The Academy Of Paragons

Volume 1: chapter 18

MARYANN LUKA

*ring

Bumalik ako sa katinuan ng biglang tumunog ang cp ko. Uminom muna ako ng tubig bago kinuha ang cp ko mula sa bulsa. Siguro si Serah ang tumawag kaya nagmadali akong kunin ito sa bulsa.

Nang makita ko kung sino ang tumawag. Bigla akong nauhaw ulit. Napalunok na lang ako habang naka-tingin sa hawak kong cellphone.

"Ayaw mo bang sagutin". Tanong sa akin ni Suho. Agad akong nagulat sa boses niya na parang may nagawa akong kasalanan.

"ah oh, sasagutin ko". Bantulot na akong ngumiti. Sinagot ko na ang tawag at hindi ako takot sa kanya pero bakit ako kinakabahan?

Nang marinig ko pa lang ang pangalan ko sa kabilang linya ay nakaramdam ako ng pangamba sa tono ng pananalita niya hindi ko alam kung bakit pero kinakabahan ako dahil sa malamig niyang boses. Agad akong tumayo at nagpaalam.

"salamat sa libre Suho, kailangan ko ng umalis". Paamlam ko sa kanya.

"ah I see. Well you're welcome. Atleast ngayon hindi na ako madamot". Tumawa pa siya at ngumiti lang ako at mabilis na umalis.

tinapat ko ulit ang cp sa tenga ko.

"yes?". Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan.

["having fun?""]. Sa kabilang linya. Biglang kumurot ang puso ko ng marinig ang mga salitang iyon mula sa kanya dagdag mo pa ang lamig ng boses niya. His voice aren't that deep or so manly just like others because he has a gentle and sweet voice specially when he sang. But at this moment his voice are in serious tone and sounds like he has been holding back his temper.

"ah anong ibig mong sabihin? You sound so serious.". Patawa kong sabi para hindi mahalata ang pangamba ko.

["meet me at once"]. Utos niya. Ayan na naman ang at once niya. Huh! Pinapunta niya ba ako sa dorm niya?

Mabilis akong umakyat sa hagdan.

["meet me at the garden of words"]. May authorized niyang sabi.

Gabi na para pumunta ako doon at baka may maka-kita sa amin. At baka hahanapin ako ni Serah. Sa gitna ng hagdan huminto ako.

["pupuntahan mo ba ako o tutulala ka lang diyan sa hagdan?.."] sa kabilang linya.

Agad kong nilibot ang tingin ko para hanapin siya. Pero wala akong nakikita na kahit na anino niya at wala narin siya sa lugar niya kanina. Pero paano niya nalaman na nasa hagdan ako?

[" you might slip you know. Wala ako sa tabi mo para saluin ka kaya please come down and meet me"]. Kahit gano'n ang salita niya ngunit masasabi kong galit parin siya dahil sa boses niya na medyo malakas na.

"okay". Tanging sagot ko. Bumaba na ako nang hagdan at umalis ng dorm building.

["that's my girl"]. Bulong niya sa kabilang linya. Nagpaalam na ako at pinatay ang tawag. Sa tuwing galit siya, palagi niya 'yon sinasabi sa akin sa tuwing sinusunod ko siya dahil para sa kanya isa itong reassurance para hindi ako matakot sa kanya. I know him well.

Madilim na sa paligid at wala na akong nakikitang Peragon. Garden of words, medyo malayo sa Dorm Building dahil medyo malapit na ito sa main gate ng PJ High.

Habang naglalakad syempre palinga-linga pa ako baka may makakita sa akin. Good thing hindi naka bukas ang mga ilaw sa paligid kaya medyo madilim at tanging ang buwan lang ang nagbibigay liwanag sa paligid at buong field.