Panzehir 🌙 Texting

🌙 5.0

Lütfen satır aralarını sahipsiz, kelimelerimi boynu bükük bırakmayınız...

Beğenmeniz dileğim ile... ❦

🌙

🌙

Usta bir yalancı, başarılı bir düzenbaz olduğuma dair, kendi kendime yönelttiğim isabetli öz eleştirilerim vardı, çoğu zaman.

Pekçok yalanı uc uca bağlar, ancak hiç biri bir diğerine değmeden tek parmağımla hepsini çevirirdim, yapardım; zirâ sahtekarlık konusunda genetik olduğuna inandığım şaşılası kabiliyetlere sahiptim.

Yalnız, Kamer'e olan hislerimin zerresi ile dâhi olsa yalan söylememiştim.

Asla ve kat'a...

Söylememiş ve söylemeyecektim, ki istesem de söyleyecek kudrete sahip değildi, biçâre yüreğim...

Sıska ve uzun parmaklarımın arasında şefkatle sarmaladığım devasa kupanın içerisinde buharı tüten Türk kahvesini kurumuş dudaklarıma götürürken zerre yalan bulaşmadığına yemin edebileceğim hislerimi döktüğüm o kelime öbeği düştü, aklıma. Tebessümlendim.

"Sevdiğin herşeyi misliyle severim..."

Kahveye karşı tuhaf bir antipati beslerdim, 2 yıl öncesine değin bir kez olsun ağzıma kahve ve türevlerini içerisinde barındıran herhangi bir şeyi sürmemiştim. Annemin hep dediği gibi benim büyümekten ödü kopan korkak küçük bir kız çocuğu gibi zevklerim vardı; pamuk şeker ve kağıt helva yemeyi severdim ben. Çikolatalı süt içerdim, çay yahut kahve yerine.

Ahh benim ay ışığım...

Şavkı yüreğime vurduğu gün, çikolatalı süt dolu buzdolabının raflarını boşaltmış, paketlerce Türk kahvesini stok yapmıştım. Takıntılı bir manyak gibi davrandığımı düşündüğüm olsa da çoğu zaman, öylesi benimsemiştim ki keyifle sürdürdüğü rutinlerini sanki yıllardır yapıyormuşçasına taklit etmeyi, kendi çocuksu zevklerimden daha çok sevmiştim.

İkinci yudumu almak için büyük kupayı dudaklarıma doğru yeniden yaklaştırırken kupanın hareketini durduran elin varlığı ile durakladım. Odaya girişini fark etmediğim Kamer, elimdeki kupayı nâzikçe aldığında kaşlarım çatıldı.