Out of the spotlight || Taekook

1- Kim Taehyung

Saçlarımı karıştırıp fakültenin kapısından içeri girerken stres doluydum.

Stres doluydum çünkü hayatımda ilk kez üniversite denen yerdeydim seneler sonra ve bu beni gerçekten dayanılmaz derecede heyecanlı bir telaşa sokuyordu. İçine birkaç resim malzemesi dışında sadece su koyduğum ipli çantam omzundan düşecek gibi sarkarken, dersimin bulunduğu salonun numarasını aradım fakültenin krokisinde. Kocaman bir alandı, fakültenin sadece girişinde bile kaybolabilirdim.

Dudaklarımı kanatacak kadar dişlemekten alamıyordum kendimi. Ellerim çok terliyordu. Aptalca gelebilir evet ama bu yerde yanlış anlaşılmak istemiyordum. Bu isteyeceğim son şey bile değildi çünkü bilirsiniz, ufak bir harekette yargılanmak günümüzde çok yaygındı. Üniversite hayatı denen senelerimi kesinlikle can sıkıcı olaylarla doldurmak istemiyordum.

Atölye 2, birinci katta gözüküyordu. Merdivenlere yönelirken derin bir nefes aldım sabahtan beridir yaptığım gibi. Gözlerim insanlara kayıyordu istemeden. Beklediğimin aksine, herkes normal gözüküyordu. Filmlerdekine benzer şekilde absürt tipler çok olur gibi gelmişti ancak düşündüğümün tersi olarak çok seyrekti. Beklenmedik renkli saçlar ya da farklı bir moda anlayışı... Pek fazla yoktu, hemen hemen hepsi her gün gördüğünüz insanlara benziyorlardı. Sadece çoğu kişinin pahalı giyindiğini farketmiştim. Marka kıyafetler her taraftaydı. Ya ceketler ya ayakkabılar, gözümün değdiği herkeste marka bir logonun işlemesini görebiliyordum. Kendi üstüme baktım hızla. Marka giyinme olayını hiçbir zaman sallamamıştım bu yüzden buraya gelirken de her zamanki gibi olmanın daha iyi olduğunu düşünmüştüm açıkçası. Beyaz bir tişört, lacivert kot ve botlar. Elim hızla ensemin bitişiğindeki saçlarıma gitti ve orayı kaşıdım refleks olarak. Öğrenim görmeye geldiğim için özenmemiştim ama pişman olmuştum ilk saniyeden. Rüküş ya da yanlış anlaşılmak istemiyordum. İnsanların bana o "zavallı" gözle bakması benim de isteyeceğim son şeydi. Yine de, kimse benim nasıl giyindiğime bakmıyor gibi gözüküyordu. Öğrencilerin hepsi kendi aralarında muhabbet edip gülüşüyor, birbirlerine pek göz değdirmiyorlardı. Böyle tedirgin davranan tek insandım belli ki.

"Sanırım Atölye 2'de Kim Taehyung ders veriyormuş."
"Ciddi misin? Onun dersini alacaklara acıyorum."

Kulağım yanımdan geçen kızların söylediği sözlerle dolunca duraksadım. Atölye 2'ye çıkıyordum. Kim Taehyung? Kim Taehyung... Bu ad bir yerden tanıdıktı. Kesinlikle daha önce duymuştum.

"Bu arada dikkatli ol. O okulda Kim Taehyung diye birisi varmış. Çok mükemmeliyetçi bir herif olduğundan dersinden geçmek çok zor diyorlar. Üniversitenin websitesini gezdim biraz. Herkes şikayetçi ama yine de bıkmadan adamdan bahsediyorlar. Garip bir şey, her neyse. Umarım sana denk gelmez."

Kafamı duvarlara vurmak istiyordum.

Jaehyun'un birkaç hafta önce söylediği sözler beynime baskı yapıyordu. Kim Taehyung benim derslerime girecekti yani... Eğer dedikleri kadar varsa, ilk senemde kalacağım demektir. Küfretmemek için dişlerimi sıktım. Seneler sonra üniversiteye gel, dersine herkesi bırakan birisi girsin. Başımı salladım iki yana hızla. Şimdilik yanlış düşüncelere kapılmamak en iyi seçimdi.

Bu herif hakkında ne düşünmek gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu atölyeye girerken. Websiteye girip bakmıştım ama hiç görevli öğretmenlere bakmak aklıma gelmemişti. Üstelik Kim Taehyung hakkında bir şey de okumamıştım. Bildiğim tek bilgi, Jaehyun'un milletten topladığı o sözlerdi.

Atölye düşündüğümden çok daha büyüktü. Etraf açık renk tahta masalarla ve duvara yaslatılmış bir sürü şövalelerle doluydu. Bir duvar boyu metal dolap vardı. Tıpkı Amerikan liselerindeki koridorda bulunan dolaplara benziyordu ama daha genişti kişisel bölümü. İçerisi aydınlıktı. Etkilenmeden edememiştim çünkü her zaman karanlıktansa ferah alanlardı tercihim. Duvarlar krem, yerler bembeyazdı. Sanki birisi atölye açılmadan hemen önce her yeri temizlemiş gibi duruyordu. Tavandan sarkan asma bitkiler vardı. Gerçekten çok iç açıcı ve estetik duruyordu.