Mafia lover

How would I live without you?

Μόλις μπαίνω μέσα στο δωμάτιο, τον βλέπω ξαπλωμένο επάνω στο κρεβάτι, με τα χέρια του ακουμπισμένα στην κοιλιά του και τα μάτια κλειστά. Ω Damon! Νιώθω λες και έχουν περάσει αιώνες από τότε που είδα το πρόσωπο του. Κλείνω την πόρτα και βηματίζω αργά προς το μέρος του
(Christina)
Μουρμουρίζει και τώρα στέκομαι δίπλα του, κρατώντας το χέρι του. Παρακολουθώ τα αγγελικά του μάτια να ανοίγουν και νιώθω ένα τεράστιο κύμα ανακούφισης να με κατακλύζει. Δεν  μπορώ να το πιστέψω πως βρίσκεται και πάλι εδώ! Κοντά μου!
(Damon!)
Ψελλίζω και αμέσως χώνομαι στην αγκαλιά του ενώ τα δάκρυα τρέχουν ελεύθερα πλέον στα μάγουλα μου
(ησύχασε καρδιά μου.... Εδώ είμαι! Ησύχασε)
(νόμιζα πως θα σε έχανα)
Λέω ανάμεσα από τα αναφιλητά μου και εκείνος με σφίγγει όσο μπορεί επάνω του
(αυτό δεν πρόκειται να συμβεί μάτια μου)
Μουρμουρίζει και τον φιλάω γλυκά στο μάγουλο, προσπαθώντας να νιώσω και πάλι το δέρμα του
(σ'αγαπάω Damon)
Ψιθυρίζω και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει κατάματα
(και εγώ σ'αγαπάω ψυχή μου)
Αποκρίνεται και πολύ αργά, ενώνω τα χείλη μου με τα δικά του, κάνοντας την καρδιά μου να ξανά ζωντανέψει. Είναι εδώ! Είναι μαζί μου! Δεν μπορώ να το πιστέψω!

Alexander's POV

Κάθομαι στο κρεβάτι του δωματίου μας και κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Κάθομαι εδώ και απλά την περιμένω να επιστρέψει, περιμένω έστω και ένα μικρό σημάδι από εκείνη, κάτι! Ξαφνικά, ακούω βήματα να πλησιάζουν και αυτόματα σηκώνομαι από το κρεβάτι για να την δω να στέκεται στην είσοδο του δωματίου και να με κοιτάζει έντονα
(Elena...)
Ψελλίζω ενώ την πλησιάζω, αλλά εκείνη κάνει ένα βήμα πίσω, κάνοντας με να παγώσω
(μην με πλησιάζεις)
Λέει σιγανά και παρακολουθώ τα μάτια της να έχουν κοκκινίσει. Γαμώτο, έκλαιγε!
(γιατί έκλαιγες;)
Ρωτάω χαμηλόφωνα καθώς κάνω ένα βήμα για να την πλησιάσω και εκείνη χαμηλώνει το κεφάλι της, κρύβοντας μου το θλιμμένο πρόσωπο της
(σε έκανα να πονέσεις άγγελε μου...)
Ψελλίζω καθώς τώρα στέκομαι μπροστά της και ακουμπάω τα δάχτυλα μου στο πιγούνι της για να σηκώσω το κεφάλι της, ώστε να με ξανά κοιτάξει
(δεν μπορώ να σε βλέπω να πονάς εξαιτίας μου... Δεν το αξίζω)
Συμπληρώνω και παρακολουθώ τα μάτια της να βουρκώνουν περισσότερο. Ω Elena
(άφησε με να φύγω... Σε παρακαλώ)
(και να σε αφήσω... Πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να ζήσεις μακριά μου;)
Την ρωτάω ευθέως και τα δάκρυα της πολλαπλασιάζονται, κάνοντας την καρδιά μου να σφιχτεί
(δεν μπόρεσα ποτέ να σε κερδίσω ολοκληρωτικά Alexander...)
Μουρμουρίζει καθώς στρέφει το βλέμμα της στο πάτωμα
(πάντα κρατούσες τις επιφυλάξεις σου απέναντι μου, πάντα με έδιωχνες επειδή αυτό ήταν το σωστό...)
Κάνει παύση καθώς σκουπίζει την μύτη της με την αναστροφή της παλάμης της. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να σωπάσω και να την ακούσω. Ξέρω πως το έχει ανάγκη αυτό το ξέσπασμα
(έλεγες πως δεν ήθελες να με παρασύρεις στον θάνατο μαζί σου... Αλλά ξέρεις κάτι Alexander;)
Με ρωτάει καθώς σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει κατάματα. Γαμώτο, το βλέμμα της με σκοτώνει!
(ο πραγματικός θάνατος για εμένα... Είναι να σε χάσω)
Λέει και η καρδιά μου σφίγγεται ακόμα περισσότερο. Ω Elena! Τι σου έχω κάνει;
(αλλά δεν μπορώ να παλέψω άλλο με τους δαίμονες σου, Alexander... Δεν μπορώ!)
Ψελλίζει και έπειτα με προσπερνάει για να πάει στην ντουλάπα μας. Την παρακολουθώ να ανοίγει τα φύλλα και έπειτα πετάει την βαλίτσα της στο κρεβάτι
(τι κάνεις;)
Ρωτάω, φανερά έντρομος, αλλά εκείνη δεν μου δίνει σημασία. Ανοίγει την βαλίτσα της και αρχίζει να πετάει τα ρούχα της μέσα
(Elena σταμάτα!)
Λέω πιο δυναμικά τώρα αλλά εκείνη με αγνοεί. Γαμώτο μου!
(Elena, είπα σταμάτα!)
Μουγκρίζω και της αρπάζω τον καρπό για να την σταματήσω. Αυτόματα, το πονεμένο βλέμμα της συναντά το δικό μου, κάνοντας με να σαστίσω για μια στιγμή
(τι κάνεις;)
(αυτό που έπρεπε να κάνω πολύ καιρό πριν. Φεύγω μακριά σου για να μας γλιτώσω και τους δύο)
(να μας γλιτώσεις από τι;)
(από την καταστροφή Alexander! Από τα συναισθήματα μου, που ήταν πάντα πιο δυνατά από εσένα. Αυτό ήθελες άλλωστε... Να ξεφορτωθείς την αγάπη μου. Τώρα απλά... Σου το κάνω πιο εύκολο)
(τι είναι αυτά που λες! Ακούς τι λες;)
Γρυλίζω καθώς την αρπάζω από τους ώμους και την ταρακουνάω δυνατά
(προσπάθησε να λογικευτείς Elena. Πως είναι δυνατόν να μην θέλω την αγάπη σου; τα συναισθήματα σου;)
Την ρωτάω αλλά εκείνη δεν απαντά, απλά χαμηλώνει το κεφάλι και αρχίζει να κλαίει βουβά. Γαμώτο μου!
(πως είναι δυνατόν να μην σε θέλω στην ζωή μου; αφού εσύ είσαι η ζωή μου!)
Της εξομολογούμαι και αυτόματα τα βουρκωμένα της μάτια συναντούν τα δικά μου. Δεν μπορώ αυτό το βλέμμα της... Είναι λες και με σκοτώνει!
(γεννήθηκα για να ζω στην φυλακή σου Alexander. Αλλά δεν μπορώ άλλο... Δεν αντέχω άλλο αυτό το μίσος που σε κατέχει, δεν μπορώ να ζήσω άλλο έτσι!)
(θα τα αλλάξω όλα μάτια μου, όλα! Δώσε μου μόνο μια τελευταία ευκαιρία, σε παρακαλώ!)
(είχες χιλιάδες ευκαιρίες Alexander... Φτάνει πια! Άφησε με να φύγω!)
Μου το ζητάει με τόση ένταση, μα ξέρω πως δεν το εννοεί. Την παρακολουθώ να κανέν μεταβολή για να συνεχίσει την δουλειά της με τα ρούχα. Δεν την εμποδίζω, απλά μένω σαν το άγαλμα και την κοιτάζω... Λες και αυτό θα μας βγάλει πουθενά! Γαμώτο, δεν ξέρω τι να κάνω! Η γυναίκα μου φεύγει και εγώ... Δεν μπορώ να κάνω τίποτα!
(θα σε παρακαλούσα να μην με ψάξεις... Και να προσέχεις την αδερφή σου...)
Μουρμουρίζει καθώς στρέφει το βλέμμα της στο δικό μου. Μην φεύγεις!
(αντίο Alexander)
Προσθέτει και περπατά με την βαλίτσα της προς την είσοδο του δωματίου, αλλά δεν αντέχω να μην της το πω
(Elena!)
Λέω και αυτόματα τα βήματα της σταματάνε
(θέλω να σε ρωτήσω κάτι πριν φύγεις...)
Συνεχίζω και εκείνη στρέφει αργά το κεφάλι για να με κοιτάξει
(τι;)
Ρωτάει και κάνω ένα βήμα για να την πλησιάσω. Γαμώτο, δεν γίνεται να με αφήσει!
(πως θα μπορέσω να ζήσω χωρίς εσένα;)
Ρωτάω και παρακολουθώ κι άλλα δάκρυα να ξεφεύγουν από τα κόκκινα μάτια της. Δεν μου απαντά και απλά φεύγει τρέχοντας από το δωμάτιο, αφήνοντας με μόνο και πληγωμένο
(σε χρειάζομαι)
Ψελλίζω και έπειτα πέφτω στο πάτωμα. Αυτό ήταν το οριστικό μου τέλος. Χωρίς την Elena... Εγώ είμαι ένα τίποτα. Αλλά αυτό ήθελε να κάνει και εγώ απλά πρέπει να σεβαστώ την απόφαση της. Πρέπει! Αλλά δεν μπορώ!