Accidental Love

အပိုင်း ၁၂

Unicode

'ဘာပြောမှာလဲ ပြောလေ...'

မေးသာမေးလိုက်ရတယ် ရင်ကတထိတ်ထိတ်...😔

သူဘာများပြောမှာလဲ...
ဒီမှာဆက်မနေနိူင်တော့ဘူးလို့ပြောမှာလား...
အလုပ်ကိစ္စတွေအရေးကြီးလို့ ပြန်သွားတော့မယ်ပြောမှာလား... 😣

အဲ့လိုပြောလာခဲ့ရင် ငါဘာလုပ်ရမလဲ... 😣

အမျိုးမျိုးလျှောက်တွေးချင်စရာဖြစ်နေလောက်အောင်လည်း သူကတည်ငြိမ်လွန်းနေသည်... 😶

'နှိုင်း..?'

'ငါ... ငါအခုပြောတဲ့စကားကိုကြားရင် နင်လန့်သွားမလားတော့မသိဘူး... ဒါပေမဲ့ ငါလည်းပြောမှဖြစ်မှာမို့လို့...'

သေချာပါတယ်...
သူပြန်တော့မှာများလား..? 😣

'ပြောလေ..'

တကယ်တမ်း ပြောပါဆိုတော့လည်း ပြောလို့မထွက်... 😣

စောစောကတင်ရှိနေခဲ့တဲ့ သတ္တိတွေက အခုတော့ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်... 😣

ပြောလိုက်ရင် စိတ်ဆိုးသွားမလား..? 😔

မိန်းကလေးချင်းစိတ်ဝင်စားတတ်တဲ့သူဆိုပြီး ရှောင်ဖယ်ဆက်ဆံလာပါက ခံစားနိူင်မည်မဟုတ်... 🥺

ပြောဖို့တွေဝေနေပုံရတဲ့ နှိုင်းကို ရောင်စဉ်အားပေးတဲ့အနေနဲ့ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့လက်ကိုဖွဖွလေးဖိကိုင်ကာ...

'နှိုင်း... ဘာဖြစ်နေတာလဲပြောလေ...'

သူ့ကိုမကြည့်ရဲလို့ခေါင်းငုံ့နေကာမှ ရှေ့တည့်တည့်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်လာရပ်ကာပြောလာတဲ့ ရောင်စဉ်ကြောင့် နှိုင်း ကိုင်ထားတဲ့လက်ကလေးကို ပိုတင်းအောင်ဆုပ်ကိုင်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ဝန်းချင်းအဆုံမှာ ရောင်စဉ်က ဖျတ်ခနဲပြုံးပြသည်...

ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပြုံးမျက်နှာလေးမှာငြိတွယ်ရင်း...

'ရောင်စဉ်'

'အင်း.. ပြော..'

'ငါ... နင့်ကို ချစ်တယ်...'

'ဟင်...'

ထင်မှတ်မထားတဲ့စကားကြောင့် ရောင်စဉ့်ခန္တာကိုယ်လေးကတောင့်ခနဲ...