Kidnapper's Affection

Capítulo 17

Sweet

"Bakit hindi ka ngumingiti? Aren't you happy Angel?" Sasha asked while raising a brow at me. Kumunot ang noo nila Anica at Hirah. Nahihilo ako ngayon at nasusuka. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Baka dahil sa jet lag? Nico's gaze is distracting me!

"I-I'm happy for you..." I said softly, almost a whisper. Kinurot ko ang sarili ko para mapigilan ang pa ngangatog ng aking mga tuhod. Nico is still starring at me. His eyes were as hard as a metamorphic rock. Harder than a diamond. 

"Enjoy lang kayo guys! Come on Nico! I'll introduce you to some of my friends!" Sasha said and turn her back on us. Naka sunod lang sa likod niya si Nico. Nico is like Sasha's accessory. Nico turn's his head again at our table. He smirked at me. Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. What the hell was that? Am I hallucinating again? Did he really smirked at me?

Stockholm's syndrome

No! It can't be. Hindi pwedeng tumibok ang puso ko sa kaniya dahil matagal nang naputol ang aming ugnayan. Hindi ako pwedeng tumira sa aming nakaraan. Kailangan ko ng tanggapin na naputol na ang aming pag mamahalan. Hindi ba ako namamalikmata? Si Nico ba talaga ang lalaki na iyon?

My heart is damn skipping a beat. Pakiramdam ko ay sumali ako sa isang marathon!

"Angel, okay ka lang ba? Bakit parang hindi ka mapakali girl?" Anica asked. I smiled at her. Saka ko nalang sasabihin sa kanila ang totoo. Sa ngayon ay gusto ko ng umuwi at mag pahinga. 

"Masama ang pakiramdam ko... Uuwi na ako ah? Tawag nalang ako sa inyo mamaya." Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Kumunot ang noo ko ng tumayo na rin sila.

"Uuwi na rin kami. Wala naman kaming gagawin dito, tsaka wala namang gwapo, si Nico lang ang nakita naming gwapo. Puro matatanda naman ang mga tao dito, kainis!" linya ni Hirah at inayos ang strap ng dress niya dahil nasisikipin ata ang malaman niyang dibdib. Sana all!

"Nico..." I whispered to myself while I am sitting alone at the back seat of my car. Wala akong paki alam kung makita ng driver ko na umiiyak ako. Heavenly tears are escaping from my eyes. My heart is so broken right now. I did not expect to see Nico in that place. Akala ko ay pinahirapan ito ni Daddy. 

How did it happened? Hanggang ngayon ay misteryoso pa rin sa akin kung ano ang nangyari kay Nico matapos kaming dakipin ng mga pulis. How did he became Sasha's boyfriend? Who is his parents? Bakit parang kilalang kilala siya kanina sa event? I want to know everything about him! What is happening to me! Why do I even care?

I opened my phone and dialed Rianne's number. I know her too well. Alam kong maasahan ko siya sa mga oras na ganito. Sa mga oras na naguguluhan at nasasaktan ako. 

"Hello? Rianne?" I said in between my sobbing. Pinupunasan ko na ng tissue ang aking mukha. Buti nalang at water proof ang aking make up. Atlis maganda pa rin ako, kahit na umiiyak.

"Nakita mo na siya?" She asked softly. Nanlaki ang mga mata ko at tumango bilang pag sang ayon kahit hindi naman niya makikita. How did she know!? Oh my god! 

"Boyfriend siya ni Sasha..." I said and starts to sob again. Rinig ko ang malungkot na pag hinga ni Rianne.

"Focus ka nalang muna sa career mo okay? Huwag mo na siyang intindihan dahil matagal na kayong tapos. Matagal na kayong nag hiwalay. Uuwi na rin ako ng Pilipinas para makumpleto na tayong apat." 

Lumigaya ang puso ko sa huling linya ni Rianne. Sa wakas at makukumpleto na kaming apat. 

"Pero mamsh, Ang gwapo niya no? Sobra!" Kinikilig na linya ni Rianne. Umiling nalang ako at ngumiti.