SHE'S IN LOVE WITH A PROFESSOR [COMPLETED]

CHAPTER 17

Chapter 17 :

I'm here. Outside the mansion. Watching the night - moon, and stars. With a buddy, a bottle of beer.

Yeah, I'm pathetic!

Sinusumpa ko ang Sandra Kim na yun! Magkakaroon siya ng napakaraming pimple sa katawan!

Tas iiwan siya ni Parker!Tas ako na yung mamahalin niya!Tas mamahalin ko din siya ng sobra-sobra!

Then, nagflashed sakin yung mga sinabi ni Vin, kung lalaban pa daw ako?!

Arghh!

Hindi ko alam.

Napatingin ako sa boteng hawak -hawak ko, nakalimang bote na ko ng alak pero wala pa ring epekto sakin.

Di ko pa rin makalimutan si Parker habang katabi niya si Sandra, di ko pa rin makalimutan kung paano niya ko kinausap para lang i-pull out yung engagement.

"Nakakainis ka Parker Park!!!"sigaw ko habang nakaupo ako sa damuhan at tinatanaw ang kalangitan.

"Ang sakit mong mahalin!!!!"sigaw ko pa ang tuloy tuloy nang umaagos ang mga luha ko.

"Yung puso ko durog na oh!"sigaw ko pa.

"Alam mo bang naghihintay ako sa kahit isang text o tawag mo!! "

"Pag ginawa mo isa man dun, pramis, ipagpapatuloy ko ang laban ko!!!"

"Parker! "

Umiyak ako, para akong bata na na di pinayagan maglaro sa labas.

Nakatingin lang din ako sa phone ko at inaasahan na tumawag o magtext man lang siya.

Ayaw kong sumuko. Ayaw ko. Pero sa lagay na to, kailangan kong humingi ng sign galing mismo sa kanya ng di niya nalalaman.

"Text mo na ko please.."pagsusumamo ko habang nakatingin ako sa phone ko.

"O kaya tawagan mo na ko..." umiiyak kong sabi, tsaka ako natawa nang marealize ang mga sinasabi ko.

"Oh my gosh! I'm crazy!hahahhaa" natatawa kong sabi tsaka uminom at nahiga sa damuhan.

Patuloy sa pagtulo ang mga luha ko, at pigil ang paghikbi kahit alam kong nakikita ako ngayon nina Nanay Kosing at Butler Jin sa ganitong kalagayan.

Siguro pasalamat na rin at wala si daddy ngayon.

"Brie..anak..pumasok ka na.."napalunok ako tsaka tiningnan ang pinanggalingan ng boses, si Nanay Kosing, hindi ko man lang napansin na nakalapit na pala siya sakin.

Agad ko namang binalik ang paningin ko sa malawak at madilim na kaulapan.

"Nanay, dito na lang p-po muna ako, pramis..pupunta na lang po ako sa room ko" dire diretso kong sabi.

Muka ngang di man lang ako tinablan ng alak, huh!

Crazy Cab!

"Sigurado ka ba gyan?" tanong niya.

I nodded. "Pakisabi na lang po sa iba, wag akong iistorbohin dito, I really need this space, and I want to be alone with this silent night" mahina kong sabi, sapat na para marinig niya.

Maya-maya narinig ko ang papalayo nyang mga hakbang, agad ko naman itong kinuha at tiningnan ang mga larawan ni Parker na ako mismo ang kumuha.

"Kumanta at naggitara ako kahit di ko na ginagawa yun"

"Nanligaw ako, kahit marami namang nanliligaw sakin"

"Natuto akong magluto para naman may maipagmalaki ako ng kahit konti sayo"