Romeo ve Juliet

Üçüncü Perde | İkinci Sahne

Aynı yer. Capuletler'in bahçesi.

(Juliet girer.)

JULIET

Dörtnal gidin, ey ateş ayaklı küheylânlar

Güneş tanrısının sarayına doğru!

Phaethon gibi bir sürücü sizi batıya kadar

Kırbaçlardı da, bulutlu geceyi getirirdi hemen.

Ger koyu renkli perdeni, sevgi yaratan gece,

O kaçağın gözleri pırıldasın; ve Romeo,

Kimseler görüp duymadan atılsın şu kollanma.

Âşıklar kendi güzelliklerinin ışığıyla

Görerek yapabilirler sevgi törenlerini.

Hem, aşk korse, en çok gece yaraşır ona.

Gel ey ağır başlı gece,

Karanlık giyimli ana, ey karalar içindeki,

Gel de öğret bana, nasıl kaybedilir

Bir çift lekesiz bekâret için oynanan oyun.

Yanaklarımda çırpınan bu vahşi kanı

Ört de kara üstlüğünle, yüreklenen temkinli sevgi,

Gerçek aşk alçak gönüllü davrandı sansın.

Gel gece, gel Romeo, gel ey gecedeki gündüz,

Çünkü sen gecenin kanatlan üstünde

Kuzgunun sırtındaki kardan ak görünürsün.

Gel ey tatlı gece, gel sevimli, kara alınlı gece,

Ver bana Romeo'mu; sonra, öldüğü zaman,

Al da küçük küçük yıldızlara böl onu;

Göğün yüzünü öyle bir süsler ki,

Bütün dünya geceye gönül verir de

Tapmaz olur artık parıltılı güneşe.

Ah, ben bir sevgi konağı satın aldım,

Ama sahip olamadım; kendim de satıldım,

Ama tat veremedim daha.

Yeni giysilerini giyemeyen sabırsız bir çocuğa

Ne denli sıkıcı gelirse bayramdan önceki gece,

Öylesine sıkıcı bugün de.

Ah, işte dadım geliyor.

(Dadı elinde kalın iplerle girer.)

Hem de haber getiriyor.

Romeo'nun adını anan her dil

Göklü bir incelikle konuşur.

Söyle dadı, ne haber? Nedir o elindeki?

Romeo'nun sana bul dediği ipler bu mu?

DADI

Ya ya, o ipler.

(Yere atar.)

JULIET

Hay Allah, ne var? Niçin ovuşturuyorsun ellerini ?

DADI

Ah, ah! öldü, öldü, öldü! Bittik hanımcığım bittik. Yazık

Gitti, öldürdüler, öldü!

JULIET

Gökler böylesine kötü niyetli olabilir mi?