Out of the spotlight || Taekook

4- İmzalı Karakalem

Kim Taehyung'u o pazar gününden sonra ilk kez, iki gün sonra, artistik anatomi dersimizin olduğu gün fakültenin bahçesinde gördüm. Havada yalancı güneş vardı, bu hafta için yağmurlu diyordu sadece ama henüz tek bir damla bile düşmemişti gökyüzünden. Lacivert bulutlar uzaktan gözüküyordu ve serin bir rüzgar estiğinden sabah ceket almıştım üstüme. Fakülteye doğru ilerlerken görmüştüm işte onu. Tıpkı o günkü gibi birisiyle konuşuyordu, bu defa erkekti ve artistik anatomi dersini alan birisi olduğunu biliyordum. Onu gördüğüm diğer zamanlar gibi yine modelmişçesine iyi gözüküyordu. Kahverengi bir hırka vardı üstünde, elleri cebinde odaklanmış bir ifadeyle çocuğun elindeki çizim tabletine bakıyordu.

"Jeongguk!" Adımı duymamla kafamı sesin geldiği yöne çevirdim. Jungwoo biraz ileriden bana doğru geliyordu gülümseyerek. Yürümeyi bırakarak Jungwoo'nun yanıma gelmesini bekledim. Tatlı yüzüne zıt olacak şekilde tıpkı bir motorcu gibi giyinmişti. Deri ceketi içinde sevimli imajı kendini çekici olarak değiştirmişti, kabul ediyordum. Yanıma ulaştığında saçlarını düzeltti. "Selam" dedi.

"Selam, motor mu kullanıyorsun?" Şaşkınca kırptı gözlerini.

"Nereden anladın?" Kıyafetlerin bağırıyor demek istesem de susup gülümsedim. "Ufak bir tahmin." Beraber fakülte binasına doğru yürürken Jungwoo haftasonu bir idolü gördüğü hakkında heyecanla bir şeyler anlatıyordu, ben de onu dinliyordum gülerek. Kafamı hafifçe kaldırıp Bay Taehyung'un ne yaptığına bakmak istedim ama o tarafa başımı çevirmemle bana baktığını görmem bir oldu ve hızla gözlerimi çektim. Yakalanmıştım. Ya da onu yakalamıştım. Bilmiyordum ama bu çok tuhaf bir histi. Neden benim olduğum tarafa baktığını merak ettim.

Fakülteden içeri girip atölyeye ilerlerken birkaç kişinin bana baktığını hissettim. Kaşlarım çatıldı istemsizce ve sanki rahatsız olduğumu Jungwoo da anlamış gibiydi. "Neden bana bakıyorlar?" Diye fısıldadım Jungwoo'ya doğru ama o ise bunu nasıl bilmezsin der gibi baktı yüzüme. "Anatomi örneğimiz olduğun için."

"Tamam da neden tüm fakülte bundan haberdar?" Dedim şok içinde. Sadece artistik anatomi dersindekilerin bilmesi gerekmiyor muydu mantıken? Jungwoo omuz silkti. "Bay Taehyung seni çizdiği resmi astı. Görmedin mi?"

"NE?!" Yürümeyi bırakarak var gücümle bağırdığımda koridorun yarısı bana doğru dönmüştü irkilerek. Jungwoo'nun dediği şeye inanamıyordum, Bay Taehyung'un bunu yapıp astığı fikri ise Jungwoo'nun dediği şeye inanamamamdan daha da inanılmaz bir durumdu. Nasıl farkedememiştim? Gittiğimiz yönün tersine, merdivenlere doğru koşarken bunun bir şaka olabileceğini düşündüm. Olabilirdi yani, herkes ben sanmış olabilirdi o kişiyi ama başkasıydı falan filan. Buna inanmak istesem de mantıklı tarafım gerçekten de orada kendi anatomimi göreceğimi bildiğinden hissettiğim tedirginlik dayanılmazdı. Merdivenleri hızlıca inerek girişteki haftalık bir sürü şeyin bulunduğu panoya koşturdum. Panonun yakınındaki öğrencilerin birkaçının birbirlerini dürterek bana baktıklarını anladığım an çok geçti. Gözlerim panonun ortasındaki karakalem anatomiye kaydı.

Şaka değildi. Bizzat Kim Taehyung tarafından köşesi imzalanmış, sınıfın ortasında dikilen gergin suratlı ben, tıpkı bir fotoğrafmış gibi ayrıntılı çizilmiş halde panonun tam ortasındaydım. İçerideki oksijen sanki yetmedi ciğerlerime ve çok güçlü bir nefesi içime çektim. Yaklaşıp çizime dokunurken ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Neden böyle bir şey yapmıştı? Yani demek istediğim, okulun panosunda ne işi vardı?

Panodan resmi hızla alıp katlayarak ceketimin cebine sıkıştırdım. Zaten neredeyse tüm fakülte görmüştü eminim ki, ben hariç herkes her sabah panoyu kontrol ediyordu. Arkamı dönüp atölyeye geri çıkarken ders saati gelmiş olmalı ki Bay Taehyung'un fakülteden içeri girdiğini gördüm, gözleri bilir gibi panoya kaydığında kaçarcasına hızlandırdım adımlarımı. Sanki suç işlemişim gibi. Halbuki resmimi oraya asan oydu, kaldırabilirdim değil mi? Benden izin almamıştı. Yaptığı resimden değil de, açıkçası insanların bakışlarından rahatsız olmuştum daha çok. Herkesin yüzünde anlandıramadığım çatık kaş ve dedikodu yaptıklarını belli edercesine fısıldayan kınayıcı dudaklar vardı. Sanki nü çizmişti beni. Öyle bir his bırakıyordu öğrencilerin bakışları. Bunu düşünmemeye çalışarak atölyeye girdim ve Jungwoo'nun yanına kuruldum. "Çizimi tamamladın mı?"