Romeo ve Juliet

Dördüncü Perde | Beşinci Sahne

Aynı yer. Juliet'in odası.

(Dadı girer.)

DADI

Hanımcığım! Küçük hanım! Juliet! Amma dalmış ha!

Kuzucuğum! Hanımcığım! Ayıp sana uyku tulumu!

Yavrum, sana diyorum! Küçük hanım!

Canımın içi! Hey, gelin hanım! Ses yok ha?

Şimdi hevesini al bakalım, bir hafta uyu;

Ama yarın gece görürsün,

Kont Paris kafasına koymuş bir kez,

Kolay kolay uyutmaz seni.

Tövbe ya Rabbi, ne de tatlı uyuyor!

Ama uyandırmam gerek.

Hanımcığım, hanımcığım!

Eh, kont seni yatağında yakalasın da gör,

İnan olsun, bir korkutur ki seni! Öyle mi ha?

Giyimli mi ne! Giysilerini giydin, sonra da yattın ha?

Uyandırmam gerek seni! Hanımcığım, hanımcığım!

Eyvah, eyvah! Yetişin, yetişin! Hanımım ölmüş!

Vay başıma gelen! Ah, doğmaz olaydım!

İçecek bir şey verin, hey! Beyefendi, hanımfendi.

(Lady Capulet girer.)

LADY CAPULET

Ne bu gürültü?

DADI

Ah, ne acı gün!

LADY CAPULET

Ne var, ne oldu?

DADI

Bakın, bakın! Ah ne yaslı gün!

LADY CAPULET

Aman ya Rabbi! Yavrum, hayatım, biriciğim,

Uyan, aç gözlerini, yoksa ben de ölürüm seninle.

Yetişin, yetişin! İmdat çağırsana!

(Capulet girer.)

CAPULET

Ayıp ayıp, getirsenize Juliet'i, kocası geldi.

DADI

Öldü! Gitti! Ah öldü! Ey kara gün!

LADY CAPULET

Ah kara gün, öldü, öldü, öldü!

CAPULET

Ne! Durun bakayım! Eyvah, bitmiş!

Buz gibi. Kanı durmuş, mafsalları kaskatı.

Hayat çoktan ayrılmış bu dudaklardan;

Bütün kırların en güzel çiçeği üstüne vakitsiz yağan kırağı gibi ölüm onun üzerinde.

DADI

Ah ne acı gün!

LADY CAPULET

Ah ne felâket!

CAPULET

Beni ağlatmak için onu elimden alan ölüm dilimi bağlıyor, söz söyletmiyor bana.