Jihane&Nasser

#21

            *Wat vooraf gebeurde...*

ik liep samen met Layla zo heete ze naar de keuken. ze nodigde me uit. ik had natuurlijk neen gezegd maar ik werd door haar gedwongen. Beneden aangekomen liepen we naar de keuken. Ik liep binnen en schrok me. Wat doet hij ******hier?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pov. Jihane
ik liep naar binnen en zag Nasser daar zitten. wat doet hij nu weer hier. ik liep verder en gaf Nasser een blik van wat doe je hier? En heel erg vreemd kreeg ik dezelfde blik terug. Ik zag layla mij aankijken van kennen julie elkaar. ik knikte alleen maar en zei dat hij mijn man is. Eerlijk Layla schrok een beetje want je ziet niet heel vaak een 18jarige die al getrouwd is. Layla is zelf 23jaar oud. Ze zei dat ik mag gaan zitten en dat deed ik ook maar ik liet 1 meter afstand tussen mij en Nasser aangezien ik niet met mijn eigen hoofd wil gaan voetballen. "Wat doe je hier?" fluisterde Nasser naar me. Layla en haar man zijn nu in de keuken en wij zijn in een kleine woonkamer. ik keek hem aan en zei:"Ik kwam bidden maar wat doe JIJ hier?" hij keek me aan en zei met een dehhh toon:"Ik ben ook een moslim hoor ik kom ook wel bidden." De manier waarop hij dat zei liet me lachen en vreemd genoeg glimlachte Nasser. ik schonk hem ook een glimlach en vroeg vanwaar hij de man van Layla kende. Hij zei:"Ayman is mijn oudere neef dus de zoon van de broer van mijn vader." eerlijk ik schrok want zijn vader heeft zijn vrouw met blote handen vermoord. Nadat Nasser mijn blik merkte zei hij:"Maar ze hebben geen contact meer met mijn vader en ik leerde hem ook maar vandaag kennen." deelde hij mee. ik knikte en zag een paar foto's staan. echt mooi. Ik keek goed en zag alsof Reda. Ik trok Nasser van de zetel en sleurde hem mee naar die foto. "Is dat niet Reda" vroeg ik fluisterend. hij knikte en riep zijn neef Ayman. Nasser vroeg direct:"Wie is hij of wasr is hij" ik zag Ayman naar de grond kijken en Layla moest huilen. "Hij is ontvoerd door iemand we hebben hem overal gezocht maar nergen. we hebben het bij de politie gemeld maar niets." zei Ayman fluisterend. Ik trok Nasser naar een hoekje en zag ayman en layla ons raar aankijken. "Waar is die papier waar het adres op stond? die we van die wezen kregen" zei ik op fluister toon want als ze niet Reda's ouders zijn dan hadden we hen een valse hoop gegeven begrijp je. Hij knikte en begon in zijn kleren te zoeken naar het papiertje. en het klopte ook dus Reda is hun zoon. Ik keek layla aan en zei:"Schat ik heb een verassing voor je" ze keek me aan en ik zag dat ze zich afvraagt wat het is. ik liep naar buiten en besloot 3ami milud te bellen. Na 2X overgaan nam hij op en begon direct hysterisch te vragen van wie die kind was. nadat ik hem had gerust gesteld vroeg ik of hij Reda naar het adres wilt brengen die ik naar hem ging sturen. ik hangde op en liep terug naar binnen. Ik ging naast Nasser zitten en knikte zovan ik heb het gefixt. hij knikte terug en Layla liep naar de keuken en ik liep achter haar aan. Ze wou thee maken maar ik zag dat ze haar verdriet probeert te verbergen wat niet echt lukt aangezien ik het kon zien. Na een tijdje hoorde ik iemand kloppen. ik en Nasser gingen de deur openen en 3ami Milud stond daar. ik groete hem en nam Reda van hem over. het deed pijn om Reda aan hun te geven en Nasser had het door en zei:"Ze hebben hem gemist. Het is tenslote niet ons kind." ik knikte en we liepen terug. Nasser vroeg aan Ayman en Layla om hun ogen te sluiten. ze zullen alles verwachten behalve Reda. Ik liep naar binnen en ze deden echt hun ogen dicht. Reda begon te bewegen. Hij mist sws zijn ouders. Layla hoorde Reda soort van roepen dus deed ze haar ogen open. Ze geloofde haar eigen ogen niet. Ze liep huilend naar ons toe en nam Reda vast. Ze was blij maar dan ook echt blij. "Rayan schat inou" en ze huilde en ze riep Ayman. Hij deed ook zijn ogen open en liep naar Layla en Reda of nou ja Rayan. Ik was blij voor Rayan hij kan nu de echte liefde van zijn ouders krijgen. Nasser nam mijn hand en we liepen naar de deur. We wouwen hun tijd geven voor hen gezin. ik hoorde Ayman ons bedanken. we draaide om en glimlachte naar hen vervolgens liepen we naar buiten waar we ons leven zonder 3ami Jabir en Reda gaan moeten leven In de hoop het ons gaat lukken. en daar geloofde ik in. hand in hand lopen we langs de straten om ons leven op te bouwen...