Amnēstia Band 1: Fixing a Broken Heart

Chapter One: Babe

-Caira's Pov-

"Cassandra?" mabilis akong napalingon kay mommy. Pahinga ko ngayon so eto ako nakahilata lang sa kwarto ko. Sobrang lamig. Limang taon na pero di pa rin ako sanay sa lamig dito.

"You are so workaholic. Hindi ba nagrereklamo si Icen sa oras mo?" malambing na sabi nya.

It has been 5 years since I left the Philippines. Akala ko sobra akong maninibago ako pagdating ko dito. Pero hindi pala.

Coming here was the best decision I have made in my entire life so far. The moment I stepped my feet in this country I saw how my parents longed for me the same way that I do.

I also got the chance to get close and to have bond with them.Kung hindi ako umuwi dito, baka hanggang ngayon nangungulila pa din ako sa kanila.

Before, akala ko si Daddy na ng pinaka walang pakialam na magulang sa mundo kasi negosyo, kapangyarihan at pera lamang ang gusto nya. Mali pala ako. Dati din, akala ko wala nang iba pang mahalaga kay Mommy kundi ang kasikatan nya sa larangan ng musika. Once again, nagkamali na naman ako. Dahil lahat ng ginawa nila at ginagawa nila ay para lahat sakin.

Mahirap mabuhay sa mundong ginagalawan ko at ng mga magulang ko. Since isa kami sa pinaka kilalang pamilya sa England, puno ng intriga ang apelyidong dala-dala ko.

Tulad ko, tinaguriang runaway heiress...Mga media na walang magawa. Haist...

" Mom, kasa-kasama ko nga po lagi si Icen ei." natatawang sabi ko.

"Nasasanay ka naman. Nagiging masyado ka ng dependent kay Icen anak.At ganon din sya sayo. Bat di pa kayo makaisip magpakasal?"

Napangiti na lang ako. Cassanda Tiarrah Montes Mcknight and Icendreus Ruther Delmundo. Two names that has been the center of attention in the whole england for 3 years now.

The Heiress and the Model tycoon. That has been our title for 3 years now. Nakakatawang isipin pero tama si Mom. Icen was one of my inspiration to cope up and move on. He is always there to guide me. He is my savior and my knight. Sya yung nasa tabi ko nung durog na durog pa ang puso ko. Sya yung hindi napagod kahit pa ilang beses ko na syang ipinagtabuyan. At higit sa lahat, sya na yung kasama ko sa lahat... As in..

Nung umalis ako ng Pilipinas, nawalan ako ng mga kaibigan. Pinili kong putulin lahat ng makakapagpaalala sakin sa sakit na may pangalang Maxwel. And yes, nagtagumapay naman ako.

" We will be expanding Mcknight's recording studio in the philippines. And since, you've been there once, I am hoping na isa ka sa mga personal na mamamahala don." Mom said na nagpagulat sakin.

"Where!?"

"Philippines Cassandra. Maybe it's time for you to go back there."

"But Mom!!! I don't see any reason for me to do that."

"I already gave you one."

"Mommy, may mga schedule pa ko na kelangang idirect na music videos----"

"One more thing princess. I want you to be personally incharge bagong alaga ngayon ng agency."

Oh my golly...Seriously...Philippines?

"Your dad and I already talked about this. Pumayag sya dahil na rin sa rason na 6 months from now ei magbabakasyon din kami sa Pilipinas. "

Wala na kong magawa ng nangingiting magpaalam si Mommy sakin.

Mabilis na hinagilap ko ang cellphone ko at tinawagan si Icen. Isang ring palang pero sinagot na nya agad.

"Hey there Love. What's wrong?" concern agad ang narinig ko sa boses nya.

Saglit akong napangiti para lang magpanic ulit ng maalala ko ang rason kung bat ako tumawag.

"They want me to go back to the Philippines. I dont want to. But mom wanted me to personally manage the expansion of the Recording Studio."

"Are you still afraid?"

"N-no."

"Liar Babe. Im coming with you."

Bigla akong nabuhayan ng loob sa sinabi nya. Kaso nakaramdam din ako ng hiya.

"H-how? You have a lot of photoshoot schedule."

" You are alwys on top of my priority babe." he said that made me smile.

" I so love you Icendreus." I giggled as he laugh aloud.

" And I love you too Cassandra Tiarrah. Anyways, I have to go. I was in the middle of the photoshoot when you called." shocks. Nakaistorbo pa ko.

" ICEn!!! You didnt told me!"

"What? You are important. Remember that."

Wala na kong nasabi. Kaya nga nagpaalam na lang ako. Hanggang ngayon hindi pa din nagbabago ang taong to...Napakamaloko pa din.

Tulad ko, may dugong pinoy din si Icen. Kaya nga kami nagkasundo ei. Para akong nagkaroon ng lalaking Annica sa katauhan nya.

Speaking of Annica, kumusta na kaya sya? Alam ko naman na galit yon sakin ei. Bukod kasi na hindi ko ipinaalam sa kanya ang totoong pag-alis ko ei pinutol ko pa ang komunikasyon ko sa kanila.

It was like, Caira Montes who was their friend never exist. Alam kong masama at mali ang ginawa ko pero kasi, if I really want to move on, dapat ko munang alisin sa sistema ko ang lahat ng bagay na makakapagpaalala sakin sa sakit na nararamdaman ko... And that includes them...my friends and the band.

Hindi ko rin alam kung matutupad ko pa ang pangako ko kay Lucas. Na babalik ako at pagbalik ko ay aaminin ko sa kanila lahat...Baka hindi na. Pustahan, baka nga di na rin nya ko maalala.

Or rather, ako mismo ei hindi na nya maalala.

Saka babalik ako. Hindi para magpakita sa kanila...Hindi para balikan sila...Babalik ako para sa trabaho. Nothing more. Nothing less.

Afterall pakiramdam ko wala na akonh mukhang maihaharap pa sa kanila matapos kong umalis ng walang paalam.

" Cassandra, ayusin mo na ang mga gamit na dadalhin mo.!" mom shouted from outside.

I just rolled my eyes.

Masyadong excited si mommy na paalisin ako.

"Ihahatid ka namin ng dad mo sa pilipinas. We need to make sure na safe ka and oh, maybe I need to hire some bodyguards---"

"Mommy!!! That's exaggerated.!!" para na kong nababaliw na ginigulo ang buhok.

Masyadong hyper si Mom. Nakakastress lang talaga.