Mafia lover

Travel

Christina's POV

Ούτε κι εγώ κατάλαβα πότε ξυπνήσαμε, πότε αναχωρήσαμε και πότε φτάσαμε στο Ρίο... Όλα έγιναν πολύ βιαστικά.

Πλέον ο Brandon, οδηγεί το αυτοκίνητο, δίχως να ξέρω που πάμε... Πάντως το Ρίο, είναι υπέροχο. Φαίνεται φτωχό μέρος αλλά ταυτόχρονα μαγευτικό
(εδώ είμαστε)
Λέει ξαφνικά ο Damon και γυρίζω το κεφάλι προς το μέρος του για να δω ένα μεγάλο κτήριο... Εδώ θα μείνουμε;

(έλα)
Πετάει ξαφνικά ο Damon και βγαίνει από το αυτοκίνητό... Πρέπει να κατέβουμε τώρα;
(ελάτε δεσποινίς)
Λέει ο Brandon και τελικά, κατεβαίνω από το αμάξι. Ακολουθώ τον Damon ενώ ο Brandon βρίσκεται πίσω μας και κουβαλάει τις βαλίτσες μας... Ευτυχώς που δεν πήραμε πολλά πράγματα μαζί μας.

Μόλις μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο, ο Brandon αφήνει τις αποσκευές στο σαλόνι και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Η αλήθεια είναι πως το Ρίο, έχει διαφορετικό αέρα από ότι το Χιούστον
(εντάξει. Μπορείς να πηγαίνεις Brandon)
Λέει ο Damon και με ένα τελευταίο νεύμα, φεύγει από το δωμάτιο, αφήνοντας μας μόνους

(εμ πάω να... Τακτοποιήσω τα πράγματα μας)
(άφησε τα αυτά)
Λέει ενώ με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει, σιγά σιγά κοντά του... Ω να πάρει
(θα λείψω για μερικές ώρες αλλά το βράδυ, θα σε βγάλω έξω)
Μουρμουρίζει και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(εμείς θα... Θα βγούμε έξω; μαζί;)
Ρωτάω έκπληκτη και γνέφει καταφατικά
(μα... Πως και;)
(απλά θέλω να βγούμε έξω μαζί. Δεν νομίζω ότι ζήτησα κάτι παράλογο)
Λέει, με χαλαρό ύφος και ξεφυσάω δυνατά

(εντάξει λοιπόν. Ας βγούμε)
Αποκρίνομαι και παρατηρώ ένα λοξό χαμόγελο να στραβώνει τα χείλη του
(ήμουν σίγουρος ότι στο τέλος θα δεχτείς)
Λέει και ασυναίσθητα, χαμογελάω
(λοιπόν. Φεύγω τώρα, θα τα πούμε μετά)
Προσθέτει και με ένα τελευταίο, έντονο βλέμμα, φεύγει... Πολύ περίεργο ο κύριος Grey σήμερα. Απορώ τι τον έπιασε και είναι τόσο ευδιάθετος.

Το βράδυ, ήρθε πολύ γρήγορα τελικά και εγώ, στέκομαι με τις ώρες στον καθρέφτη και απλά με κοιτάζω... Τι να φορέσω; να βαφτώ; να βάλω κάτι πιο casual;

Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω με κάποιον έξω και έχω κομπλάρει εντελώς... Ναι, μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά είναι η αλήθεια. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ χρόνο για τέτοια, οπότε. Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου ανοίγει και εκείνος μπαίνει μέσα... Χίλια χρόνια θα ζήσει
(με συγχωρείς... Νόμιζα ότι ήσουν στο μπάνιο και ετοιμαζόσουν)
Μουρμουρίζει και καλύπτω περισσότερο το σώμα μου με την πετσέτα