Hobbit. Moja Przygoda | Kili ✔

Rozdział 17 ,,Głos sumienia"

-Kili! Jeśli zaraz się nie wrócimy po twojego wuja, to osobiście oddam cię w ręce tych orków i trolli !- krzyknęłam

-Naprawdę mogłaby to zrobić?- spytał Bilbo Gandalfa

-Nie. Mówi mu tak, żeby przemówić mu do rozumu.- szepnął mu na ucho Gandalf

-Jeśli mówisz tak tylko po to, by przemówić mi do rozumu, bym zawrócił, to niestety na próżno.- odparł Kili, a Gandalf uniósł brwi- Tak Gandalfie, słyszałem, co mówisz.

-Masz rację.- potwierdziłam- Ale zrozum. To jest twój wujek, a rodziny się nie zostawia na lodzie.

-Jakim lodzie? Przecież mamy lato.- powiedział Bilbo

-Później ci powiem.- odparł Gandalf

Ja w tym czasie ciągnęłam dalej:

-Nawet jeśli powiedzieliście sobie wiele nieprzyjemnych słów, to i tak powinieneś mu wybaczyć, bo tak po prostu wypada. To co, że Thorin i ty mieliście gorszy dzień. Nic nie usprawiedliwia waszego zachowania wobec siebie. Dlatego uważam, że powinniście sobie wybaczyć i schować dumę do kieszeni. Nawet jeśli Thorin ci nie wybaczy i będzie nosił w sobie urazę, to ty będziesz mieć czyste sumienie, bo wiesz, że spuściłeś z siebie ten ciężar. Proszę cię, Kili. Zrób to. Zrób to dla was.

-Dla nas. Zrobię to dla nas. Dla ciebie.- i tu zwrócił się do kompanii- Lili ma rację. Zawracamy! Muszę kogoś pilnie przeprosić.

No a że od Mordoru dzieliło nas zaledwie sto kroków postanowiliśmy, że zawrócimy po Thorina, a gdy go zgarniemy, to za pomocą czarów staniemy się niewidzialni i wykradniemy Sauronowi Arcyklejnot. No oczywiście pod uwagę wzięliśmy też tę opcję, że Thorin może być w środku. Więc jeśli mogło się tak stać, to najpierw musimy szukać (oczywiście będąc niewidzialnymi) Thorina, Kili go przeprosi, idziemy po Arcyklejnot, Gandalf z Thorinem i naszą kompanią załatwiają Saurona, uciekamy z Bard-dur, likwidując po drodze wszystkich orków, trolli i co tam jeszcze jest, wsiadamy na kuce i przyjeżdżamy do Ereboru, a potem wyprawiamy to bardzo upragnione przez wszystkich przyjęcie. Prościzna.