Romeo ve Juliet

İkinci Perde | Üçüncü Sahne

Aynı yer. Rahip Lawrence'ın hücresi.

(Elinde bir sepetle Rahip Lawrence girer.)

RAHİP LAWRENCE

Kurşunî gözlü sabah kaş çatan geceye gülümsüyor

Işık çizgileriyle doğu bulutlarını çeşitleyerek;

Alaca karanlık bir sarhoş gibi sendeleyerek

Kaçıyor günün yolundan

Ve yanan tekerleklerinden Titan'ın:

Şimdi, güneşin ateşten gözü

Gündüze neşe verip gecenin çiğlerini kurutmadan

Gidip doldurayım şu bizim sepeti

Zehirli otlar, şifalı çiçeklerle.

Toprak hem anadır tabiata hem mezar,

Doğduğu rahimdir onun gömüldüğü yer;

Rahminden doğan türlü türlü çocukları

Emzirirken görürüz göğsünde:

Bir çoğu zengindir erdem bakımından,

Erdemsiz olan yoktur,

Ama başka başkadır hepsi.

Otlarda bitkilerde, taşlarda,

Bunların gerçek niteliklerinde bulunan

O güçlü çekim pek büyüktür ha!

Yeryüzünde yaşayan en kötü şeyin bile

Özel bir iyiliği dokunur yeryüzüne.

En iyi şey bile, güzel kullanıştan yoksunsa,

Gerçek sonuçtan kaçıp ulaşır kötülüğe.

Kötü kullanılırsa, erdem kusura döner;

Kusur da bazen bir eylemle yükselir.

Şu narin çiçeğin taze yapracığında

Zehir de barınır, iyileştiren güçler de:

Çünkü bu koklanırsa, her bir uzvu dinç kılar;

Aza alınırsa, dondurur bütün duyularla yüreği.

Otlarda olduğu gibi insanın içinde de

Karargâh kurmuştur böyle çatışan iki kral:

Biri erdem, öbürü kaba istem.

İkisinden kötüsü nerde ağır basarsa,

Kurt kemirip çürütür o bitkiyi tezelden.

(Romeo girer.)

ROMEO

Günaydın sayın pederim.

RAHİP LAWRENCE

Kutsarım seni.

Kimin sesi beni böyle erkenden selâmlıyan?

Yavrum, yatağına böyle erken günaydın demek tedirgin bir kafadan ileri gelse gerek.

Nöbet bekler kaygı her ihtiyarın gözünde,

Kaygının barındığı yerdeyse, uyku olmaz.

Ama yıpranmamış gençliğin,

Yüksüz bir beyinle vücut dinlendirdiği yerde

Egemenlik sürer altın bir uyku.

Bu yüzden eminim, seni böyle erkenden