"Aşkın içinden mi cinayet doğar? Cinayetin içinden mi aşk?"
• • •
İsteksiz bir şekilde hızlıca yemeğimi yedikten sonra, "İyi geceler baba, ben odamdayım." dedim ve
merdivenlere yöneldim.
"İyi geceler oğlu...
Yukarıdaki müziği açalım, ışıklarımızı kapatalım ve perdelerimizi açıp, camın kenarına geçelim.
Unutmayın biz " Gökyüzüne sığınacağız ."
İyi okumalar, beyler ve prensesler .🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Can, hadi oğlum altı üstü sevgili olduğunuzu kabul ediceksiniz. Sen de teklif ediceksin bu kadar, niye uzatıp, dalıp gittin ki?''
Furkan'ın sesiyle beraber kendime geldim. Neden böyle bir şey düşünmüştüm ki? Ciddi, ciddi evlilik teklifi etmeyi hayal kurmuştum.
''Can, canını istemedik sadece sevgili olduğunuzu kabul edip, teklif ediceksin bu kadar.'' dedi Burak beni tekrar kendime getirmeye çalışarak.
''Pardon, dalmışım...Selin, gökyüzüne çıkmam için...kanatlarım olur musun?'' dediğimde Selin öylece kalakaldı. Anlaşılan o da bunu beklemiyordu, belki de zaten sevgili olduğumuzu düşünüyordu ama bu düşüncesini değiştirmez. Öyle düşünüyorsa bile bu teklif, onu sadece resmileştirir. Öyle değil mi?
''Sen benim gökyüzümsün Can, sen zaten gökyüzüsün. Sana sadece Yıldızlara kavuşmak istersen kanat olabilirim...'' dedi.
''Seni seviyorum 'Kahverengi mucizelerin' sahibi güzel kadın...''
''Ben de seni gökyüzü adam.'' dedi Selin gözleri dolu bir şekilde.
Oturduğu yataktan ayağa kalkıp kollarını arkamda kavuşturduğunda, benimde kollarım incecik belini kavramıştı ve burnum o güzel frambuaz kokusuyla buluşmuştu.
Galiba artık o güzel gözleri, frambuaz kokusu ve o narin kalbi olmadan tek bir an bile geçirmek istemiyordum. Selin'in, Burak'ın babasından haber beklediğimizden ve ona göre hareket edeceğimizden de haberi yoktu.
Günlerdir düşündüğüm onu riske atmama planlarının hepsi şu an yıkılmıştı. Artık onu ben koruyacaktım, biz koruyacaktık hep beraber. Onu görmeden tek bir an bile geçirebileceğimi düşünmüyorum. Annemi kaybettim...küçüktüm, koruyamadım...ama onu koruyacaktım.
O sırada Burak'ın telefonun çalmasıyla beraber birbirimizden ayrıldık. Burak'a baban mı, diye sorarcasına bakarken kafasını yukarı aşağı sallayarak onayladı ve büyük bir telaşla odadan çıktı.
''Selin, seninle konuşmamız gerek bir şey var. Değil mi, Furkan?'' dedim ve Furkan'a döndüm.
''Emin misin, Can söylemek istediğine?'' dediğinde.
''Onu artık tek başına bırakamam Furkan.'' dedim kendimden emin bir şekilde.
Selin anlamaz bakışlarla bize bakarken, konuya girmek için Burak'ın gelmesini bekledim.
