Our Twisted Fate: The Missing Prince

Chapter Twelve - (Ang Simula)

Ang masasabi ko lang ngayon, the oracle changes everything.
Hayys, lahat kinasusuklaman siya and I understand them, sino naman ang hindi matatakot diba. Hindi naman ako galit sa kanya dahil hindi naman niya kasi kasalanan ang lahat. Nakatadhana lang talaga ang lahat and he have to fight it no matter what. He has to choose the right path na makakapagligtas ng lahat.

(IAMAE'S POV)

Lugmok ang mukha ko ngayon sa table, hayyst sayang hindi ako napili na ipadala sa Earth Building. Hindi ko tuloy siya makakasama. Napatingin ako kay Robelyn na nakatanaw lang sa pinto. Hmm, I think alam ko na kung bakit. Siguro umaasa siya na dumating si Jerry crush niya kasi yun, sa pagkaka-alam ko gustong-gusto niya ang lalaki pero nitong mga nagdaang mga buwan ay hindi na niya kinukulit ang lalaki. I wonder what happened to them, may jowa pa naman iyon. Hayyst, poor robelyn, ba't ba kasi ayaw nalang niyang humap ng iba, iyong gusto din siya. Marami nang pumapasok sa room na mga agre, eros at dreron kaya napapatingin na din ako sa pintuan umaasa na mapupunta siya dito. Sinusulyapan ko lang ang egan ko dahil wala rin naman akong magawa. Napansin ko'ng parang napalaki ang mata niya at parang namumula ang mukha. Alam ko na hindi ito dahil sa kilig, parang galit o nahihiya. Napatingin din ako sa pintuan kung saan siya nakatingin. Isang agre pala ang dumating. Napataas ang kilay ko dahil doon. Hmm, I smell something fishy here. Ano kayang meron sa kanila, curious tuloy ako sa lalaking ito.

(JUNHNEL'S POV)

"At bakit nandito ang hari ng agresia?" Pambungad na ginawa sa akin ng hari ng Dreroa. Really? I really hated this man.

"First of all, I really don't want to be here in the kingdom of yours king Ronel." Tsss, Kung wala lang sana akong importanteng sasabihin sa kanya ay hindi ko gugustuhing pumunta rito. I just really have to talk to him.

"Oo nga alam ko yun. So bakit ka nga naparito? Oh! Huwag mong sabihin na you're here para kunin ang anak ko, para mas madali nalang sa inyo ng anak mo na maghari sa kadiliman, hayys mag ama nga kayo." Namuo nalang bigla ang kamao ko dahil sa sinabi niya. This man is getting g into my nerves.

"Watch your mouth Ronel huwag mokong simulan. I'm here to tell you to protect your daughter at all cost and don't ever let her out of dreroa and I will do the same to my son. Let's just help each other to this one. " I greeted my teeth out of anger.

"And one more thing, kung si Naomi ang dahilan kung bakit mo'ko kinamumuhian tsk, hindi na tayo mga bata, and she's gone for lux sake. Nangyari na ang nangyari and we have to move on. At tsaka huwag mong pagsalitaan ng ganon ang anak ko dahil ako ang makakalaban mo." After that ay umalis na ako sa pesteng lugar na yon.

Ronel is my friend before, best buds perhaps. But everything that we have has been destroyed after that unfateful day. Inaamin ko naman na tama siya but I never regretted everything and I will not deny my son. How I wish na bumalik na yong pagsasamahan namin dati. Pero ang tigas ng puso niya sing tigas ng bakal. Hay.

Lumabas ang isang babae na naghatid ng pagkain sa kwarto ng anak ko. Umiling lamang ito ng makita ako. It's been three days na hindi siya kumakain. Lahat ng pagkain na iniiwan sa kwarto niya ay hindi niya ginagalaw, ni ayaw niyang lumabas sa kwarto. I'm very worried and getting more worried everyday, alam ko na hindi niya parin naiintindihan ang lahat and he's not ready for something. Tumango lang ako sa babae na naghatid ng pagkain. Pumasok ako sa loob ng kwarto niya and saw him in a position just like the last time I saw him. Nakita ko ang pagkain na nasa side table ng kama niya na hindi nagalaw. I walked in at lumapit tsaka naupo sa gilid ng kama niya.

"Hey, why don't you eat?" Malumanay na sabi ko. Hindi siya naimik. I know my son is kinda like of childish at namana niya ito saakin. I love him higit sa lahat kaya ayaw kong nahihirapan siya. Nineteen years is enough and I had mourned that years at ngayon na nakasama ko na siya, nakikita ko naman siyang ganito na nahihirapan. If I could carry the burden that he is feeling right now ay handa akong gawin. I feel that everything is my fault, but he is the most precious thing that happens to me, with naomi.