Lexi Gomez, een brutale en sluwe meid van 16. En toevallig ook nog de dochter van de beruchtste maffia baas. Na een paar traumatische jaren van ontvoeringen, mishandelingen en verkrachtingen heeft ze weer vrede met het leven. Tot de dag dat haar vad...
"Lex, wakker worden." "Lex." "LEXI, NU WORD JE VERDOMME WAKKER." schreeuwde Kate in mijn oor. "Ik hoef niet doof" mompelde ik chagrijnig en duwde mijn hoofd in mijn kussen. "Opstaan, we moeten Mason en Finn ophalen, ze landen bijna." zei ze. Ik vloog omhoog. "Hoelang hebben we nog." vroeg ik. "uhh, een half uur." zei ze voorzichtig. "EEN HALF UUR, IK MOET ME NOG KLAAR MAKEN EN WE MOETEN NOG HEEN RIJDEN, WE KOMEN NOOIT OP TIJD. schreeuwde ik gestrest. "Sorry, maar jou gezicht." zei ze lachend. "Waarom lach je?" vraag ik verbaast. "Je moest je gezicht zien toen je zo gestrest was" zei ze weer lachend. Nu lachte ik ook. "Maar je moet je nu wel snel klaar maken voordat we te laat komen." zei ze nu weer serieus. Ik knikte en rende naar mijn kleding kast. "Doe dat leuke setje aan die je ook op je verjaardag aan had." zei ze. "Die rode trui en zwarte broek?" vroeg ik. "Ja" hoorde ik uit mijn kamer komen. Ik trok het setje aan.▽
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nadat ik snel nog even gegeten had, zijn we nu eindelijk onderweg naar het vliegveld. Mason heeft al een berichtje gestuurd dat ze geland zijn. Wij komen over een paar minuutjes aan, maar hun moeten nog bagage ophalen enzo dus waarschijnlijk komen wij wel op tijd, gelukkig. "We zijn er." zegt Kate. "Oke mooi, we komen waarschijnlijk nog op tijd." zei ik. Net op dat moment maakt mijn telefoon geluid, een berichtje van Mason.
'Waar staan jullie, we staan in de ontvangsthal maar we zien jullie niet.' appte Mason
'We hadden vertraging we komen eraan, we zijn al wel op het vliegveld.' appte ik terug
'Typisch jou, tot zo.' antwoordde hij en ging offline. "Ze zijn al bij de ontvangsthal." zei ik gestrest. "Oke, rennen dan." antwoordde ze en begon richting de ontvangsthal te rennen. Ik grinnikte en rende haar achteraan. We zien Mason en Finn inderdaad bij de ontvangsthal op de grond tegen elkaar zitten. Ze zijn echt schattig samen ookal ken ik die Finn nog helemaal niet. Ze staan snel op als ze ons zien. Mason loopt met een grote glimlach naar ons toe met Finn achter zich aan gesleurd. "Lex, wat heb ik jou lang niet meer gezien." zei hij en knuffelde me. "Heyy." antwoordde ik en knuffelde hem terug. Mason begroette ook Kate die hem terug begroette. Mason kreeg opeens een trotse glimlach op zijn gezicht. "Lex, Kate dit is mijn vriendje Finn." zei hij trots en trok Finn naar zich toe. Ik grijnsde naar Mason. "Hoii ik ben Lexi afgekort voor Lex." zei ik met een lieve glimlach tegen Finn. "Hoii, ik ben Finn dus." zei hij verlegen terug met een kleine glimlach. "Hoii, ik ben Kate een vriendin van Lex." zei Kate. "Hoii." zei Finn terug. "Gayyy." zegt een jongen die langs loopt. Ik zie Mason boos worden en Finn die beschaamd naar beneden kijkt. "Ja dat ben ik, problemen mee?" zegt Mason fel. "Ja, homo's horen niet op de aarde." zegt hij en trekt een smerig gezicht. Nu voel ik mezelf ook boos worden. Mason geeft Finn even een kneepje in zijn hand die zenuwachtig naar hem keek. Mason loopt op de jongen af en slaat hem vol op zijn neus die kraakt, duidelijk gebroken. "Ik ben gay, maar ik kan je zeggen dat ik de gelukkigste jongen ben op aarde, dat jij het verkeerde beeld van de mensheid hebt kan ik niks aan doen maar weet dat iedereen mag zijn wie hij of zij wil zijn dus laat ons met rust ofzo en kijk eerst wat je zelf bent." zei hij waarschuwend tegen de jongen. Hij praatte zo hard dat iedereen in 5 meter afstand het duidelijk gehoord heeft. "Goed gesproken Mason." schreeuw ik tegen hem. De jongen kijkt bang en loopt weg. Een paar mensen beginnen te klappen, maar ook een paar kijken met afschuw naar Mason en Finn die nu in een omhelzing staan. "Zullen we gaan?" vroeg Finn verlegen. "Ja laten we dat maar doen, voordat we hier allemaal gezeik krijgen." zegt Kate en Mason in ik knikken instemmend.
We zijn thuis aangekomen. Mason en Finn hebben hun spullen al op hun kamer gezet en nu zitten we met z'n allen op de bank een horror film te kijken. Kate en ik liggen de hele tijd in een deuk, want Mason en Finn houden beide niet van horror en zitten daardoor elke keer dicht tegen elkaar aan en te gillen, wat er grappig en schattig uit ziet. Je kunt echt zien dat ze van elkaar houden. "Wat is dit voor film, dit is toch niet leuk om naar te kijken en waarom lachen jullie elke keer?" vroeg Finn. "Dit is een film voor als je tegen horror kunt en niet zulke mietjes zijn zoals jullie, en wij lachen omdat jullie elke keer gillend tegen elkaar aan kruipen en dat ziet er gewoon grappig uit." zegt Kate en ik knik instemmend. "Dus jij vind dat ik een mietje ben?" vroeg Mason dreigend. Ik grinnikte. "Ja, jij kan niet tegen horror en geef toe jij bent nou niet echt zo'n badboy." zei Kate. "Dat is niet waar." zegt hij. "Wel." zeggen ik en Kate tegelijk. Finn grinnikt. Mason kijk verontwaardigd. "Niet." "Wel." "Niet." "Wel." "Oke, oke laat maar misschien wel maar laat mij gewoon zo ben ik." zei hij zuchtend. "Ha, gewonnen." zegt Kate en ze geeft mij een high five. Finn trekt grinnikend Mason naar zich toe en geeft hem een kusje. Mason zucht tevreden en legt Finn zo neer dat hij tussen zijn benen ligt met zijn hoofd op Masons buik. "Ik heb honger, Pizza?" vraag ik. Iedereen knikt. "Jij belt." zeg ik snel en wijs naar Kate. "Waarom ik?" vraagt ze. "gewoon ik heb er geen zin in." antwoordde ik "Nou ik heb er ook geen zin in." zei ze terug. Ik keek Finn en Mason smekend aan. "Ik doe het wel." zei Finn met een grinnik. "Welke willen jullie?' vroeg hij en pakte zijn mobiel. "Salami." "shoarma." "Kip." antwoordde we. Hij tikte het nummer in dat ik hem gegeven had. "Hallo." zei Finn. Ik gebaarde hem om de telefoon op luidspreker te zetten. Hallo, goede avond mag ik je bestelling opnemen?" vroeg de jongen aan de andere kant. "ja mag ik een pizza shoarma, kip en 2 keer Salami." vroeg Finn. "Tuurlijk, wilt u nog iets anders?" zei de jongen op een flirterige manier. We moesten allemaal moeite doen om niet in lachen uit te barsten van het gezicht dat Finn trok. "Nee bedankt, dat was alles." zei Finn terug. "Wilt u het ophalen of thuisbezorgd." vroeg de jongen. "Doe maar thuisbezorgd." zei Finn. "Oke, het eten wordt over een halfuurtje gebracht." zei hij. "Oke bedankt." zei Finn. "Alsjeblieft, jongen met een leuke stem." zei de jongen. Nu kon ik mijn lach echt niet inhouden. Gelukkig hoorde die jongen het niet want Finn had alweer opgehangen. Ook hij moest lachen.
De bel gaat, waarschijnlijk is het ons eten. We kijken allemaal tegelijk naar Finn. "Ja ja ik ga wel, als het die jongen is dan roep ik je wel." zei hij tegen Mason. "Als je gewoon de tussen deur open houd dan kan ik het wel horen en kom ik je redden van de creep." zei Mason grappend. "Oke is goed." zei Finn. "Hallo, schoonheid." hoorde we dezelfde jongen zeggen. Ik kijk lachend naar Mason die nu al boos wordt. "uhh, mag ik de pizza's?" vroeg Finn. "Tuurlijk, cutie." zei de jongen flirterig. "Bedankt." hoorde ik Finn mompelen en direct slaat hij de deur dicht. "Ik heb pizza's, maar ga het nooit meer doen. " zei hij. wij lachte. "Kom maar babe." zei Mason lachend.
