How Many Heartbreaks?

Kabanata 20

Drea's POV

Nandito ako ngayon sa kwarto ko na kasalukuyang tinitingnan paulit- ulit yung mga notes at ang tuyo nang mga rosas na nasa vase. Kanino kaya galing ang mga ito?

Masyado bang torpe ang nagbibigay nito na kahit initials ng pangalan niya ay hindi niya mailagay?

Bakit kapag nagbibiro sila Blake na baka galing kay Zico, nag- iiba ang mood ko? Siguro hindi ko maiwasang umasa na baka nga sa kanya galing ang mga ito. Pero sa tuwing nandoon na ako sa punto na yun, tatawa na sila at doon ko lang ma- rerealize na asa naman.

Kumusta na kaya siya? Malamang okay na okay siya. Palagi niyang kasama yung babae. Hindi ko na nga napapansin yung presence niya sa classroom kasi bibihira lang naman sila pumasok gawa ng practice.

Pero biro lang! Oo naka- move on na ako pero may part sa akin na hinahanap- hanap ko pa siya. Psh. You can't blame me. It was freaking 3 years. Duuh.

Anyways, let's stop with all these Zico stuffs because as you can see, he is perfectly fine and he's kind of happy without me. ((laslas na))

Pero mag- momove on na ako! I mean ano ba.. Naka- move on na ako. Okay? But not totally. But ugh, drea pls. Stop thinking about him na.

Just focus on.. Secret Lover Boy.

Yes. Tama. Sana magpakilala na talaga siya soon. Handa naman akong buksan ulit yung puso ko para sa iba. Ew. Baduy ko. Pero seriously, I'm ready. Ayoko nang makulong sa nakaraan. What's wrong with giving someone a chance diba? Malay natin, he's definetely the one na talaga. Hindi yung puro lang ako akala.

Damn that 'akala' word. Big word eh. Tss.

Matutulog na nga ako. Hopefully, sana makilala na kita bukas or sa mga susunod na araw.

I want to end this agony. I want to smile again. I want to feel loved.. Yung totoo na. Hindi puro lokohan.

xxx

''Good Morning my beloved best friend!!'' Sabi ko kay Marie na natutulog sa desk niya. Puyat nanaman. Tss.

''Hi. Morning.'' Sabi niya naman na halatang antok na antok pa. Tss. Ano ginawa nito?

''Ba't parang iba mata mo ngayon? Nag- novena ka ba buong magdamag? Hahaha.'' Biro ko.

''Sira. Nagkalagnat ako. Hindi ako nakatulog ng maayos. Bwiset kasing ulan. Tss.'' Aw. The day when I left her sa bleachers. Oh my.

''Oh my.. Yung day na umulan? Oh my. Mars, Sorry.. Naiwan kita. Bigla na lang kasi ako hinila ni Blake papunta sa covered...'' I feel sorry for her. Ang sama ko. Guilty ako.

''Yea right.. So much for being my BEST friend.. Hahaha. Biro lang! It's okay.. Somebody err.. Nevermind.'' Somebody what?

''Ano? I- continue mo. Haha. There's no way in hell that I'm going to let that pass.. Ano nga?'' Kulit kong tanong. Hahaha.

Ayoko kasing hindi itinutuloy ang sasabihin. Nakaka- curious kaya.

''Um.. Huwag kang tatawa dyan ha or kahit na ano. Don't even react or sasapakin kita.'' Makapagbanta talaga 'tong babae na ito eh.

''Kalma. Oo na. Bilis ano?'' Sabi ko with all the excitement in my tone. Lol.

''Binigay sa akin ni Jones yung t- shirt niya.. So yea. Huwag kang mag- alala kung naiwan mo ako. Atleast, may pamandong naman ako nun..'' Sabi niya while looking at the floor. Awkward lang? Haha.

''Bakit hindi ka makatingin sa akin? Yun lang ba? Sus. Para yun lang naman pala. Ito naman oh. Nahiya pa. Haha.'' Sabi ko sabay hug sa kanya. Ang cute eh. Feeling ko awkward na awkward 'to sa mga lalake. Man- hater? Idk really.