Capítulo 47

274 19 3
                                    

See

Nagising ako sa isang malambot na kama. Pinakiramdaman ko ang aking sarili. Mukhang okay naman ako. Wala namang masakit sa aking katawan.

Panaginip nga lang ba iyon?

I opened my eyes and forced myself to sit up in a hospital bed. I look at the room where I'm in. I am in a hospital room, wearing a hospital gown. My right hand is connected to a dextrose.




Everything is now sinking in my mind. Sasha and I caught in an accident! Oh my god! So it is really true! It was not a dream!


"Bakit ang galaw ng kama? OMG! OMG! GISING NA SI ANGEL!" Sigaw ni Hirah. Nagulat si Anica dahil doon kaya nahulog ito sa kaniyang upuan.


Lumapit sa akin si Rianne at inabutan niya ako ng tubig. My god! It feels so refreshing! Gaano katagal ba akong nakahiga dito?

"Omg! I miss you so much Angel!" Hirah said while crying. Si Anica din ay naiyak habang hinihimas ang kaniyang pwetan.


Lumapit sa akin si Raphael na natutulog pala sa may gilid. Umiiyak ito habang niyayakap ako. Nanlaki ang mata ng tatlo kong kasama. Binuhat ni Rianne si Raphael at inilayo sa akin. Kumunot ang noo ko.


"W-why?" I asked.


"Bawal kang madikitan sa may tyan mo. Naapektuhan yan nung naaksidente kayo." Malungkot na paliwanag ni Rianne.


Huminga ako ng malalim to stop my tears. I don't want to cry again! Definitely not now! I need to be strong!

"Anong nangyari nung maaksidente ako?"


"Your car hit a 10 wheeler truck. Mabilis din ang pag papatakbo mo ng kotse kaya kayo ang napinsala ng husto." pag papaliwanag ulit ni Rianne dahil si Anica at Hirah ay nag iiyakan na. I smiled at them.

I need to show them that I am fine. Kailangan kong maging matatag!

"Kalma lang kayo. Buhay pa ako. Wala namang nawala sa akin e!"


Mas lalong humagulgol ang dalawa. Si Rianne ay nag punas ng kaniyang luha. Mukhang nag alala talaga sila ng husto sa aking kalagayan.


This is why I am thankful for having them. Even after four years of being away from them, we are still intact and our bonds are getting stronger than before. I really love my girls.


"O-okay ka lang ba? May m-masakit ba sayo? Sabihin mo nyeta huhu!" iyak ni Anica. Natawa lang ako dahil sa sinabi niya.

"Wala nga. Kalma lang kasi! Kamusta na pala si Sasha?"

"The damage she had is nothing compared to you. She is doing fine now but she will receive theraphy and will be rehabilitated. The investigators said that she was under a drug that day..." paliwanag ni Rianne ulit, syempre.

So that's why Sasha acted so carelessly. She was under a drugged. I never knew that Sasha is using drugs! I feel sad for her. I know now that she didn't mean to say and do what happened on that day. She was not her usual self because she was drugged.

"Si Nico...?" muli kong tanong.


Nag palitan ng tingin ang tatlong bruha. Para bang may ayaw silang sabihin sa akin. Sa huli ay bumuntong hininga si Rianne. Mukhang siya nanaman ulit ang mag papaliwanag.

"He did not visit you even once. He is, uhh you know... busy!" Rianne said nonchalantly.


I nodded as a response. Why though? Why didn't he visit me when I was sleeping. Knowing Nico, he would rush to my side if he heard what happened.


Kidnapper's AffectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon