Our Twisted Fate: The Missing Prince

Prologue

Pumunta ako sa sulok ng library at naghahanap ng mga libro na maari 'kong basahin. I'm not fan of books though but wala naman akong ibang magawa so I'll try today. And there I saw a book that catches my eyes.

"How to find who you are? Tsk, how does there's a book like this." Kinuha ko ang hagdan na nakaparada lang sa gilid, umakyat ako para abutin ang libro. Tinignan ko ang nasa loob nito and I see nothing but blank pages. Napakunot ang noo ko dahil dito. Isn't it weird? The title itself is weird and so the content which is none.
I'm about to put it back when my foot slipped at tsaka ako nahulog. Ang bilis ng pangyayari at para akong nasa movie na dahan dahang nahuhulog mula sa itaas.
I screamed out of shockness and there I hung. Habol na hininga akong napatayo sa kinauupuan ko. It was just a dream. I noticed that my sando was soaked by my sweat.
Pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil sa panaginip na 'yon. Para kasing totoo eh. Ikaw ba naman ang mahulog edi nabalian kana ng buto.
Macheck nga ang katawan ko. Dali-dali kong hinimas ang buong katawan ko and blurted out a heavy sigh when I know I'm alright. And yes nandito ako sa library and me slipped at the ladder was just a dream. Akala ko mababalian na ako ng buto and would have a slight concussion of my head. Napatingin ako sa relo ko at lumugwa ang mata ko. Shit, shit, shit, late na ako sa klasi. Ang haba pala ng itinulog ko. Hayyst. Tumakbo ako papuntang room ng next subject ko at iniisip kung ano ang idadahilan kung bakit ako late, mapapagalitan na naman ako ng instructor namin hayys. Bat pa kasi ako nakatulog ehh.

Hinapi ko ang buhok ko ng paulit-ulit habang nakatingin sa salamin. I'm really not sure about my outfit, I'm really particular to what I'm wearing and how do I look. Wala lang, feel ko lang. I'm just wearing a blue checkered polo at blue jeans and just a simple black snickers. Pagkatapos ay bumaba na ako to see my mom in the kitchen cooking something. I quite let a smile, I love this woman very much.

"Ma. How do I look?" napangiti naman siya sakin pagkakita sakin. She's giving me a full round look. Lumapad nalang ang ngiti ko the way she's staring at my outfit while she's frowning.

"Oh you look great Alex, you always do baby." I chuckled to what she said, she's still calling me that way but I like it.

"Ma naman. Malaki na ako, your baby is a grown up man now." Ngumiti lamang siya sa tinuran ko at tsaka lumapit sa akin and fix my hair.

"Yes, Malaki ka na nga but you are still my baby."

"Oh I am." We just laugh and hugged each other.

"Huwag kang masyadong magpagabi, Malaki ka na nga but still you have to limit yourself. Huwag masyadong inom ha."

"Sure ma, bye"

Nag taxi lang ako papunta kila Sam, ayaw kasi akong pagdrivin ni mama dahil iinom daw ako.

"Alex my brother." Bungad agad sa akin ni Sam pagkarating ko and we do the fist bumps. As always, Sam is dashing and fresh like me.

"Buti nakarating ka." Ako pa, kakain ako ng marami dude, watch out.

"Yeah ofcourse, but hindi ako magtatagal." Umakbay siya sa akin at sinamahan ako papunta sa iba pa naming kaibigan.

"Oh come on bro, it's my big day we need to celebrate it. Damayan mo naman ako." Magsasalita pa sana ako pero pinutol na niya ako.

"Suit yourself, may kukunin lang ako." Sabi niya saka tinapik ang likod ko at umalis na.
Dumeretso ako sa mga pagkain na nakahain lang sa lamesa, before that ay nakita ko muna sa sala sina Kenneth kasama ang mga kaibigan namin. Pagkatapos ko kumuha ng pagkain ay dumeretso ako sa grupo nila at naupo.

"Pinagalitan ka raw ni Ms. Gonzales kanina lex haha how was it?" I just winked to Marlo na katabi ni Kenneth, naka akbay ito sa girlfriend niya.

"Awful. Yet I'm having fun." I playfully laugh. Hindi naman kasi bago na palagi akong late sa klasi niya. For god sake lagi lang akong natutulog sa library cause I don't like our schedule.

"I know she's hitting on you dude." Tumawa ang lahat dahil sa sinabi ni Marcus na kakarating lang kasama si Sam. Inirapan ko si Marcus and stuck my touge out.

"Fuck you Marcus." And the room filled with laughter. Ako pa talaga ang napagdisketahan nila ngayon. Batuhin kita ng letchon eh.

"Pikon ka naman Lex, I'm sure sinasadya mong malate sa klasi ni Ms, Gonzales para mapansin ka niya." Sabi ni Sam tsaka nag apir sila ni Marcus. Hayys isa pa to. Kung di mo lang birthday at hindi sayo ang letchon nato naku mababatukan talaga kita.

"Haha, funny." I sarcastically said and started to chumps my lechon again} .

"Ms, Gonzales? Siya ba yong teacher sa physics sa Second floor?" Tanong ni Kenneth. Tinungga ko yong whiskey na nasa table and it was quite hard. Nauhaw kasi ako dahil sa lechon.

"Huwag mong sabihin na interesado ka rin kay Ms. Gongales ken, may Amy kana bigay mo nalang kay Alex yon." Mas lalong umingay ang loob dahil sa tinuran ni Marlo so am I.

Natapos din ako sa pagkain sa wakas at patuloy parin kami sa pagtawa dahil sa mga jokes ni Marlo. Umiinom kami ngayon sa sala at wala na rin ang iilan na mga bisita ni Sam. Natigil ang tawa ko ng may marinig na naman akong boses.

"Rouel, prinsepe ng agresia." Luminga ako sa mga kaibigan ko pero okupado parin sila sa pagtawa. Am I being paranoid? Napalingon naman ako sa bintana sa sala ng bigla itong bumukas at humampas ang malamig na hangin sa mukha ko.

"Rouel, prinsepe ng agresia." Napatayo ako na nagpagulat ng lahat.

"Are you okay Lex?" Nabalik ako sa wisyo ng hawakan ni Marlo ang balikat ko at napatingin dito.

"Okay ka lang?"

"Can I use the bathroom?" Nagtataka ang lahat na tumingin sa akin.

"Ang weak mo naman Alexis, pumuputok na pantog mo?" napatawa ulit ang lahat sa sinabi ni Marcus.

"At the left corner tapos straight ka lang. Nandun yong Comfort room." Tumango lang ako kay Sam tsaka ako nagtungo. What is happening to me? Naghilamos ako ng mukha para maibsan ang epekto ng alak sa ulo ko. After that ay pinahiran ko ng tuwalya ang mukha ko.

I look at myself at the mirror. Confusedness is vivid to my eyes. No, stress lang ako. Ang dami kasing activity nitong mga nagdaang araw kaya siguro ako napagod. And everything that I hear and feel is maybe normal. Epekto lang siguro ng stress to. After consoling myself at the front of the mirror ay bumalik na ako sa kanila. Hindi oo na namalayan ang oras.

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na pumapasok mula sa bintana ng kwarto ko. I shifted my gaze to my alarm clock at the side table to see that it's already nine o'clock in morning. Madaling araw na akong nakauwi kagabi dahil pinipigilan nila ako na umuwi at pinilit nila akong uminom ulit, kaya ito sumasakit ang ulo ko dahilan ng alak. Bumangon ako at nagtungo sa banyo para maligo and go downstairs para makapag almusal. Sabado ngayon at wala akong pasok kaya hindi na ako ginising ni mama. I'm just having a typical breakfast to eat. Hotdog, egg and fried rice with a cup of coffee and some slices of toasted bread with peanut butter.

Napangiti ako, si mama talaga. She's still treating me like a kid. Kahit wala ang papa ko ay hindi niya pinaramdam sa akin na kulang kami because for me mama Terry is enough. Tumayo ako para kumuha ng baso ng matabig ko ang tasa ng kapi at nahulog. I look at it intently while dropping off and it stops, tumigil ito bago paman tuluyang bumagsak sa sahig.

"What the heck!" My eyes widened at the sight of it and the same time bewildered.

"Anong nangyari?" Napalingon ako sa tinig sa likod ko to see mama Terry at narinig ko nalang ang nabasag na tasa na tuluyang bumagsak sa sahig.

Vote, Comment and Share.

Ciao.