Mahkumiyet (+18)

8. Bölüm : KARIŞIKLIK

Şimdiye kadar sadece öfkesini gördüm başka bir şey göremedim.

„Madem çok dağınık neden öyle gözükmüyor?"

Leyla uzun süre suratıma baktı ve ardından acı ile gülümsedi. Düşündüğümden de çok fazla biliyordu onun hakkında.

„Çünkü eğer öyle davranırsa kaybeder, ölür. Ve o kaybetmemek için ölür de öldürür de."

„Alihan'dan bahsediyoruz." dedim inanmayan bir tınıda. Ama sözleri ciddiydi.

Az çok anlamıştım hayatının karanlık ve kötülük dolu olduğunu ama bunu etrafına da saçıyordu.

Fazla belalı ve tehlikeliydi ruh hastası...

„Hadi gidelim. Eve geçeceğim ben." dedi. İkimiz de lavabodan çıktığımızda ben durdum. Alihan'ı beklemek zorundaydım.

„Sen git Leyla. Ben onu bekleyeceğim."

„Buradayım."

Arkamı döndüğümde Alihan bana doğru geliyordu. „Bugün akşam bir davete gideceğiz. Eve gidip hazırlanalım."

„Bizde gidiyoruz Leyla." dedi Koray.

Leyla uzun zaman düşündü. „Benim pek halim yok ya Koray." dedi. Ben ise Leyla'ya döndüm ve ellerini tuttum.

„Hadi ama bak bende orada olacağım. Yalnız bırakma beni." dedim yalvarırcasına. Belki o gelirse o kadar sıkılmazdım ve azda olsa eğlenirdim.

Bu boktan hayatıma renk katmam gerekiyordu.

Leyla ise ofladı ve hafifce gülümsedi.

„Tamam seni mi kıracağım? Ama ne giyineceğiz kızım?" dedi anında panikleşerek.

Ah, klasik kız dramı.

„Bana gel bende hazırlanalım." dedi Leyla sevinç ile. Sevinmedim bile çünkü Alihan'a döndüğümde olumsuz halde başını sallıyordu.

„Sadece hazırlanacağız." dedi Leyla.

Başını arkaya attı sabır etmek istercesine. Sinirli gözüküyordu.

„Olmaz." dedi. Yüzüm düştü anında.

„Bana güvenmiyor musun?" diye sordum kendimden emin bi ifade ile.

„Ben yanında ki arkadaşa güvenmiyorum." dedi Leyla'yı ima ederek. Leyla sallamayıp beni arkasına aldı.

„Abartma işte Ali. Kız ile hazırlanacağız. Hep seninle duracak hali yok ya bu kızın. Bi kaç korumanı da gönderirsin biz sadece hazırlanacağız."

Alihan Leyla'yı dinledi ve düşünür gibi yaptı.

„Aynen koruma falan gönder kapıya. Hem biz bittiğinde de beni alırsın oradan." dedim ve ona masum bakışlar attım.

Gözlerini kıstı ve yüzümde bişey arıyormuş gibi bakışları ile gezdi suratımda.

„İyi." dediğinde gülümsedim. Leyla da aynı şekilde.

„Hadi biz bırakalım sizi o zaman." dedi Koray ve dördümüzde çıktık mekandan.

Arabaya bindik. Alihan kullanıyordu her zaman ki gibi. Leyla'nın evi buraya kadar uzak değildi. Araba evin önünde durduğunda Leyla ile emniyet kemerlerimizi çözüp indik. Kapıyı kapatacakken unuttuğum şeyi yerine getirmek adına Alihan'ı görebileceğim bi şekilde eğildim.

„Ne zaman burada olursun?" diye sordum.

„Saat şuan kaç?" diye sordu.

Leyla arkadan saatin dörde doğru geldiğini söyledi.