Romeo ve Juliet

İkinci Perde | İkinci Sahne

Aynı yer. Capulet'lerin bahçesi

(Romeo girer.)

ROMEO

Yarayla alay eder hiç yara almayan!

(Juliet yukarda, bir pencerede görünür.)

Dur hele! Şu karşıki camdan süzülen ışık da ne?

Evet, orası doğu, Juliet'de güneş.

Yüksel de ey güzel güneş, öldür şu kıskanç ayı,

Çünkü sen tanrıçandan çok daha güzelsin diye

Sararıp solmuş kederden, bak.

Değil mi kıskanıyor, vazgeç ona bağlılıktan;

Bakirelik giysisi hastalıklı ve yeşil,

Ancak Soytarılar giyer bunları,

Sen çıkar at üzerinden.

Sevgilim bu, ah, aşkım benim!

Ah bir bilse sevgilim olduğunu! 

Konuşuyor, ama demiyor bir şey; ne çıkar?

Gözleri anlatıyor, karşılık vereceğim.

Ben de amma arsızım, bana söylemiyor ki...

Bütün göklerin en güzel iki yıldızı

İşleri olduğundan, onun gözlerine yalvarıyorlar

Biz dönünceye dek siz parıldayın diye.

Gözleri gökte, yıldızlar da onun başında olsaydı,

Ne olurdu?

Yanağının parıltısı utandırırdı o yıldızları

Tıpkı günışığının utandırması gibi lâmbayı.

Gözleri gökte

Öyle parıltılarla geçerdi ki havadan,

Kuşlar ötüşürdü gece bitti sanarak.

Bak nasıl dayıyor yanağını eline!

Ah şu elin giydiği bir eldiven olaydım da,

Dokunaydım o yanağa!

JULIET

Eyvah!

ROMEO

Konuşuyor.

Ey parıltılı melek, konuş yine!

Çünkü göklerin kanatlı habercisi ölümlülerin hayretten açılan gözlerine nasıl görürtürse,

Tembel bulutlara binip havanın göğsü üzerinde yol alırken o,

Nasıl geri çekilip seyrederse insanlar,

Sen de, başımın üzerinde, öyle bir ihtişam veriyorsun bu geceye!

JULIET

Ah Romeo, Romeo!

Neden Romeo'sun sen?

İnkâr et babanı, kendi adını reddet.

Bu elinden gelmezse,

Yemin et beni sevdiğine,

Vazgeçeyim ben Capulet olmaktan.

ROMEO

(Kendi kendine)

Daha dinleyeyim mi, yoksa konuşayım mı?

JULIET