Bilinmeyen Numara: Dizginlerini an olsun bırakmadığın öfkenin seni zehirlemesine daha ne kadar müsaade edeceksin?
(Görüldü.) ✔✔
Kamer: Sanane?
Bilinmeyen Numara: Ben... Bilmem...
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌙
"Uyu ki, büyüteyim seni..."
Uyuyunca geçmeyeceğini düşünmüştüm, hep. Ancak, onun koynunda uyuyunca her şeyin geçtiğini öğretmişti, bana ay ışığım...
Avuç içimdeki patatesi içerisine su doldurduğum cam kaba bırakırken ocaktaki tavada kızarmak üzere olan patatesleri kontrol ettim.
Saat geceye çeyrek kala bir vakitti.
İkindi saatlerinde yaptığımız uykudan yarım saat kadar öncesi uyanmış ve ay ışığım uyanmadan kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçmiştim.
Tembel bir kızdım, oldum olası.
Ancak tembellikten çok sevdiğim için günün her öğünü kahvaltı ile karnımı doyurmayı tercih ederdim. Yanında bir demlik çay ile yüzümü güldüremeyecek kahvaltı çeşiti yoktu. Evlenmeden önceleri anneannem ve annem günün her öğünü kahvaltı yedireceğim için hiçbir erkeğin beni eş olarak almayacağını yahut aldığı zaman ise haftasında geri iade edeceğini söyler dururlardı. Ondan olsa gerek, Galip beni istemek için kapıya dayandığında gözü kapalı ite kalka vermişlerdi.
Kabuklarını soyduğum ikinci parti patatesleri de doğradıktan sonra tavadaki kızarmış olanlar ile takas ettim. Ve çayı demleyip masanın üzerinde hazırladığım yerine bıraktım.
"Rüya görüyorum sanmıştım."
Masa düzenini kontrol ettiğim esnada mutfak kapısından gelen ses ile irkilmeden yavaşça ardıma döndüm. Önceden korku ile can bulan reflekslerim, Kamer'in güven membâğı aurasında durulmuş, tatlı bir sükunete bürünmüştü.
"Acıkmışındır diye düşündüm." dedim, birkaç adım gerileyip kalçamı tezgaha dayadım.
Bedeni yaslandığı pervazdan hareketlendi, uyku mahmuru çehresinde gezinen bakışlarım hissettiği doyumsuzluk ile bulunduğu yerde takılı kaldı. Açık renk tenine sereserpe uzanan birkaç avuç kömür tozu gibi, alnına dökülen dağınık saçlarına harekelerim dokunduğunda istekle yutkundum, parmak uçlarım açlıkla sızladı; yumuşak saçlarının tenimde bıraktığı tadı hissetmiştim, yalnız bir kez tattığım halde bağımlılık yapıcı bir uyuşturucudan farksızdı.
Adımları yanıbaşımda durakladı. İşaret parmağının ucu ile çeneme belli belirsiz dokundu. Elalarım mavilerine ilişti. Çıplak ayaklarının parmaklarını ağırlığını vermeden ayak parmaklarımın bıraktı.
"Sen hep böyle güzel mi düşünürsün?" Fısıldadı, kalın dudaklarının boşluğundan oluklarca süzülen kahve kokusu sıklaşan soluklarım ile ciğerlerime doluştu.
