Mafia lover

Help

Την επόμενη ημέρα, ξυπνάω κουρασμένη... Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κοιμηθώ το βράδυ. Σκεφτόμουν συνεχώς τα λόγια του... Μα ποια νομίζει ότι είμαι; κανένας εγκληματίας; και αν το πιστεύει αυτό, τότε γιατί με έβαλε μέσα στο σπίτι του;

(καλημέρα)
Λέει η Lola καθώς μπαίνω στην κουζίνα και κάθομαι σε έναν από τους σκαμπούς, στον πάγκο της κουζίνας
(καφέ;)
Ρωτάει και γνέφω καταφατικά... Είναι αλήθεια είναι πως το χρειάζομαι, αυτή την στιγμή
(τι έχεις κοριτσάκι μου; φαίνεσαι χλωμή)
(καλά είμαι Lola, μην ανησυχείς)
Μουρμουρίζω και απλά κλείνω τα μάτια μου, μπας και ηρεμήσω

(καλημέρα)
Μία άγνωστη, αντρική φωνή με κάνει να τιναχτώ και σηκώνω το κεφάλι, για να δω έναν νεαρό άντρα να έρχεται προς το μέρος μας
(επιτέλους ήρθες, αντε και έχουμε μεγάλη λίστα)
Λέει πειραχτηκά η Lola και ο άγνωστος άντρας γελάει
(έλα βρε παραπονιάρα, αφού πάντα σε βοηθάω και το ξέρεις)
Αποκρίνεται με κεφάτο τόνο ο άγνωστος άντρας και ξαφνικά, το βλέμμα του στηλώνεται στο δικό μου... Δεν μου αρέσει αυτό

(εσύ, θα πρέπει να είσαι η Christina)
Λέει, με θαυμασμό στον τόνο της φωνής του και τον παρακολουθώ, να έρχεται προς το μέρος μου και να παίρνει το χέρι μου στο δικό του
(είσαι ποιο όμορφη από ότι σε φανταζόμουν)
Μουρμουρίζει ενώ μου χαρίζει ένα στραβό, γοητευτικό χαμόγελο... Πολύ επιδειξίας
(χάρηκα για την γνωριμία)
Λέει ενώ ισιώνει το κορμί του και ξεφυσάω δυνατά
(κι εγώ χάρηκα)

(έλα Max, έτοιμες οι παραγγελίες)
Τον φωνάζει ξαφνικά ο Demian και εκείνος, αργεί να τον πλησιάσει, επειδή το βλέμμα του είναι καρφωμένο πάνω μου... Τι τρέχει και με αυτόν;
(ορίστε)
Λέει ενώ του δίνει μια μικρή κούτα και αμέσως, το βλέμμα του ξανά συναντά το δικό μου

(έφυγα. Τα λέμε)
Μουρμουρίζει και φεύγει από την κουζίνα... Επιτέλους
(από ότι βλέπω... Έχεις σουξέ)
Πετάει ξαφνικά η Lola και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(τι εννοείς;)
(ε δεν μπορεί να μην πρόσεξες το βλέμμα του Max)
Και να ήθελα... Δεν μπορούσα να το αποφύγω με τίποτα
(τι εννοείς;)
Ξανά ρωτάω και εκείνη ανασηκώνει, δήθεν ανήξερη τους ώμους της και απλά κάνει μεταβολή και φεύγει από κοντά μου... Μάλιστα. Το τελευταίο που θέλω, είναι να μου πετούν και σπόντες. Φφ, πρέπει να κάνω υπομονή

(πήγαινε αυτό το τσάι, στο γραφείο του κυρίου)
Λέει ξαφνικά η κυρία Miller, ενώ αφήνει έναν δίσκο μπροστά μου
(εντάξει)
Αποκρίνομαι και για μια στιγμή αναρωτιέμαι... Που είναι η Rebecca; τέλος πάντων, θα την ψάξω αργότερα.