Romeo ve Juliet

Dördüncü Perde | Üçüncü Sahne

Aynı yer. Juliet'in odası.

(Juliet ile Dadı girer.)

JULIET

Sahi, bu giysiler hepsinden güzel,

Ama dadıcığım,

N'olur beni yalnız bırak bu gece,

Çapraşık ve günah yüklü olduğunu pek güzel bildiğin durumuma

Göklerin gülümsemesi için

Dualar etmem gerek.

(Lady Capulet girer.)

LADY CAPULET

Nasıl, işiniz çok mu? Yardımımı ister misiniz?

JULIET

Hayır efendim. Yarın için gereken şeyleri hazırladık,

İzin verirseniz, artık yalnız kalayım,

Dadım bu gece sizin yanınızda bulunsun,

Eminim işiniz başınızdan aşmıştır bu apansız gelen tören yüzünden.

LADY CAPULET

İyi geceler. Hadi yat, dinlenmen gerek.

(Lady Capulet ile Dadı çıkarlar.)

JULIET

Elveda! Allah bilir bir daha ne zaman görüşürüz.

Hayat sıcaklığını âdeta donduran

Soğuk bir korku ürpertiyor damarlarımı;

Geri çağırayım onları da, beni avutsunlar.

Dadı! Ama onun ne işi var burada?

Bu acıklı sahneyi tek başıma oynamalıyım.

Gel şişe!

Ya bu ilâcın hiç etkisi olmazsa?

O zaman evlenecek miyim yarın sabah?

Hayır, hayır, onu bu önler: Sen dur orda!

(Hançeri koyar.)

Ya bu zehirse, ya rahip beni daha önce

Romeo'yla evlendirdi diye,

Bu evlenme işinde rezil olmaktan korkuyorsa.

Beni öldürmek için kurnazca hazırladıysa bunu?

Korkarım öyle; yine de, olamaz diyorum,

Çünkü denenmiş, kutsal bir kişidir o,

Peki, beni mezara koyduklarında, olur da,

Romeo beni kurtarmaya gelmeden uyanırsam?

Ne korkunç bir ihtimal!

İçine temiz hava girmeyen o mahzende

Tıkanıp kalmaz mıyım o zaman,

Romeo'm gelmeden boğulup ölmez miyim?

Sağ kalsam bile, ah, olamaz mı,

Ölüm ve gecenin doğuracağı korkunç hayaller,

Yüzyıllar boyunca ölmüş bütün atalarımın

Yığın yığın kemiklerini saklayan o mahzenin,

Daha toprağa yeni verilmiş, kefeninde çürüyen

Kanlar   içindeki   Tybalt'ın   yattığı   yerin   dehşetiyle  birlikte,

Orda ruhlar gezinirmiş, gecenin bazı saatlerinde

Ah, ah, olamaz mı ki,

Böyle erken kalkınca, iğrenç kokuları

Ve topraktan sökülen adamotlarının

Çığlıklarını duyarsam,

Ah, çıldırmış bunları işitenler

Uyanırsam, bütün bu korkularla çevrilince.

Aklımı kaçırmaz mıyım ben?

Deliler gibi oynamaz mıyım atalarımın kemikleriyle?

Yaralı Tybalt'ı kefeninden çıkarmaz mıyım?

Sonra ya bu cinnet halinde,

Akrabamdan birinin kemiğini sopa gibi kavrayıp

Dağıtırsam beynimi?

İşte bak! Kuzenimin hayalini görüyorum galiba,

Kılıcının ucuyla vücudunu şişleyen

Romeo'yu arıyor. Dur Tybalt, dur!

Geliyorum Romeo! Şerefine içiyorum bunu!

(Perdeler arasından yatağa düşer.)