❗️Kitap ağır cinsellik ve vahşet içerir❗️
...
"Söz verebilir misin, Liya?"
"Sana söz veriyorum, seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün olur ve o gün canımın bir değeri kalmaz çünkü ben seninle hayat bu...
Merhabaaa, yorumlarda buluşalım mı? Beğendiğiniz yerlere '🔥' koymayı unutmayın! <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Unutulan Gerçek
Bedenimdeki gerginlik zihnime bulaşıp olumsuz düşüncelere yer edinirken kayıp giden yolu ve güzel şehrimin sokaklarını ve doğasını izlemekle meşguldum.
Kafamı sol tarafa çevirdiğimde sevdiğim adamın yan profili ile karşılaştım. Ona baktığım an o da bana bakmıştı. O nazikçe bakarken ben dalmış gitmiştim.
"Sorun ne?"
"Bunu yapmak zorunda mıydın, Alihan?" diye sordum sakince. "Gerek var mıydı?"
"Liya, eğer Uzay'ı savunacaksan çok büyük kavga edeceğiz." dedi hiç acımayarak.
"Uzay'ı savunduğum falan yok, Alihan!" dedim bastıra bastıra. "Kastım Rüveyda... Ona bunu yapmak zorunda mıydın gerçekten?"
"O tarafını seçti ve bunda bir sorun yok. Sürekli aramızda kalacaktı, ona sadece bir iyilik yaptım." dedi.
"Sana değer veriyordu," dedim ters bir şekilde. "Seni seviyordu. Sen ona acımasızca arkanı döndün? Ona düşman oldun, Alihan. Bitirdin mi onu gerçekten?"
Arabayı sağa çektiğinde hiddetle bana döndü. "Seni niye bu kadar ilgilendiriyor?"
"Çünkü Rüveyda benim arkadaşım! Senin de arkadaşındı hatta en yakın arkadaşındı!"
"Bu bir savaş!" diye yükseldi. "Savaş, anlıyor musun? Ben eski Alihan değilim ve Uzay da eski Uzay değil! Bana yapılanları unutmayacağım, Liya. Tabii ki Uzay ve ben karşı karşıya çalışacaktık? Rüveyda da Uzay'ın tarafında, bunu değiştiremem. Ben yanlış olan bir şey yapmadım. Ben Uzay'a bir fırsat sundum-"
"Seni anlayamıyorum, Alihan." dedim bakışımı ondan çekip elimi alnıma koyduğumda. "Neden durduk yere savaş açarsın ki?"
"O savaş 2015'den beri var!" diye bağırdığında ters ters ona baktım. "Ben bir bok yapmadım! Onlar benim kardeşimi öldürdüler! Onlar bana ihanet ettiler! Arkamda durduğunu sanıyordum!"
"Bağırma, Alihan!" dedim hiddetle.
"Bağırdırtma o zaman!" dedi.
"Arkanda duruyorum! Durmasaydım yanında olmazdım değil mi?"
"Arkamda dursan böyle konuşmazsın! Ben üzülmeyeyim diye buradasın..."
Ağzım açık kalmıştı.
Ne?
"Wow," diye mırıldandım. "Bana inandığını sanıyordum..."
"Her olayda suçlu benim olup Uzay'ın masum duruma düşmesi beni delirtiyor artık!" diye bağırdı yine. "Gerekli olanı yaptım! Ona bir seçenek sundum ama siz hepiniz yine sadece kötü yanımı gördünüz!"
