't want him to see my eyes. It felt like he can see my soul from there. He was looking at me deep whenever our eyes met. Parang hinihigop ako o kung ano man.
        
       
        
Hindi parin ako nakatingin sa mga mata niya. Ayokong manlambot bigla sa harap niya.
        
       
        
"I said look at me," maawtoridad niyang sabi.
        
       
        
Wala na akong nagawa kaya sinalubong ko ang mga mata niya. Mapupungay iyon at magaan ang bawat titig niya saakin. Ano ito?
        
       
        
"Did you feel it too?" sabi niya sa akin.
        
       
        
Umawang labi ko dahil sa narinig. Biglang tumibok ang puso ko na parang sumabak sa labanan kahit hindi naman. Ibig niyang sabihin ay 'yung kakaibang pakiramdam at 'yung parang kuryente.
        
       
        
Shit.
        
       
        
Ang tingin ni Lutris ay bumaba sa labi ko. Napalunok ako sa inasta niya. Hindi 'to pwedi.
        
       
        
Winakli ko ang kamay niya at umatras nang mabilis. Tatlong hakbang 'yon ngunit inisang hakbang niya ang pagitan namin at hinapit ako sa beywang.
        
       
        
Napasinghap ako kasabay ng pag dikit ng aming katawan. I heard him taking a deep breath. "Fuck.." He said within his breath.
        
       
        
I felt my body burned because of that. My spine shivered because of his groan. Fucking shit, I can feel his bulge on my belly and I knew he was turned on!
        
       
        
Shit! What do I do?
        
       
        
Should I knock him off?
        
       
        
"Fuck, what did you do to me, Kaira." He said those in a lower tone.
        
       
        
Umiwas ako nang tingin sakaniya.
        
       
        
Hindi ko kayang makipag titigan sakaniya ng gano'n ka tagal. Sa tuwing tinititigan ko siya sa mga mata niya ay parang nababasa niya ang mga nasa isip ko at malalaman niya do'n ang nararamdaman ko.
        
       
        
"I-I didn't do anything." Yumuko ako dahilan nang pagsandal ng noo ko sa matipuno niyang dibdib.
        
       
        
I gulped. Ano ba ang ginawa ko?
        
       
        
Ang kanina'y isang kamay na nasa bewang ko ay naging dalawa. Niyakap niya ako nang mahigpit. He's face was buried on my neck and I can feel his heavy breath.
        
       
        
Hinayaan ko siyang yakapin ako. It's like, he was longing for me.
        
       
       
"Lutris.. let me go." Matigas at pagalit kong sabi kahit na gustong gusto ko 'yung yakap niya.
        
       
        
I like the warmth he gave me.
        
       
        
What?
        
       
        
Dahan-dahang kumalas ang mga kamay niya sa beywang ko at pati narin ang sa likod ko. Parang nadismaya ako dahil kumawala siya sa yakap, pero ako ang may gusto no'n.
        
       
        
I just can't.
        
       
        
Biglang nag ring ang phone niya at dali-dali niya naman 'yong kinuha sa center table ng sala at sinagot.
        
       
        
"Hello, Dad?"
        
       
        
Buti nalang tumawag 'yung daddy niya para hindi awkward 'yung eksena kanina. Ano ba ang nangyayari saakin? Dapat ay patay na siya ngayon dahil sa inasta niya saakin.
        
       
        
"No," I heard him uttering that word.
        
       
        
Basi sa pananalita niya, mukhang galit siya. I think they're having a serious conversation with his dad.
        
       
        
"No Dad.. hindi pwedi." He stopped for a second to look at me. "Mapapahamak siya."
        
       
        
Sinabunutan niya ay kaniyang sariling buhok na para bang doon ibinubunton ang inis at galit.Lalo lang siyang gumwapo sa paningin ko dahil sa simpleng kilos na iyon.
        
       
        
Umiling ako at inalis ang ngiti sa labi. Hindi dapat ako magpakita ng ano mang emosyon, ayokong malaman nila ang kahinaan ko.
        
       
        
"Yes Dad, kakausapin ko siya." He said and he sighed.
        
       
        
"Yeah, we're going there." Dugtong niya.
        
       
        
Nang matapos ang tawag ay ibinaba niya ang phone at pinatong iyon sa center table. He sat on the sofa. He looks exhausted even without doing anything.
        
       
        
"Kaira, come here." He said, pointing the space beside him.
        
       
        
"Dad gave us a mission."
        
       
        
Biglang naantig ang kuryusidad ko dahil sa sinabi niya. Did I heard it wrong? Or not? A mission?
        
       
        
What kind of mission?
        
       
        
"What mission?" Bigla siyang napabaling nang tingin saakin at tinitigan ako ng mabuti. Biglang nandilim ang kaniyang mukha at binigyan niya ako ng masamang tingin.
        
       
        
"You're suppose to say, "no I wouldn't do the mission," have you change your mind?" He said looking at me deeply.
        
       
        
"Yeah, probably." Inalis niya ang tingin niya sa'kin kaya kitang-kita ko ang pag tagis ng bagang niya.
        
       
        
Narinig ko ang mahina niyang pag mura. Even his curse sounds sexy. I am whipped.
        
       
        
"Aalis tayo, ngayon." Tumayo ako at tumalikod na pero nagsalita siya ulit.
        
       
        
"Hindi kita pwedeng isakay sa kotse ko," he said that made me smirk. Akala niya magtataxi ako? No. Not gonna happen.
        
       
        
"I'm waiting for that."
        
       
        
Sinuot ko 'yung boots ko at dinala ang bagpack ko, nilagay ko ang phone ko sa bag. 'Yung Nace. Nasa kwarto ako at solo ko 'yon ngayon.
        
       
        
I wore a black cargo pants and a black tank top, cropped.
        
       
        
Lumabas ako dala ang helmet ko na hindi parin nakikita. Tinignan ako ni Lutris mula ulo hanggang paa, kumunot ang noo niya at nagtagis ang bagang niya.
        
       
        
"Sige, pagbibigyan kita." Sabi niya
        
       
        
"Hintayin mo ko may kukunin lang ako." He said.