Romeo ve Juliet

Birinci Perde | Üçüncü Sahne

Aynı yer. Capulet'in evinde bir oda.

(Lady Capulet ile dadı girerler.)

LADY CAPULET

Dadı, kızım nerde? Buraya göndersene.

DADI

On iki yaşımın kızlığı üzerine yemin ederim, çağırdım onu.

Haydi kuzu! Haydi gelin böceği!

Tanrı saklasın! Nerde bu kız?

Haydi Juliet!

(Juliet girer.)

JULİET

Ne var? Kim o çağıran?

DADI

Annen.

JULİET

Buradayım efendim, bir şey mi istediniz?

LADY CAPULET

Mesele şu: Dadı, sen ayrıl biraz, gizli konuşmamız gerek.

Yok dadı, gel, vazgeçtim, sen de dinle konuşmamızı.

Biliyorsun, kızım artık büyüdü.

DADI

Ah, ben onun yaşını saati saatine bilirim.

LADY CAPULET

On dördüne basmadı.

DADI

On dört dişim üstüne bahse girerdim,

Ama dört tane kaldı topu topu,

Öyle, on dördüne basmadı.

Yortuya ne kadar var?

LADY CAPULET

On beş yirmi gün kadar.

DADI

On beş monbeş, kaç gün olursa olsun,

Yortu gecesi on dördünü dolduracak kızınız.

Susan'la yaşıttı —Tanrı rahmet eylesin! —

Ee, tanrı Susan'ımı aldı elimden,

Bana lâyık görmedi.

Evet, ne diyordum,

Yortu gecesi on dördünde olacak;

Öyle, on dördünde.

Bugün gibi aklımda.

Depremden bu yana on bir yıl geçti,

İşte o gün kesilmişti sütten, unutur muyum!'

Pelin sürmüştüm memelerime,

Güvercinlik altında oturuyordum güneşe karşı;

O sıra, beyle siz Mantua'daydınız,

Bende de kafa var canım.

Ha, ne diyordum, mememin ucundan pelini tadar tatmaz

Acı buldu cici maskara; baktı ki huysuz,

Küsüverdi memeye!

Birden sarsıldı güvercinlik,

Durmanın sırası değil, dedim, kaçtım ben de.

O günden bu yana on bir yıl geçti;

O zamanlar ayakta yardımsız duruyordu,

Ne durması, koşuyor, yürüyordu ordan oraya.