Bloody Pleasure

Kabanata 24

Fuck! Shove it away, Rian! Please get rid of it! Alisin mo na siya sa sistema mo, tapos na ang ugnayan niyong dalawa at wala ka ng dapat pang problemahin, it's Celeste job and not yours.

I stomped my feet. I exasperatedly brush my hair. No, don't go back to that house, Rian. You are no longer needed of a crazy jerk! Puntahan mo na lang ang susunod mong interview, tama! pumunta ka sa interview mo. So, I did. I call for a cab and hop inside.

"Sa may bul-ok agency po tayo," I stated and I covered my mouth to refrain myself from backing out. Interview is more important than him. He didn't need you, Rian.

He had his Celeste. Magsama sila nung bago niyang caregiver, magagamay din ni Celeste ang mga katauhan niya and yes, no one will nag you anymore, you are now free like a bird and let you live with your normal life, without SI, serpents and HIM!

AS I WALK in, everyone is eyeing me, shock is written in their eyes, so I am frustratedly irked with myself.

"Where is he?" I asked through gritted teeth, and they all looked up at the second floor and to a specific door. Padabog akong nag lakad paakyat at pag hawak ko pa lang sa doorknob ay naramdaman ko na agad ang presensya sa loob pero hindi ako natinag at walang pasabing binuksan ang pinto.

Tumambad sa akin ang namimilipit at halos hubad na katawan ni Celeste, nakahiga siya sa sahig at umiiyak. I looked up, and my eyes darted to this angry and crazy man, mimicking the sounds of a clock as he was holding his favorite dagger.

I rolled my eyes, and I cursed myself for returning to this house. Fuck you, Rian! Ano bang pumasok sa isip mo at bumalik ka? Na mas pinili mo pa talagang puntahan si Wyn kesa sa interview mo kahit alam mo na may posibilidad na si Luther ang madadatnan mo!?

Yes, hindi ko alam kung bakit hindi natiis ng madaldal kong bibig na ibahin ang address na sinabi ko sa taxi driver at pumunta ako rito sa bahay ni Drake. I just found myself walking back to this house.

And I stopped questioning myself as I saw he lifted his hand and was about to stab Celeste from her back.

"Stopped!" I shouted as I run, fastly towards Celeste. Mahigpit ko pang kinulong ang katawan niya sa mga bisig ko at hinarang ang katawan ko mula sa tangkang pagsaksak sa kanya ni Luther.

Kasabay din nun ay ang malakas na pag tili at iyak ni Celeste at pag pikit ng mga mata ko. I waited for him, a stabbed from my back, but I couldn't feel the pain behind, and it was like the time slowly moving when I heard the metal of his dagger hit the ground.

Napadilat ako at tila dahan dahan pa iyong umikot sa sahig bago tuluyang bumagsak ang patalim. At ngayon ko lang napagtanto na hindi pala ako humihinga mula kanina kaya kusa kong pakawalan ang mabigat na hangin sa dibdib ko.

Nag angat ako ng tingin at muli kong nasilayan ang seryoso, kalmado at gulat niyang mga mata.

Oh geez! Why does my heart skip from beating? Yet it was something rewarding rather than fear, pleasure than pain.

"R-Rian?" gulat niyang tawag sa pangalan ko pero 'di ko talaga mapigilang mapa-irap, iniwas ko rin ang tingin kay Drake at tinulungan si Celeste na tumayo. Wala pa siyang sugat maliban sa isang hiwa sa braso.

Swerte niya ah, bakit ako noon, una pa lang bugbog na agad ang katawan? Dapat pala binagalan ko ng konti ng na experience niya ang free trip to death noh? Sayang!

Hinubad ko na lang ang itim kong coat at ibinalot iyon sa halos hubad na katawan ni Celeste. Umiiyak pa rin siya at nanginginig ang buong katawan sa takot.

"Let's go," marahan kong utos kay Celeste at humakbang na kaming palayo ng agad akong matigilan.

Hinarap ko si Drake na hanggang ngayon ay gulat na gulat pa rin ng makita niya ako.