Terug In De Tijd✅ Lisa 1

Droom over de verre realiteit

POV Lisa:

We hebben waarheid durven of doen gespeeld om de tijd te verdrijven.
"Hoe laat zou het nu zijn?" Vraagt Amber zich af, geen antwoord verwachtend.

"Kom we gaan slapen het is buiten al donker" zegt Brigitte.
"Hoe laat zou het zijn?" Amber staat voor het raam en zucht.
"Stom dat we onze gsm's en horloges moesten afgeven".
"Tja dat zou te makkelijk zijn, dan zouden wij hier niet meer zijn" antwoord Brigitte.
Ik plof op het matrasje en ga zo dicht mogelijk tegen de muur liggen.
"Als we allemaal opschuiven kunnen we alle drie op die twee matrasjes liggen, hé wisten Jullie..." de rest hoor ik niet meer want ik ben al in slaap gevallen, de gebeurtenissen van de voorbije weken vermoeien echt. Het internaat, Speedy achterlaten, Brigitte, Hanne, De vlucht, Jasper en Henk, deze enge kamer is misschien wel het ergst. De kale wit- grijze muren, het vuile stoffige raam. Waar aan de buitenkant metalen staven zijn geplaatst, zodat niemand weg kan.

Ik krijg hooi aangeboden maar ik eet het niet.
Ik wil alleen mijn eigenaar terug.
Ik mis haar zo. Wat is er met haar gebeurd? Ze zou me nooit achterlaaten, hoewel, ze deed dat toch al is.
Er komt iemand van de manege op mij af met een halster.
Hij wil me van de pedok afhalen, dat is een klein stuk land, netals een weide, maar dan zonder gras.
Ik slenter achter hem aan.
Ik volg hem en loop een stal binnen.
Er ligt een dikke laag stro op de grond en veel hooi.
Ik wil niet Eeten en niet slapen totdad ik mijn meisje terug zie begrijpt niemand me dan.
Ik voel een steek in mijn buik en kreun van de pijn.
In de verte roept iemand.
"Lisa!"

De muuren komen dichterbij elkaar.
Het dak komt ook lager.
Ik hinek bang en probeer weg te rennen maar de deur is dicht.
Ik hoor een vreselijk luide knal.
Als ik achter mij kijk dan zie ik de donkere sterrenhemel.
En een boom.

Op de grond liggen losse Steenen en vanalles.
Een deel van de stal is in elkaar gestort.
Aan de kant van de deur is het nog heel.
Ik heb geluk gehad dat ik niet onder het dak lig dat helemaal ingestort is
Ik hoor weer stemmen en raak in paniek als ik zie wie daar aankomt gelopen.
Jasper!

Ik steiger maar hij nergeert mij.
Hij doet de staldeur open en doet mij een halster aan.
"Kom knol, nu neem ik wraak op je baasje" mompelt hij.
Als hij mij naar buiten probeert te krijgen knapt er iets in mij.
Waarschijnlijk mijn zelfbeheersing.
Ik ren uit de stal.
Jasper laat het halstertouw los.
Ik spurt naar buiten en galopeer uit de manege.
Ik galopeer verder over de straat.
Verder, verder, verder denk ik.
Ik ren zo snel dat ik het gevoel heb dat ik doorelkaar geschud word.
In blinde paniek galopeer ik zo ver mogelijk van de manege weg, eigenlijk vooral weg van Jasper.
"Lisa!" Hoor ik weer iemand roepen.

Ik schrik wakker.
"Je had een nacht merrie en begon te trappen en huilen" fluistert Brigitte.
"Nee een nacht ruin" antwoord ik bang , Ze kijkt mij raar aan.
"Hij is in gevaar ik moet hem redden!"  Roep ik.
"Sssttt wees stil Amber slaapt noch ,Wie en wat bedoel je" fluistert Brigitte.
"Speedy, de stal is in elkaar gestort en toen kwam Jasper en toen ben ik als Speedy gelopen over de straat" helemaal doorelkaar vertel ik over mijn droom.
Ik begin te huilen.
"Hey het is maar een droom" Brigitte knuffelt mij stevig

"Nee dat is het niet,... Ik... ik ... Ik droom wat Speedy meemaakt" snik ik.
Brigitte kijkt mij ongelovig aan.

"Serieus ik heb dat al lang.
De eerste keer dat ik over hem droomde was de nacht voor dat ik hem kreeg.
Hij werd verkocht en hij zag er precies hetzelfde uit als in het echt.
Hij werd toen in een trailer geplaatst die precies hetzelfde was toen ik hem kreeg" snik ik.
"Ik weet dat het raar klinkt maar het is echt zo" probeer ik haar te overtuigen.
"Ik geloof je.
Ik heb ook zoiets achtiges. Als ik aan iemand denk dan voel ik hun pijn.Als ze gekwetst zijn dan voel ik dat en ook als ze hun been breken" fluistert ze.

"De dag waar Hanne jouw zo toetakelde ik voelde dat in de les.
Ik had pijn in mijn linkerknie, mijn wangen en mijn hoofd.
Daarna vonden wij jouw" vertelt ze verder.

"Nu heb jij pijn in je onderbuik , op je Beenen alleen die blauwe plekken en schrammen maar in je buik is het inwendiger .
En gisteren was je misselijk." Vertelt ze.
"Dat klopt..." Zeg ik.
"Mijn dromen kloppen altijd" vertel ik en begin te huilen.
"Bri Jasper gaat hem iets aandoen" huil ik.
"100%"
"Ik ben er voor je" zegt Brigitte.
Ik huilde zo hard.
"Speedy, ik moet hier weg, naar hem, hij is in gevaar" stotter ik.

POV Brigitte:

Ik geloof haar wel.
En ik heb zo veel medelijden met haar.
Ze huilt echt hard Speedy is een van het belangrijkste voor haar.
"Ik ben er voor je" zeg ik.
Ze huilt nog harder.
"Speedy" stottert ze.
Haar ogen draaien half weg.
Ze kijkt me niet helemaal aan.
Ze draait met haar hoofd alsof dat ze duizelig is .
Dan sluit ze haar ogen en zakt neer.
Ze zat daarnet maar nu ligt ze.
"Speedy" fluistert ze nog.
Ik geef haar een kus op haar voorhoofd.
"Slaap verder je kunt nu niets doen" zeg ik tegen haar.
Ik ben heel bezorgd daarnet dacht ik even dat ze flauwviel.

Ik heb mijn boek helemaal af gesreven dus Julie zullen nu vaker een nieuw hoofdstuk krijgen.