ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონი

სიყვარულით...როზის

ძილიდან რაღაც საოცრად ტკბილმა არომატმა გამომაღვიძა,თვალების სრესვით საწოლზე წამოვჯექი.მაჯაზე ჯერ კიდევ მეტყობოდა გუშინდელი ,,ჩხვლეტის,, შემდეგ წამოსული სისხლის კვალი.

არ ვიცი რატომ მაგრამ საშინლად მწყუროდა,პლუს ეს არაბუნებრივი არომატი...მთელს ოთახში რომ ტრიალებდა და ყოველ კუთხე კუნჭულს სიტკბოებით რომ ავსებდა

საწოლიდან ავდექი
კვლავ გუშინდელ ტანსაცმელში ვიყავი თმა კი დარწმუნებულივარ საუკეთესო ფორმაში არ იყო

ნელი ნაბიჯებით კარს მივუახლოვდი და ვიდრე სახელურს ჩამოვწევდი თავში გუშინდელი სურათი დამიტრიალდა

შეშლილი მებაღე შავთმიანი ნემსით და როზი...

იქნებ კარს მიღმა კვლავ ის მებაღე მელის,იქნებ კვლავ მაკრატელიაქვს მომარჯვებული...განა ღირს ასე გარისკვა მხოლოდ და მხოლოდ შემაწუხებელი წყურვილის გამო?

ჰო და კიდევ არომატი
უცნაური არომატი რომლითაც ოთახი იყო გაჟღენთილი

კარამელი?...არა

თუმცა მეორესმხრივ როდემდე უნდა ვიჯდე შეშინებული კურდღელივით ამ ოთახში

დიდი ხნის განსჯის და გონებაში ყველაფრის აწონ დაწონვის შემდეგ როგორციქნა ვერცხლისფერი სახელური ჩამოვწე,დერეფანში სიცარიელე იყო

რაც შეიძლება ჩუმი ნაბიჯებით დერეფანს გავუყევი თან კედლებზე ჩამოკიდულ სურათებს ვათვარიელებდი რომლებიც ინტერიერს მეთუმკითხავთ საერთოდ არ შეესაბამებოდა

უცნაურია მაგრამ ვერც ერთ ჩარჩოში ჩასმულ სურათზე ვერ შევნიშნე ჯეონების ოჯახი

საერთოდ რავიცოდი მათზე?
ბიზნესმენი მამა და მისი გათამამებული განებივრებული ვაჟი

ჯონგუკი არასოდეს საუბრობდა არც დედამისზე არც დედმაშვილებზე (თუ ჰყავდა საერთოდ) ან როგორ გაიცნო ქერა პაკი და კიმი რატომ ,,მუშაობდა,, გიტარისტად მამამისის ერთ-ერთ ბარში