Maffia Girl ✓

21

Ik werd wakker van de bel. Ik hoorde naast me Nathan zacht vloeken. "Jij doet open." zei ik. "Nee jij!" zei hij slaperig terug. "Wil je toch niet want ik heb bijna niks aan en ik voel me niet zo goed." zei ik gemeen terug.  Hij gromde wat en liep naar beneden. "Lex, Lizzy is er voor je." riep Nathan naar een tijdje. "oke, ik kom" riep ik terug. Ik deed snel een broek en een trui aan en rende naar beneden. Ik zag Lizzy al op de bank zitten. "Lex, ik ga naar het gang huis red je het alleen?" vroeg Nathan terwijl hij naar me toe liep. Ik knikte. "Ik red me wel en Lizzy is er ook nog." zei ik. Hij knikte twijfelend en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Hij zwaaide nog even naar Lizzy en verliet toen het huis. Ik keek Lizzy grijnzend aan. "Pannenkoeken!!" riepen we tegelijk en rende naar de keuken. Lizzy pakte alle ingrediënten terwijl ik eten voor Buddy in zijn voerbak stopte. Buddy kwam al snel aanrennen en begon te eten. Nadat we pannenkoeken gebakken en gegeten hebben zitten we nu op een bankje in het park. Lizzy is al de hele tijd zenuwachtig en afwezig, ik weet niet wat ze heeft maar hopelijk gaat ze het wel vertellen. Na een paar minuutjes begint ze toch te praten. "Ik ga stoppen." zei ze zachtjes. "Waarmee?" vroeg ik verward. "Met dit hele gedoe, de maffia, de missies en alle andere shit, ik wil gewoon een normaal leven gewoon een puber kunnen zijn die met vrienden naar de stad gaat en die niet denkt aan dat ze gevaar loopt en ze mensen moet vermoorden en dat ze net als de rest school haat." zei ze zelfverzekerd. Ik knikte langzaam. "Ik snap je wel en ik had het ook wel zien aankomen dat je stopt, maar het komt wel onverwacht." zei ik. Ze knikte. "Maar kom je dan nooit meer in het gang huis of?" vroeg ik naar een tijdje. "Natuurlijk wel alleen ik ga niet meer mee vergaderen, geen missies meer, niet meer elke dag trainen en dat soort dingen" antwoord ze. Ik knikte. "Ik ga je wel missen bij de groep." zei ik zachtjes. "I know" mompelt ze. Ik trok haar in een knuffel. Na de knuffel is ze weg gegaan om het tegen haar familie te zeggen en ben ik naar huis gegaan. Mijn misselijkheid is vanochtend weg gegaan dus daar heb ik geen last van. Milan was een tijdje geleden op zich zelf gaan wonen dus nu loop ik op mijn gemakje Milans huis binnen tot dat ik twee jongens stemmen hoor. "Ik hou van je" hoorde ik een jongen zeggen. "Ik ook van jou" hoorde ik Milan terug zeggen. Wacht ff speelt Milan in een toneelstuk of is hij gay. Ik open de kamerdeur en zie Jay op Milans schoot zitten. Ze kijken verschikt op als ze mij horen binnen komen. "Wacht ff zijn jullie gay of?" vraag ik. Met rode hoofden knikken ze. Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht en liep eerst naar Milan om hem een knuffel te geven en dan naar Jay. "Zijn jullie een stel?" vroeg ik. Ze knikte. Ik begon hyper op en neer te springen met een grote glimlach op mijn gezicht. "We moeten dit vieren wie gaat mee maccie, ik trakteer." vroeg ik enthousiast. Beide kregen ze een glimlach op hun gezicht en knikte ze. We liepen naar mijn auto en reden naar de mac. We zitten nu aan een tafeltje met ons eten voor ons. "Hoe gaat het met jou dan Lex?" vroeg Milan aan mij. "Misselijk maar voor de rest wel goed." zei ik. "Misselijk?" vroeg Jay. Ik knikte. "Wacht ben je zwanger!?" vroeg Milan met grote ogen. Langzaam realiseerde ik dat dat nog best wel kon. "woow geen idee maar zou best kunnen." zei ik langzaam. "Ga een test halen dan" zei Milan. "Nu?" vroeg ik."Nee, volgende week" zei Milan oogrollend. "Ik ga nu wel" mompelde ik. Ik at nog snel ff mijn eten op en liep toen samen met Milan en Jay naar mijn auto. 

Ik heb een test gehaald en gedaan, nu wachten we op de uitslag. "De tijd is om, je kunt kijken." zegt Milan. Ik ben heel zenuwachtig. "Ik durf niet." zei ik zacht. Milan rolde met zijn ogen en pakte de test. Hij keek er op en kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. "Ik wordt oom!!" schreeuwt hij hard door de kamer. Ik griste de test uit zijn handen en keek er op. Er stond inderdaad op dat ik zwanger was. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Milan zag het en knuffelde me. Ook Jay knuffelde me daarna. "Wanneer komt Nathan terug want je moet het hem vertellen." zei Jay zacht. Ik knikte zenuwachtig. "Ik ben bang" zei ik zacht. "Het komt wel goed." zei hij. Ik knikte niet overtuigd.  Ik kan het niet, straks wilt hij het helemaal niet ofzo. Milan zag het en trok me in een knuffel. "Het komt echt wel goed, Nathan wil sowieso wel een kind en hij zou je ook wel helpen daar ben ik van overtuigd." zei Milan en ik zag Jay instemmend knikken. Ik knikte nu wel overtuigd. "Oke, ik vertel het zodra hij thuis is." zei ik. "Ik ben trots op je, kleine." zei Milan. "Ik ben niet klein." zei ik. "Wel" "Niet" "Wel" "Niet" "Wel" "Niet" "Stop maar weer." zei Jay met een lach op zijn gezicht. Ik knikte. "Maar toch ben je klein" zei Milan heel zacht. "Dat hoorde ik." zei ik. 

Milan en Jay zijn naar huis gegaan. Ik zit wat tv te kijken als Nathan binnen komt lopen. "Hey schat, was het leuk vandaag?" vraagt Nathan als hij mij een kus op mijn voorhoofd geeft. Ik knikte. "Maar ik moet je iets vertellen." zeg ik zenuwachtig. "Wat is er?" vraagt hij bezorgd. "Ga even zitten." hij gaat naast me zitten en pakt me hand vast. Ik voel mezelf nog zenuwachtiger worden. "Ikbenzwanger" zeg ik dan snel. "nu even langzaam" zegt hij. Ik haal diep adem en kalmeer mezelf. "Ik ben zwanger" zeg ik nu duidelijk. "WAT!!??" "Ik ben zwanger" herhaal ik. "Ja dat hoorde ik maar ben je serieus" vroeg hij. Ik knikte. Hij kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. "IK WORD VADER!!" schreeuwt hij vrolijk. "Jezus, ik hoef niet doof." mompelde ik. Hij keek me aan en trok me in een knuffel. "Ik ben zo blij." mompelde hij in mijn nek. Ik kreeg nu ook een glimlach op mijn gezicht. "Film" vroeg Nathan. Ik knikte. Hij trok me naast hem op de bank en ik nestelde me tegen hem aan. Hij zette de film aan. Na een tijdje viel ik in slaap. 

🃏